Τα τελευταία χρόνια , αν και υπήρχε από
παλαιά στο χώρο της ζωγραφικής και της τέχνης γενικότερα , επανέρχεται μια
διαφορετική μορφή αποτύπωσης που καθημερινά αποκτά όλο και φανατικότερους
φίλους, θαυμαστές και υποστηρικτές . Είναι ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας της
αφαίρεσης ,η λογική του «όσο λιγότερα τόσο καλύτερα» δηλαδή του Μινιμαλισμού
στην σύνθεση. 
Σύμφωνα με αυτήν την λογική ο
μινιμαλισμός προσδιορίζεται ως η σύνθεση με τα ελάχιστα δυνατά στοιχεία ,
δηλαδή οι μορφές, τα χρώματα και γενικά τα αντικείμενα που εμπεριέχονται στην
σύνθεση παρότι σε ελάχιστη ποσότητα από μόνα τους έχουν ή αποκτούν μία αυτόνομη
δυναμική παρουσία ικανή να προκαλέσει ένα ισχυρό συναίσθημα ,να μεταφέρει μία
ιδέα , να προκαλέσει έναν θεατή. 
Εμφανίσθηκε ως πρωτοποριακό κίνημα
εικαστικής τέχνης στην μεταπολεμική δύση σε έργα ζωγραφικής , φωτογραφίας ,
μουσικής , αρχιτεκτονικής κατασκευής και αλλού στην δεκαετία του 1960 – 1970 ,
μια εποχή που χαρακτηρίζεται ως εποχή έντονης βιομηχανοποίησης και υλικής
ευημερίας αλλά ταυτόχρονα και ως εποχή έντονης
βιομηχανικής αυτοματοποίησης .
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ο μινιμαλισμός προέκυψε
ως μια αναγκαιότητα επαναπροσδιορισμού και απλοποίησης της σύνθεσης ή ως μία
αντίδραση απέναντι στην υπερβολή και αλαζονεία του αφηρημένου εξπρεσιονισμού
που βασιζόμενος στα έντονα χρώματα , τις αντιθέσεις, την παραμόρφωση της
πραγματικότητας στόχευε στο να
προκαλέσει βαθύτερα συναισθήματα εκφράζοντας εσωτερικές ανάγκες του ίδιου του
καλλιτέχνη.
Στην τέχνη της φωτογραφίας ο μινιμαλισμός
προσδιορίζεται ως ένας καλλιτεχνικός τρόπος αποτύπωσης βασιζόμενος στην
απλότητα και λεπτότητα ακόμη και ως ακραία έκφραση , την προσεγμένη χρωματικά
και σχηματικά ύπαρξη των αντικειμένων που αποτελούν την σύνθεση χωρίς εξάρσεις
και εντάσεις ,χωρίς περιττές λεπτομέρειες ,χωρίς την εμφάνιση του «θορύβου» που
προκαλεί η πολύπλοκη δομή της καθημερινότητας. 
Η δημιουργία μιας μινιμαλιστικής αποτύπωσης
απαιτεί προσεκτική και αυστηρή επιλογή των αντικειμένων που θα εμφανίζονται στο
κάδρο , μία διαφορετική οπτική γωνία
θέασης που να ξεφεύγει από την προφανή γωνία αυτήν που όλοι έχουν
χρησιμοποιήσει για να προκαλέσει και φυσικά να βρίσκονται μπροστά από κάποιο
λιτό φόντο ώστε να αποκτήσουν δυναμική παρουσία. 
Η απλότητα της σύνθεσης δεν πρέπει να
συγχέεται ή να προσδιορίζεται ως μία φτωχή σύνθεση αλλά αντιθέτως ως μία
σύνθεση που δεν έχει δυναμική , δεν αποσπά την προσοχή του θεατή αλλά αντιθέτως
η ομοιόμορφη ύπαρξή της κατευθύνει το βλέμμα του θεατή έντεχνα στο κύριο θέμα της
αποτύπωσης και στο μήνυμα που θέλει να περάσει ο δημιουργός της. 
S Συνεχίζεται……
Δείτε επίσης παλαιότερες αναρτήσεις με παρόμοια θεματογραφία
Σχετική Βιβλιογραφία
Ιωάννινα Μάρτιος 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου