Οι αναπαραστάσεις των Ναών του Κατζουράχο άλλοτε τρυφερές ,γλυκές και σαγηνευτικές και άλλοτε τρομακτικές αποτελούν απεικονίσεις των θεών του Ινδουισμού και των προφητών του Ζαϊνισμού, απεικονίσεις της καθημερινής ζωής των ανθρώπων αλλά και την υπέρτατη Αγάπη του Mithuna, του τέλειου ανδρόγυνου πλάσματος . Ενός πλάσματος που είναι ταυτόχρονα και άνδρας και γυναίκα.
Ενός θεϊκού ,δυαδικής μορφής , πλάσματος που φυσικά...καμία σχέση δεν έχει με την σημερινή εμφάνιση και προσδιορισμό είτε των ψευδο-ερμαφρόδιτων καταστάσεων ή άλλης μορφής εμφάνισης σεξουαλικών προτημίσεων και παρέκλησης .
Η Mithuna, η παραπάνω εμφάνιση της μορφής με το ένα στήθος (του ανδρόγυνου ,μέρος της Τάντρα-Γιόγκα ) είναι σύμφωνα με την Ινδουιστική θρησκεία , η ολοκλήρωση του ανθρώπου.
Σύμφωνα με το δόγμα της το αρχέγονο ζευγάρι, ο Purusha (=ο άνδρας) και η Sakti (= η γυναίκα) αναζητούν και βρίσκουν το ταίρι του και η Mithuna είναι μία τελετουργία που ενώνονται με σκοπό τον θρίαμβο του έρωτα , της συνεύρεσης , της συμβίωσης , της συνένωσης έτσι ώστε μέσα από την ερωτική τους εθελουσία σύζευξη να αγγίζουν το Απόλυτο, την Θεότητα, την ολοκλήρωση ή κατα την Χρισταινική παράδοση " και έσονται οι δύο εις σάρκαν μία".
Η τρομακτική αποκάλυψη του μυστηρίου της πραγματικής ανθρώπινης ζωής αλλά και η γαλήνη του έρωτα , της ηρεμίας ,της ευτυχίας που εκπέμπει η ερωτική τους συνεύρεση προκαλεί λάμψη στα πρόσωπα τους και αυτή είναι που εμφανίζεται , που αποτυπώνεται στα ανάγλυφα του Ναού.
Σε στάσεις βασισμένες στο Κάμα Σούτρα αλλά και στο πολύπλοκο τελετουργικό της Τάντρα-Γιόγκα, μεταμορφώνουν κάθε ζευγάρι σε θεό και θεά, που η υπέρτατη απόλαυση του μυστηρίου της ερωτικής πράξης τούς οδηγεί στα μονοπάτια του αρχέτυπου Δημιουργού.
Εκεί που «οι δύο έσονται εις σάρκα μιαν» σύμφωνα με τις δοξασίες του Δυτικών θρησκειών ή και του πλατωνικού ανδρόγυνου που δεν θα πάψει να «αναζητεί το ταίρι του «εις τους αιώνες των αιώνων» όταν οι θεοί από την ζήλια τους , για την «τελειότητα των πλασμάτων που δημιούργησαν», το χώρασαν σε δύο ανόμοια τμήματα το αρσενικό και το θηλυκό.
Το καλό και το Κακό όπως αργότερα έγινε αντιληπτό και από τον δυτικό κόσμο με το "ουδέν καλόν αμιγές κακού ή ουδέν κακό αμιγες καλού" των στωικών φιλοσόφων μας..
Σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου η θρησκεία μέσα από την τέχνη της γλυπτικής, με αφορμή τον έρωτα του φεγγαριού Chandrama για τη Hemvati, δεν ύμνησε τόσο τον Ερωτα του οποίου η Δύναμη ανυψώνει τον Ανθρωπο στο Απόλυτο Ον , αποδεικνύοντας την κυριαρχία του στην Ανθρώπινη Ζωή
Αναφορά στα μνημεία και τους ναούς του Κατζουράχο θα βρείτε σε σχετική ανάρτηση στον σύνδεσμο
https://geodiabatis.blogspot.gr/2016/06/blog-post_16.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου