Κάπου εκεί ... στα Λακκώματα….

…Και εκεί που για άλλη μία μέρα πνιγμένος από την μετριότητα της καθημερινότητας ,αναζητάς την εφήμερη ,ανώδυνη απώλεια του χρόνου ξαπλωμένος σε ένα καναπέ… κάποιοι έρχονται να μας θυμίσουν ότι γύρω μας γίνονται , συμβαίνουν πολλά.. πολύ πιο περισσότερα από όσα εμείς νομίζουμε ή φανταζόμαστε.
 Είναι αυτοί που με μεράκι και πάθος , χωρίς ιδιοτέλεια , χωρίς την καθημερινότητα να τους τρομάζει ,μοιράζοντας τον χρόνο τους ,προσπαθούν ,  αγωνίζονται για να αποδείξουν ότι μπορούν να κάνουν και κάτι άλλο, κάτι το διαφορετικό .
   Μπορούν να αντιμετωπίσουν την φθορά της καθημερινότητας.

      Και έχουν όλη την καλή διάθεση και θέληση να μοιρασθούν μαζί μας αυτή τους την προσπάθεια. Μια τέτοια μορφή έκφρασης είναι και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λακκωμάτων Ιωαννίνων.
    Εργασία μιας ολόκληρης χρονιάς , με την έμπειρη και σωστή καθοδήγηση δασκάλων , με την συνεχή τους εξάσκηση και μάθηση ,οπλισμένοι με επιμονή και υπομονή , μικροί και μεγάλοι, παρουσίασαν για άλλη μια χρονιά το έργο τους , τον απολογισμό τους , τις προσπάθειες τους , τις χορευτικές τους ικανότητες .

        Ήταν μια εκδήλωση που σκόρπισε το ήχο των οργάνων , του κλαρίνου , της λύρας , του ζουρνά και της φλογέρας αλλά και αυτών που το όνομα τους αγνοώ στα σοκάκια των λακκωμάτων της περιοχής.
        Ήταν μια εκδήλωση , από τους διπλανούς μας , που ανάγκασε κάποιους να βγουν στα μπαλκόνια τους ή να έρθουν πιο κοντά, να καθίσουν δίπλα τους , παρέα μες τους άλλους ,όλοι πια μαζί , στις λιγοστές καρέκλες , κάτω από τα πευκάκια.

Ο πλούσιος ήχος των οργάνων , οι ανέμελες φωνές των παιδιών , οι χορευτικές φιγούρες και τα λικνίσματα των χορευτών σίγουρα σε αρκετούς ξυπνήσανε πολλά.
      Σε μερικούς θα φέραν θύμισες παλαιές , σε άλλους τον θαυμασμό για το εγγόνι τους , κάτι σαν «να δες τι όμορφα χορεύει» και αν σε μερικούς κύλισε το δάκρυ για αυτό που χάθηκε νωρίς ή γιαυτό που δεν κατάφεραν , ήταν κάτι σύντομο αλλά και μικρό για νάνε αληθινό.





.