Γάγγης Το ιερό ποτάμι της Ινδίας

      Στον Γάγγη, το ιερό ποτάμι της Ινδίας , άνθρωποι επώνυμοι , δίχως όνομα, ταυτότητα και τύχη ζουν εκεί δίπλα στα Ιερά νερά του , εξαγνίζονται, πλένονται ,πλένουν τα ζώα τους, τα ρούχα τους , τα πάντα , ζούνε με αυτό , τρέφονται από αυτό , ταξιδεύουν στην ροή του σε άλλα μέρη μακρινά , έρχονται από άλλα μέρη μακρινά , ονειρεύονται στις όχθες του,  πεθαίνουν σε αυτό και οι στάχτες τους διασκορπίζονται στα ιερά νερά του για να λυτρωθούν.

    Άνθρωποι ανεξαρτήτως ηλικίας ,φυλής ,φύλου , οικονομικής τάξης , ιδεολογικής ταυτότητας , όλοι καταλήγουν εκεί , στα Ιερά νερά του για να βαπτισθούν ,να εξαγνισθούν , να αφήσουν στα νερά του όλες τους τις αμαρτίες για να τις παρασύρει στην λήθη της ροής του  και βγαίνουν «καθαροί» , βαπτισμένοι ,εξαγνισμένοι ,λυτρωμένοι.

    Σύμφωνα με τις Βέδες, τα πανάρχαια ιερά κείμενα του Ινδουισμού, όποιος πεθαίνει και αποτεφρώνεται στα δεκάδες Ghats (γκατς= ειδικές προσβάσεις με σκαλοπάτια στην όχθη του Γάγγη) , κερδίζει την πολυπόθητη λύτρωση, την «moksha» (=απελευθέρωση) καθώς η ψυχή του απελευθερώνεται από τον αέναο κύκλο των συνεχών μετενσαρκώσεων και οι αμαρτίες αυτής ή και της προηγούμενης ζωής, παύουν πλέον να τον βαραίνουν, καθώς ο ίδιος ο Σίβα ψάλλει στο αυτί τους τη μυστικιστική συλλαβή της λύτρωσης , με τον διασκορπισμό της τέφρας τους , είναι για αυτούς το αποχαιρετιστήριο «μάντρα».

                                                                                     ....... Δίπλα στα αποκαϊδια της ματαιότητας  
     Λύτρωση για τους Ινδουιστές σημαίνει ,όταν έρθει η ώρα η μεγάλη να καούν τα άψυχα σώματά τους σε ένα από τα δεκάδες Ghats , και οι στάχτες τους να διασκοπρισθούν στα Ιερά νερά του Ποταμού Κρίσνα, έτσι ώστε να μην ξαναγεννηθούν ,να μην μετενσαρκωθούν ποτέ σε αυτό τον ανίερο ,γεμάτη πόνο και βάσνα κόσμο και να περάσουν σε ένα άλλο ανώτερο επίπεδο ζωής.

      Στην πόλη υπάρχουν περισσότεροι από 100 ναοί με βωμούς ,ξύλα και προσανάμματα , για την καύση των νεκρών, ο σημαντικότερος των οποίων είναι ο manikarnika.

     Σύμφωνα με την λαϊκή τους παράδοση, τα σώματα των νεκρών μεταφέρονται από τους "ανέγγιχτους", σε μια διαδρομή μέσα από τα δρομάκια της παλιάς πόλης ως τις όχθες του Γάγγη, χωρίς τυμπανοκρουσίες , κλάματα και οδυρμούς από τους συγγενείς του.
      Οι ανέγγιχτοι ονομάζονται έτσι γιατί μεταφέρουν τους νεκρούς για αποτέφρωση , Οι ντόπιοι τους θεωρούν μιαρούς και αποφεύγουν την επαφή μαζί τους. Οι ίδιοι ονομάζουν τον εαυτό τους «νταλίτ», δηλ. σπασμένοι, θρυμματισμένοι άνθρωποι.

     Εκεί στα Ghats τοποθετούνται πάνω σε σωρό ξύλων, που το μέγεθος του σωρού αντικατοπτρίζει την οικονομική τους ευμάρεια , τον πλούτο των συγγενών του νεκρού αφού αυτοί θα αγοράσουν τα ξύλα και τα προσανάμματα που χρειάζονται για την καύση του.

      Για τους περισσότερους Ινδουιστές, ο διασκορπισμός της στάχτης του νεκρού στον ιερό Γάγγη παραμένει απαράβατη συνήθεια . Πολλές οικογένειες μεταφέρουν από τις γύρω περιοχές τις στάχτες των νεκρών τους για να πραγματοποιήσουν το τελικό , το έσχατο αντίο, ενώ άλλοι που δεν μπορούν να κάνουν το ταξίδι αυτό, τις διασκορπίζουν σε ένα κοντινό ποτάμι.

      Πιο κάτω ,σε άλλα σημεία του Ποταμού ,ιδιαίτερα με τι ξεκίνημα της νέας ημέρας , άνθρωποι παίζουν στα νερά του , πλένονται ολόγυμνοι ή πλένουν τα ρούχα τους ,δίπλα σε ασκητές που κάνουν γιόγκα και πιστούς που προσεύχονται ή συμμετέχουν σε ιεροτελεστίες με λουλούδια και τραγούδια… Τίποτα δεν θυμίζει την Ιεροτελεστία της καύσης ...

   Για όλους η ζωή συνεχίζει να υπάρχει.... είτε σε ένα επίπεδο δοκιμής , πόνου ,αντοχής ..είτε σε ένα άλλο ανώτερο ανώδυνο επίπεδο προσδοκίας..
    Πως θα μπορούσες εξάλλου να αποδειχθείς την μοίρα σου αν δεν πίστευες σε αυτό ?

   Μία από τις δεκάδες τελετές που σε πείθουν ..ότι η ζωή συνεχίζεται...