Μια από τις αγαπημένες μου θεματολογίες φωτογράφησης
είναι και η φωτογράφηση αγώνων μοτοσικλέτας. Μια ιδιόμορφη αλλά και ιδιαίτερα απαιτητική
προσπάθεια που συχνά δεν αποδίδει τα αποτελέσματα που προσμένεις αφού δεν μπορείς
να «δημιουργήσεις» το κάδρο που θες ούτε και να το «στήσεις» αν βέβαια δεν θες
να είναι ένα έγχρωμο φωτοαντίγραφο. 
Αν και είναι κοινή
πεποίθηση ότι το απρόβλεπτο , το απρόσμενο , το εντυπωσιακό είναι εύκολο να
συμβεί και θα συμβεί σε αθλητικούς αγώνες αυτής της μορφής με την ένταση που
διαθέτουν , αν δεν το περιμένεις να συμβεί και δεν είσαι εκεί που θα συμβεί ,τότε
απλά διαπιστώνεις ότι ένα ακόμη άσκοπο κλικ δεν έφερε την αναμενόμενη ικανοποίηση
.
Πως όμως μπορείς να οργανώσεις μια τέτοια
φωτογράφηση που να εμφανίσει την θεαματική πλευρά των αγώνων ; βεβαίως αν ο
σκοπός σου είναι ένα έγχρωμο φωτοαντίγραφο μιας αγωνιστικής μηχανής εύκολα μπορείς
να το αποκτήσεις , με μεγάλη ευκρίνεια , με επιλεγμένο φωτισμό , το «στήνεις» .
Είναι όμως αυτή η φωτογραφία ικανή να εντυπωσιάσει έναν απομακρυσμένο θεατή; 
Ένας ή μία που
συμμετέχει στους αγώνες ως θεατής , έχοντας ερεθίσματα από όλες τις αισθήσεις
του , αντιλαμβάνεται εύκολα το πάθος των
συμμετεχόντων , την ένταση που τους διακατέχει , βιώνει μαζί τους , με τους αναβάτες
, αυτά που συμβαίνουν και συχνά παραβλέπει ,όλα αυτά που γίνονται στην μονάδα του χρόνου. Ο φακός όμως ποτέ. 
Υπάρχει τεχνική αξιοποιήσιμη
που θα δώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα ? Προφανώς και υπάρχει και η βασική της
αρχή στηρίζεται στο θεώρημα της παρατήρησης όχι ως θεατής αλλά ως ένας ανεξάρτητος
παρατηρητής ανεπηρέαστος , αμέτοχος που έχοντας εκ των προτέρων μελετήσει τα
χαρακτηριστικά του αγώνα , του εδάφους και των συνθηκών , επιλέγει το σωστό σημείο
και χρόνο .
(συνεχίζεται)
1 σχόλιο:
υπεροχες φωτογραφίες μπράβο σας
Δημοσίευση σχολίου