Τα παλαιά εκείνα χρόνια…τα δύσκολα χρόνια του Τούρκικου ζυγού «ή δήλωνες υποταγή στον Πασιά ή έπαιρνες τα βνα… δεν υπήρχε άλλιώς»… οι περισσότεροι από τους Σαρακατσιάνους προτίμησαν το δεύτερο… και γέμισαν τα άγραφα με σοϊα και ανυπότακτους… ξαδέρφια και αλλάδερφα...
Κάποτε γύρω στα 1790 κάποιος κατήγγειλε έναν από αυτούς, άδικα για μερικούς ή για αντιζηλία από άλλους, (ποιός άραγε να ξέρει...) ... στον Αλή Πασά, τον Πασά των Ιωαννίνων για εκτεταμένες ζωοκλοπές στην περιοχή και εκείνος τον φυλάκισε μαζί με τον πατέρα του…
Πλήρωσε «γρόσια πολλά» για να βγούνε οι δύο τους από την φυλακή ... όμως για να ξεπλύνει την ντροπή της οικογένειας του εκείνος παράτησε τα ζωντανά και την βοσκή ,ζώστηκε τα όπλα και βγήκε στα βουνά… Έτσι αφού σκότωσε τον «Μπουλούκμπαση» τον Γιάγκο Καραγκούνη , άρχισε τις ληστείες και τις κλοπές στην αρχή κατά των χαρατζήδων (δηλ. αυτών που εισέπρατταν τους φόρους για λογαριασμό των Τούρκων) και των σπαχήδων (εξισλαμησθέντων στρατιωτών ιππέων, που επιτηρούσαν τους χωρικούς ) του Αλή Πασά.
Ο Αλή Πασάς όταν το έμαθε, προκειμένου να τον εκφοβίσει αλλά και να «τελειώσει» με αυτόν , διέταξε για δεύτερη φορά τη σύλληψη όσων βρήκε , του πατέρα του, τη δήμευση της περιουσίας του και έβαλε φωτιά στο σπίτι του… Εκείνος υποχρεωμένος πια να φυγοδικεί στράφηκε στην κλέφτικη ζωή και το αρματολίκι… για τους Τούρκους ήταν πια φυγόδικος ..ήταν ένας "Kaçan" (Κατσάν) μα για τους Έλληνες ήταν Ο Κατσαντώνης…
Έδωσε μάχες αρκετές και φονικές...παρέα με τον Δίπλα τον κουμπάρο του .. και άλλους πολλούς... από το Σούλι… ώσπου εκείνος ο Δίπλας κουρασμένος πια έδωσε τα ηνία τις Κλεφτουριάς στα Αγραφα .. σε αυτόν και ο αγώνας συνεχιζόταν… εκεί ψηλά στα "γκρέμια"...
Αργότερα συμμετέχει μετά από πρόσκληση του Ι.Καποδίστρια στην «Συνέλευση των Κλεφταρματολών» στην Λευκάδα αναγνωρίζοντας τον Κατσαντώνη ως Γενικό Αρχηγό των Κλεφτών στη Δυτική Ελλάδα, «προκειμένου να σώσουν τη Λευκάδα από την απληστία του Αλή Πασά ή το πιθανότερο από την εντολή που είχε πάρει εκείνος από την Υψηλή Πύλη της εκδίωξης των Ευρωπαίων από τα παράλια του Ιονίου».
Όμως κάποια στιγμή «δεμένος χειροπόδαρα» οδηγήθηκε στον Αλή Πασά για να αποκαλύψει τους περιβόητους θησαυρούς που λέγονταν πως είχε κρυμένους από τις πολυάριθμες λαφυραγωγήσεις και ληστείες που είχε διαπράξει, και που από τις έρευνες του μουχουρντάρη δεν βρέθηκαν στο σπήλαιο που είχε για κρησφύγετο.
Ο Κατσαντώνης όμως "μουλάρωσε" και δεν απαντούσε με συνέπεια να οδηγηθεί τελικά μαζί με τον αδελφό του Χασιώτη στον ιστορικό πλάτανο όπου και υπέστη το μαρτυρικό θάνατο δια της συντριβής των οστών του.
Κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου του, περιφρονητικά ακούστηκε να λέει μέσα σε παραλήρημα από τν πόνο... αυτό που έμεινε στην Ιστορία …. « Αχ αυτά τα έρμα γρόσια... έρμα γρόσια».
Κάπως έτσι γράφτηκε η μοίρα του και η Ιστορία του…
Ιωάννινα Ιούνιος 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου