Η αφηρημένη τέχνη της φωτογραφίας.

Ορισμένοι την προσδιορίζουν ως την «απομάκρυνση από την αναπαράσταση του αισθητού κόσμου», του κόσμου έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε με την λογική μας , άλλοι πάλι την οραματίζονται ως την απόκλιση από κάθε αναφορά στην φυσική εξωτερική πραγματικότητα.  

   Ορισμένοι επίσης την δέχονται ως την πλήρη αυτονόμηση της τέχνης αφού τα στοιχεία της, αυτά που την εκφράζουν δεν παραπέμπουν πουθενά, ούτε σε εξωτερικά στοιχεία παρά μόνο στον εαυτό τους  .  

     Με αυστηρό προσδιορισμό του όρου θα λέγαμε ότι είναι ένα σύγχρονο κίνημα στις εικαστικές τέχνες σύμφωνα με το οποίο αποκλείεται οποιαδήποτε αναφορά στην εξωτερική φυσική πραγματικότητα. Εναλλακτικά, μπορούμε να ορίσουμε ως αφαιρημένη τέχνη την μη παραστατική και μη αντικειμενική τέχνη. 

    Στην φωτογραφία και για την λογική των περισσοτέρων φωτογράφων η παραστατική απεικόνιση της πραγματικότητας και ειδικότερα η ανθρωποκεντρική θεώρηση με κύρια επιδίωξη την απόδοση της μορφής και του κόσμου που  απεικονίζεται με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια αποτελεί κυρίαρχο και καθοριστικό στοιχείο.  

     Είναι κάτι φυσιολογικό και κοινά αποδεκτό αφού εκφράζει την επιτακτική ανάγκη της έκφρασης μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια αναφοράς. διαμορφωμένα ήδη από την καθημερινότητα όμως αυτή η θεώρηση μερικές φορές εγκυμονεί τον κίνδυνο τα έργα που δημιουργούνται να στερούνται προσωπικότητας, δηλαδή να χαρακτηρίζονται ως κάτι το συνηθισμένο και «βολικό» , κάτι πού όλοι το αποτυπώνουν ακόμη...και με το κινητό τους.

     Στις αρχές του 20ου αιώνα η έννοια αφηρημένη τέχνη χρησιμοποιήθηκε κατά κύριο λόγο ως αναφορά σε έργα του κυβισμού και του φουτουρισμού, τα οποία προσπάθησαν μεν να περιγράψουν την πραγματικότητα, όχι όμως μέσω της μίμησης ή της πιστής αναπαράστασης των εξωτερικών χαρακτηριστικών της αλλά με έναν αντισυμβατικό και αφηρημένο τρόπο, για την εποχή τους,   μέσω των αμετάβλητων εγγενών ιδιοτήτων τους.   

     Σύμφωνα με τον Βασίλι Καντίνσκυ, έναν σημαντικό σύγχρονο εικαστικό  ο ρόλος της τέχνης σήμερα θα έπρεπε να είναι η ανάδειξη του πνευματικού χαρακτήρα της φόρμας που εκφράζει . Ο Καντίνσκυ θεωρείται ένας από τους πατέρες της αφηρημένης τέχνης και επηρέασε σημαντικά το μεταγενέστερο κίνημα του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού κατά τη δεκαετία του 1950.

      Μία μορφή αφηρημένης τέχνης είναι ο Ιμπρεσιονισμός που στην πραγματικότητα αποτελεί ένα ισχυρό καλλιτεχνικό ρεύμα με τολμηρές αφαιρετικές τάσεις, στηρίζεται όχι μόνο στις τολμηρές του διαφορές σύνθεσης αλλά και στην έντονη απουσία σε ότι αφορά το εικονιστικό πλάσιμο των μορφών.

    Βασική τους αρχή η απόδοση της πρώτης εντύπωσης και αντίληψης του καλλιτέχνη για τα πράγματα ή κάδρα που τον ενδιαφέρουν.  

 

  
Οι φωτογραφίες δημιουργήθηκαν κατα την διάρκεια των Χορευτικών εκδηλώσεων  του 3ου Φολκλορικού Φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε στα Ιωάννινα από 23-26 Ιουνίου 2017 και δεν έχουν υποστεί ειδική επεξεργασία παρα μόνο μετατροπή σε Ασπρομαυρη μορφή.




Σχετικές Εικόνες παρόμοιας τεχνοτροπίας στα παρακάτω link

      Εικόνες...πειραματισμοί και άλλα 
     Φωτογραφικές αναζητήσεις ..μία άλλη προσέγγιση  
     Η τεχνική panning  στην φωτογραφία



Και όλες τις αναρτήσεις ταξινομιμένες που έχουν πραγματοποιηθεί πιέζοντας εδώ......

Σχετική Βιβλιογραφία
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%86%CE%B7%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7_%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7

                                                                                                                    Ιωάννινα Ιούνιος  2017