Του φθινοπώρου .... οι εξορμήσεις των χρωμάτων…..

    Είναι φορές που αναρωτιέμαι πόσο εύκολα μπορείς με ένα όμορφο ταξίδι στην σιγαλιά του δάσους,με ένα απλό περπάτημα στην ομορφιά του Φθινοπώρου , πάνω στα πεσμένα σκόρπια φύλλα των δέντρων , με ένα απαλό και τρυφερό άγγιγμα του αέρα που θα σου θυμίσει την αλλαγή των εποχών, να αλλάξεις όλη σου την ψυχοσύνθεση, να ξαναγεννηθείς και να αποβάλλεις την καθημερινότητα και όσα μαζί της εκείνη κουβαλάει… 

    Δεν ξέρω αν αυτό που ισχυρίζονται ορισμένοι πως όταν περπατάς παράγονται στο σώμα σου και μέσα στο μυαλό σου χημικές ενώσεις … κάτι σαν ενδορφίνες που σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα , που σε αναγκάζουν να κοινωνικοποιηθείς περισσότερο , το σίγουρο πάντως είναι ότι πράγματι νιώθεις καλύτερα και αν είσαι με παρέα .. τότε σίγουρα θα είναι ακόμη πιο καλύτερα….  

   Όπως επίσης είναι δεδομένο πως μέσα από το μυαλό σου θα ξεπηδήσουν ξαφνικά νέες ιδέες και στοχασμοί, πράγματα και σκέψεις και  άλλα πιο πολλά που τάβλεπες αλλιώς ή δεν τα θυμώσουν , όμως πάνω απόλα θα νιώσεις ξαφνικά πως «ξέχασες να πάρεις» όλα αυτά που σε βασάνιζαν στο χθες και που κάποιοι τα λένε στρέςς  άγχος  και βαρεμάρα. 

    Άλλοι πάλι λένε πως όταν περπατάνε νιώθουν ελευθερία , νιώθουν την αιωνιότητα να τους εμπνέει και να τους απομακρύνει από το εφήμερο της ζωής τους , να τους ξαναζωντανεύει … γιατί κάπου εκεί ψηλά τους περιμένουν οι θεοί… νιώθουν την αύρα τους να τους γεμίζει και να τους ατσαλώνει..

   Αλλοι πάλι ισχυρίζονται πως το περπάτημα «βελτιώνει σημαντικά την καρδιακή υγεία μειώνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης εμφράγματος μέσα από την αύξηση του καρδιακού ρυθμού και της κυκλοφορίας του αίματος, μιας και αποδεδειγμένα η αερόβια γυμναστική συμβάλει σημαντικά σε αυτό».

   Αυτοί πάλι που ξέρουν πιο πολλά λένε πως σύμφωνα με τις μελέτες το περπάτημα μπορεί να μας βοηθήσει στην πρόληψη του εγκεφαλικού και να μειώσει τον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2 «καθώς αυξάνετε ο αριθμός των υποδοχέων της ινσουλίνης στα κύτταρα, διατηρώντας το σάκχαρο σταθερό στο αίμα.

Ότι και να λένε  ..τι σημασία έχει αφού μέσα από την επαφή σου με την φύση νιώθεις την ύπαρξή σου να ξαναζωντανεύει νιώθεις να σου ανοίγονται καινούργια μονοπάτια που θα σε ταξιδεύουν σε άλλες καταστάσεις εκεί που η κατάθλιψη δεν έχει τόπο και λόγο να ριζώσει… .

 

Δείτε περισσότερα για ορειβασία πιέζοντας εδώ ή 

Ολα τα περιεχόμενα των αναρτήσεων πιέζοντας εδώ...

       
 Η φωτογράφηση έγινε κατα την διάρκεια ορειβατικής διαδρομής με τα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγτου Ιωαννίνων  στον Αγιο Αχίλλειο ή Χαΐλλι , μικρή νησίδα στη λίμνη της Μικρής Πρέσπας

                                                                                                     Ιωάννινα Νοέμβριος 2017