Τα παλιά τα χρόνια
, τα δύσκολα χρόνια της φτώχειας και της σκληρής βιοπάλης στην καθημερινή τους ζωή
οι άνθρωποι φαίνεται πως είχαν βρει και είχαν αναπτύξει έναν δικό τους κώδικα
επικοινωνίας και αντίληψης για τις βασικές αξίες της ζωής τους , για την συλλογικότητα
της κοινωνίας τους , έναν κώδικα κοινό για όλους ,αυθόρμητο ,λιτό , απλοϊκό , γεμάτο
με αφέλεια και ζωντάνια, με μια ανεξάντλητη γλωσσοπλαστική ικανότητα ,έτσι
όπως τον ένιωθαν και τον κατανοούσαν . 
Αυτόν τον κώδικα
επικοινωνίας τον είχαν μεταφράσει σε ποίηση , δημοτικό τραγούδι ,απόλυτα
κατανοητό από όλους, λόγιους και μη , χωρίς ασάφειες και συμβατικές εκλογικεύσεις,
ένας κώδικας που έβγαινε μέσα από την ψυχή τους γιατί μόνο έτσι μπορούσαν να εκφράσουν
την συναισθηματική και ψυχική τους φόρτιση , τα ιδανικά τους , τις αξίες του ,
τον πόνο και τον έρωτα , τον μισεμό και τον καημό τους και όλα αυτά που δίνανε νόημα
στην ζωή τους. 
Κάπως έτσι ένιωσα όταν
βρέθηκα σε μία μουσικοχορευτική εκδήλωση του χορευτικού συλλόγου «Αυγερινός» που
τα μέλη του πραγματοποίησαν στο Πνευματικό Κέντρο Ιωαννίνων , όπου για άλλη μια
φορά, με την ανιδιοτελή και ακούραστη θέληση που τους χαρακτηρίζει , θυμίσανε στους
παρευρισκομένους , το αυτονόητο.. «ότι υπάρχουν πολλά τραγούδια που αναφέρονται
σε πραγματικά γεγονότα και σε ιστορίες βγαλμένες από την ίδια την ζωή ». 
Δεν ήταν απλά ένα
χορευτικό συγκρότημα που με την συνοδεία μιας λαϊκής και αξιόλογης δημοτικής
ορχήστρας , «απέδωσε τραγούδια και χορούς» στους παρευρισκομένους αλλά μια
μοναδική αληθινή ζωντανή παράσταση , ένα χρονοταξίδι που με τον πρόλογο του κάθε
τραγουδιού σε ταξίδευε σε άλλες εποχές , μίλαγε στην καρδιά σου , σου έλεγε το
πότε το πού και το γιατί…ένα κάλεσμα να μοιρασθούν μαζί σου , χορευτικά μοναδικές
αληθινές ιστορίες απ’όλη την Ελλάδα.
Μοιράσθηκαν με το κοινό τους ,ιστορίες και μύθους
, δύσκολες καταστάσεις , που προσωπικά δεν γνώριζα για αυτές που όμως τον ρυθμό
τους τον άκουγα συχνά…σε όλα τα πανηγύρια , ταξίδεψα και χόρεψα μαζί τους έστω
και νοητά όχι γιατί με παρασύρανε με τον ρυθμό που είχαν αλλά γιατί το ένιωσα
και εγώ αυτό που κουβαλούσαν οι στίχοι και οι νότες…. 
Ευχαριστώ τα μέλη
του Χορευτικού Συλλόγου «Αυγερινός» για την δυνατότητα που μου έδωσαν να μοιρασθώ μαζί τους
μοναδικές στιγμές έτσι όπως τις νιώθουνε οι ίδιοι ,όταν εκφράζονται μέσα απο τον χορό τους και πιστεύω πως τέτοιες
παραστάσεις είναι μόνο για «ψαγμένους φίλους της δημοτικής μουσικής» που μεταφέρουν το βαρύ φορτίο της παράδοσης που
όμως είναι ιστορία και ζωή , κάτι σαν μία ζωντανή παρακαταθήκη . 
Ιωάννινα Απρίλιος 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου