Photos and ..more from geodiabatis: Κάπου εκεί στα «γκρέμια»… γράφτηκε μια άλλη ιστορία.

Κάπου εκεί στα «γκρέμια»… γράφτηκε μια άλλη ιστορία.

Η ιστορία , αν και ως λεπτομέρεια χάνεται από το βάρος των χρόνων που κουβαλάει , πάντα θα υπάρχει στην λογική των ανθρώπων είτε ως ένας φωτεινός σηματοδότης ,είτε σαν ένας θρύλος ,μια αναφορά σε ένα γεγονός που σίγουρα συνέβη . Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τον χορό του Ζαλόγγου , μία από τις μεγαλύτερες πράξεις αυτοθυσίας της προεπαναστατικής περιόδου στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα. Μία πράξη που συγκλόνισε την τότε αποδεκτή παγκόσμια κοινότητα και έδωσε άλλη διάσταση στις έννοιες αυτοθυσία , γενναιότητα και ηρωισμός.

Όλα ξεκίνησαν στο Σούλι , στις 12 του Δεκέμβρη του 1803 όταν οι Μαχητές "ατίθασοι και απείθαρχοι" Σουλιώτες αναγκάστηκαν να υπογράψουν μια συνθήκη εκπατρισμού τους , αναγκαστικής εγκατάλειψης των εδαφών τους «συν γυναιξί και τέκνοις» , με τον Αλί πασά που όμως γρήγορα «έσπασε την συμφωνία» .Τότε μερικοί διαφώνησαν . Ο καλόγερος Σαμουήλ με άλλους πέντε Σουλιώτες έμειναν και ανατινάχτηκαν στο Κούγκι ,πέρνωντας μαζί τους και δεκάδες άλλους αλλόθρησκους.

Κάποιοι άλλοι , «πάνω από 800 νοματαίοι, τράβηξαν για τα άγρια βουνά του Ζαλόγγου» ,χωρισμένοι σε φατρίες και διχασμένοι ,κάποιοι ξέφυγαν ,κάποιο άλλοι εγκλωβίστηκαν στο Μοναστήρι του Ταξιάρχη Μιχαήλ στο χωριό Καμαρίνα, περικυκλωμένοι από τις ισχυρές δυνάμεις του Βελή, γιο του Αλή πασά. Μερικοί άνδρες και πάνω από 50 γυναικόπαιδα ,κατ’άλλους «καμιά εικοσαριά νοματαίοι» ανέβηκαν στην σκληροτράχηλη απότομη κορυφή Στεφάνι . Ήταν μια αδιέξοδη πορεία , τους είχαν εγκλωβίσει στα απότομα γκρέμια.

Ο Πρώσος περιηγητής και διπλωμάτης Ιάκωβος Μπαρτολτυ που εκείνη την χρονιά βρέθηκε στα Ιωάννινα , φίλα προσκείμενος στον Αλή Πασά μνημονεύει και γνωστοποιεί στην Ευρώπη , σε κείμενο που δημοσίευσε στην γερμανική γλώσσα το 1805 , στο έργο του «Ταξίδιον εις την Ελλάδα 1803-18904» , τόσο την αγριότητα των στρατευμάτων κατοχής όσο και την γενναιότητα μιας ομάδας «δυστυχισμένων» που είχαν βρει καταφύγιο βόρεια της Πρέβεζας , «εκεί σε ένα μοναστήρι» όπου και ακολούθησε μια «φρικτή άγρια σφαγή» με τελική κατάληξη «39 γυναίκες γκρεμίστηκαν από τα βράχια μαζί με τα παιδιά τους που μερικά ακόμη βύζαιναν».

Έκτοτε υπάρχουν δεκάδες άλλες αναφορές , αμφισβητήσεις , αφηγήσεις και προσεγγίσεις στα γεγονότα με περισσότερες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες όμως εκείνο που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι πράγματι κάτι φρικτό και απάνθρωπο συνέβη , «εκεί ψηλά στα γκρέμια και τις απότομες κορφές» και με δεδομένο την δυσχερή θέση των γυναικών εκείνα τα χρόνια όπου συνήθως κατέληγαν μετά από βιασμούς και ατίμωση «σκλάβες στα χαρέμια της Ανατολής» σίγουρα μια επιστημονικότερη αναζήτηση στοιχείων δεν θα έβλαπτε.

To μνημείο είναι ένα πέτρινο σύμπλεγμα ,εργο του γλύπτη Γιώργιο Ζογγολόπουλο.Βρίσκεται σε υψόμετρο 786 μέτρα στο χωριό Καμαρίνα Πρεβέζης και η ανάβαση των 150 μέτρων γίνεται με τα πόδια σε πέτρινα σκαλοπάτια που οδηγούν ψηλά στον χώρο που βρίσκεται προσφέροντας μία μοναδική θέα της περιοχής ιδιαίτερα όταν συνοδεύεται με ένα ηλιοβασίλεμα ..στο απέραντο γαλάζιο.