Ένα ταξίδι που ονειρευόμουν. Μέρος 2ο

       Σε ένα ταξίδι ,φαινομενικά ο χρόνος δεν σε ενοχλεί.. όμως για μία φωτογραφία είναι ελάχιστος , μετρημένος , δεν αφήνει περιθώρια για άλλες επιλογές , ξέρεις πως «τώρα είναι η στιγμή» που πρέπει να πατήσεις το κουμπί της μηχανής σου και αν δεν το κάνεις ..απλά έχεις χάσει την ευκαιρία αλλά και την επόμενη εικόνα που το μάτι σου φευγαλέα συλλαμβάνει αφού ακόμη αναρωτιέσαι αν ήταν η σωστή στιγμή.
      Δεν έχεις τα περιθώρια να δεις στην μηχανή σου αν «όλα πάνε καλά» , απλά ελπίζεις ότι όλα «πάνε καλά» και έτσι συνεχίζεις, μηχανικά.
      Αυτή είναι η μαγεία της φωτογραφίας δρόμου , της μοναδικότητας που δεν επαναλαμβάνεται , δεν καθορίζεται , δεν έχει κανόνες και λογική , που είναι απρόβλεπτη , απρογραμμάτιστη αλλά κρύβει μέσα της κάτι μαγικό μοναδικό τον αυθορμητισμό .
      Και όταν πια ο θόρυβος καταλαγιάσει και τα φώτα χαμηλώσουν τότε αρχίζουν πραγματικά τα δύσκολα , έρχεται η ώρα του απολογισμού.
     Είναι η στιγμή που αναρωτιέσαι αν έχεις το δικαίωμα να «βιάζεις» τον κόσμο τους , την καθημερινότητα που κλέβεις , χωρίς να τους ρωτάς ή απλά ικανοποιείς την ματαιοδοξία σου για μία ακόμη καλή φωτογραφία , να εντυπωσιάσεις , να καταγράψεις να ...

        Γυναίκες ,σε δημόσια βρύση-αντλία από πηγάδι βάθους τουλάχιστον 30 μέτρων , αναζητώντας το "δυσεύρετο και σπάνιο αγαθό της ζωής" σε μια άγονη περιοχή , στην Καρδιά της Ινδίας, με του δοχεία τους ,που θα πρέπει να τα μεταφέρουν ,συνήθως στο κεφάλι τους, σε αρκετή απόσταση , στο σπίτι τους. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια της οικιακής σύνδεσης για τροφοδότηση .

     Γυναίκες της φυλής DHOGHWA. Μια μικρή άγνωστη κοινότητα στην ζούγκλα της επαρχίας Madhya Pradesh όπου βρίσκεται το μοναδικό "Κατζουράχο" με τις "ασεμνες ανάγλυφες παραστάσεις"
    Οι γυναίκες του χωριού ,ντυμένες πολύχρωμα , αφού έιναι η καθημερινή τους ενδυμασία , πλάθουν , ετοιμάζουν τα "πιτάκια τους" από χυλό-ζυμάρι ψηνοντάς τα στην πρόχειρη φωτιά. Είναι η καθημερινή τους τροφή.

       Περιμένωντας στη στάση το Λεωφορείο σε Επαρχιακή πόλη του Ανκγρα μια πόλη με πολύπτυχη ιστορία. Εκπληξη προκαλεί η διαφήμιση πίσω τους.

     Ανύπαντρες κοπέλες της φυλής Dhoghwa ,με την καθημερινή τους ενδυμασία , στολισμένες ,πιασμένες απο το χέρι , για τους επισκέπτες ελπίζοντας στο "μάταιο" και την "διαφυγή" την "λύρωση". Στα μάτια τους χαραγμένη η ελπίδα.

      Εργάτες σε οικεγειακή επιχείρηση κατασκευής χαλιού απο μετάξι σε επαρχιακή πόλη της Ινδίας. Διακρίνεται ο αργαλειός του μεταξωτού νήματος και οι βελόνες του ξεμυτιάσματος για να γίνει η αραίωση.