\
Ενας γάμος στην Ινδία...
Ο γάμος και η
τελετή του απ’ όλες τις κουλτούρες και ιδεολογικές προσεγγίσεις χαρακτηρίζεται
ως ένα μυστήριο …το μεγαλύτερο όλων αφού θεωρητικά για πάντα τουλάχιστον , ενώνει
δύο διαφορετικούς ετερόφυλους ανθρώπους , τον άνδρα και την γυναίκα αλλά και ταυτόχρονα
δημιουργεί μια νέα σχέση ανάμεσα σε δύο οικογένειες.
Το τελετουργικό ή δρώμενο αποκτά ιδιαίτερο χρώμα
και αίγλη ανάλογα με την κοινωνική τάξη ,ανάλογα με την κοινωνική τους θέση και
οικονομία της ζωής τους ,για όλους όμως είναι μια μέρα συνυφασμένη με την ιερότητα
της πράξης.
Σε κάποιες χώρες είναι
περίεργη , σε άλλες απλή και λιτή σε άλλες ασυνήθιστη και εξωπραγματική. 
Όλες όμως οι τελετές
αναγνωρίζουν την ιδιαιτερότητα της στιγμής , του χώρου ,του καλύτερου επίσημου
ενδύματος , της μέγιστης παρουσίασης της κοινωνικής των θέσης.
Για μας τους δυτικούς το κάτασπρο με τις δεκάδες
πτυχώσεις νυφικό αποτελεί δείγμα ακεραιότητας και ειλικρίνειας, σε άλλους λαούς
όμως το νυφικό έχει διαφορετικό χρώμα, είναι κόκκινο ,αλικό το χρώμα του πάθους
, της έντασης και της επιθυμίας. 
Στην Ινδία η ενδυμασία
της νύφης ονομάζεται "Punjabi", και είναι μια περίτεχνη εμφάνιση με κόκκινο νυφικό , με δεκάδες ασημένια διακοσμητικά και με βασικότερο
όλων μία σειρά από κόκκινα βραχιόλια ελεφαντοστού και άλλα διακοσμητικά , που θα τα
προσφέρει συνήθως ο αδερφός της μητέρας της.
Τα βραχιόλια
αυτά, θεωρούνται καλός οιωνός, τόσο για την νύφη όσο και για το νέο σπιτικό και
διατηρούνται σε εξέχουσα θέση σαν τα στέφανα του δικού μας τελετουργικού
Σε άλλες χώρες η βέρα
στο χέρι είναι δείγμα ότι η φέρουσα αυτήν είναι πεντρεμμένη σε άλλες χώρες πάλι
, αρκεί μια κόκκινη βούλα στο μέτωπο να δηλώσει το ίδιο πράγμα… 
Γυναίκες της ακολουθίας με επίσημο ένδυμα την μεταξωτή εσάρπα... και γενικά όλα επάνω τους τα ρούχα σε φανταχτερά "ποθητά" χρώματα.
Στην Ινδία ο γάμος
είναι μία απόφαση που θα την πάρει το ανεπίσημο τοπικό συμβούλιο που θα συνεδριάσει.
Κριτήριο απόφασης αποτελεί η νύφη και ο γαμπρός να ανήκουν στην ίδια κοινωνική
και οικονομική κάστα. 
Όμως όπως συμβαίνει πάντα.. υπάρχουν και εξαιρέσεις
. Σε ένα από τα πλουσιότερα κρατίδιο της Ινδίας στην Χαριάνα τας τελευταία χρόνια
επιτρέπεται οι άνδρες να νυμφεύονται γυναίκες διαφορετικής κάστας ακόμη και από
τους γείτονές των που μπορεί να είναι διαφορετικής χαμηλότερης κάστας αλλά και από
άλλα γειτονικά κρατίδια.
Σύμφωνα με το The
Economist αυτό συμβαίνει γιατί σε αυτό το κρατίδιο οι άνδρες είναι περισσότεροι
από τις λιγοστές νύφες 
Στην πραγματικότητα
είναι η αλλαγή νοοτροπίας που αργά και σταθερά εμφανίζεται στην πολύπολιτισμική
Ινδία όπως επίσης και η μείωση του θεσμού της προίκας. 
Σε κάθε τελετή η αναμνηστική φωτογράφηση δίπλα στην νύφη και τον γαμπρό αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση όλων. 
Στην τελετή ιδιαίτερο χαρακτήρα προσδίδουν στην εντυπωσικαή είσοδο της νύφης που βεβαια συνοδεύεται απο τα ανάλογα παρανυφάκια...
Σε ένα σταθμό τραίνων της Ινδίας.
Οι σιδερόδρομοι της Ινδίας αποτελούν ένα
από τα μεγαλύτερα γιγαντιαία δίκτυα μεταφοράς ανθρώπων ,ένας τεράστιος γίγαντας ίσως ο μεγαλύτερος στον κόσμο.
Υπάρχουν περισσότεροι από 6.800 σταθμοί ,
περισσότερες από 8.000 συντηρημένες μηχανές έτοιμες για ατέλιωτα ταξίδια , περισσότερα από 300.000 επιβατικά
και φορτηγά βαγόνια όμως πάνω απόλα απασχολούν περισσότερους από 1.6 εκατομμύρια
ανθρώπους.
Καθημερινά, κατά μέσο όρο, περισσότερα από
8.500 τρένα ταξιδεύουν σε γραμμές μήκους σχεδόν 110.000 χιλιομέτρων
μεταφέροντας πάνω από 12 εκατομμύρια επιβάτες. 
Τα φορτηγά τρένα μεταφέρουν περισσότερους
από 1,5 εκατομμύρια τόνους προϊόντων καλύπτοντας συνολικά απόσταση που
ισοδυναμεί με τρεις ή τέσσερεις φορές την απόσταση γης-σελήνης , βέβαια δεν έχουν
την ταχύτητα των τραίνων της Γαλλίας ή της Ιαπωνίας όμως δεν υστερούν σε πολυτέλεια
και ανέσεις. !
Ένας σταθμός τραίνων πάντα γοητεύει με τον
δικό του τρόπο τους ανθρώπους ακόμη και σήμερα … χιλιοτραγουδήθηκε από την λαϊκή
μας μούσα αφού ήταν η αφετηρία και το τέρμα ανθρώπων που πίστευαν σε μία ελπίδα. 
Ίσως γιατί με τις πολύωρες καθυστερήσεις έχεις
το όλο το χρόνο να σκεφτείς… ανθρώπους
..καταστάσεις…γεγονότα…να παρατηρήσεις γύρω σου… να δεις στιγμές
του αποχωρισμού…
Σε έναν τέτοιο σταθμό τραίνων , όταν βρεθείς
,πέρα από την δυνατή εμπειρία που θα αποκτήσεις … νιώθεις κάπως αμήχανα.. όταν ο σκοπός σου είναι
να κλέψεις .. κάποιες ανθρώπινες στιγμές.. όμως.. θα το ρισκάρεις…
Δεκέμβριος 2016
Ένα οδοιπορικό στους δρόμους της Ινδίας… Μέρος Ι.
Ένα ταξίδι σε μια δύσκολη .. μακρινή χώρα.. είναι πάντα μία εμπειρία ζωής.. που θα σε παρασύρει στον δικό της ρυθμό… και στην δική της λογική..
Όμως ένα τέτοιο
ταξίδι είναι μοναδικό , είναι ανεπανάληπτο ..είναι τελείως διαφορετικό όταν
ξεφεύγει από τα στενά όρια της ασφάλειας και των τετριμμένων τουριστικών
προτιμήσεων που σου παρέχει η συνοδεία ενός πρακτορείου ταξιδιών και αποκτήσεις
την δυνατότητα να περιπλανηθείς ,να ξεφύγεις , να περπατήσεις ..δίπλα στους
άλλους.. να δεις την αγωνία τους.. την ζωή τους ..να γίνεις ένα με αυτούς…. να
ζήσεις το όνειρο μαζί τους ..να νιώσεις την ανάσα τους… έστω και αν το ρίσκο..
είναι τρομακτικό…
Ακόμη και ο ίσκιος
σου .. όταν θα γίνει εφιάλτης.. τουλάχιστον τις πρώτες μέρες .. η εμπειρία αυτών
που θα συμβαίνουν γύρω σου είναι μοναδική.. είναι στιγμές που αναρωτιέσαι αν…πράγματι έχεις κάνει την
απόδραση αυτή που ήθελες ,, που ονειρευόσουν σε κάτι άγνωστο .. ή απλά
εγκλωβίστηκες σε αυτό το άγνωστο…χωρίς καμιά ελπίδα...
Όμως…όπως γίνεται
συνήθως ..σε όλα συνηθίζεις… ακόμη και σε αυτό…
και είναι τότε που και πάλι οι ατέλειωτες εικόνες ..θα ξαναγυρίσουν πολύ
πιο δυνατές , πολύ πιο έντονες που θα σε συγκλονίσουν.. όχι τόσο γιατί είναι πράγματι ασυνήθιστες και μοναδικές τέτοιες
εμπειρίες αλλά γιατί.. θα αναρωτιέσαι
..αν πράγματι συμβαίνουν 
Είναι η αμοιβή
σου όταν πια θα έχεις αποβάλει τους δισταγμούς των πρώτων ημερών .. και ξέρεις
ότι δίπλα σου.. και οι άλλοι ζουν με τους δικούς του φόβους… τον δικό τους πόνο
… και αν σε κοιτούν παράξενα … δεν είναι γιατί σε φοβούνται ..και θέλουν να
αμυνθούν.. δεν θέλουν το κακό σου.. είναι γιατί δεν ξέρουν τι θέλεις από αυτούς και συχνά μέσα τους ... αναρωτιούνται.. τι είναι το σημαντικό … τι είναι αυτό που έχουν …το διαφορετικό.. που αξίζει
τον κόπο να κλέψεις από αυτούς… όμως αν είσαι ένας από αυτούς.. τότε τα
πράγματα αλλάζουν… βιώνεις το υπέρμετρο , το καθημερινό .. το απροσδόκητο… το
μοναδικό για την δική σου λογική…
Είναι ίσως ,μετά
τον απολογισμό που θα κάνεις για αυτήν την εμπειρία αυτό που θα σε αναγκάσει
..να θες και πάλι.. να την ξαναζήσεις … και θα αναρωτιέσαι για άλλη μια φορά αν
την προηγούμενη φορά ..ήσουν απλά ένας τυχερός.. και αν θα ξανασυμβεί… νάχεις
την ίδια τύχη.. να είσαι το ίδιο τυχερός...τουλάχιστον ελπίζεις.... και είναι αυτό που θα σε
αναγκάσει να ξαναδοκιμάσεις … ίσως και πάλι να είσαι τυχερός….
Ποιος αλήθεια ξέρει.. αν δεν το δοκιμάσει… ?
Θα φανεί….
Δεκέμβριος 2016
Συνεχίζεται......
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)