(Ρόπτρο σε εξώθυρα ιδιωτικής οικίας με νεοκλασσικίζοντα χαρακτηριστικά) Πριν από λίγες ημέρες από 1η Φλεβάρη έως 9 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε στα Ιωάννινα μία αξιόλογη θεματική φωτογραφική έκθεση με θέμα «από την λήθη…στο φως» .
Ήταν ένα σύντομο φωτογραφικό ταξίδι με τον φακό της Αλεξάνδρας Μπόμπολη και με κείμενα της Κωνσταντίνας Ζήδρου στις κρυμμένες λεπτομέρειες των μνημείων και των οικοδομημάτων του Κάστρου , ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Πόλης των Ιωαννίνων .
Σύμφωνα με την κ. Κωνσταντίνα Ζήδρου "Τα πρώτα ίχνη της ανθρώπινης δραστηριότητας, στη χερσόνησο του Κάστρου, ανάγονται στα τέλη του 5ου π.Χ. αι. και έως και τον 3ο π.Χ. Στη συνέχεια και έως τα τέλη του 9ου αι., δεν υπάρχουν μαρτυρίες, ευρήματα ή άλλα στοιχεία που να αποδεικνύουν τη συνέχεια κατοίκησης ή πιθανή οχύρωση της θέσης, χωρίς βέβαια κάτι τέτοιο να μπορεί να αποκλειστεί"".
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν με την επηξηγηματική τους ανάλυση είναι ένα πολύ μικρό τυχαίο δείγμα αυτών που είχαν εκτεθεί...
"Λεπτομέρεια του νορμανδικού τείχους που ενώνεται με τον πύργο του Βοημούνδου, στη ΝΑ ακρόπολη ή Ίτς Καλέ. Το άνοιγμα αποτελεί οθωμανική παρέμβαση, ενώ το κάγκελο με τους σταυρούς σύγχρονη προσθήκη. Ο νορμανδός πρίγκιπας Βοημούνδος κατέλαβε τα Ιωάννινα το 1082 και όπως πληροφορούμαστε από το έργο «Αλεξιάδα», της κόρης του αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄ Κομνηνού Άννας Κομνηνής, ενίσχυσε τα ήδη υπάρχοντα τείχη και οχύρωσε και τη δεύτερη ακρόπολη του Κάστρου, τη ΝΑ. Την περίοδο διακυβέρνησης της πόλης από τον Αλή πασά, τα νορμανδικά οχυρωματικά έργα συμπεριλήφθησαν στο συγκρότημα του σεραγιού, με τις απαραίτητες τροποποιήσεις."
"Η είσοδος του βυζαντινού κυκλικού διώροφου πύργου στη δυτική πλευρά της ΒΑ ακρόπολης. Η ιστορική διαδρομή του αποτυπώνεται, με ενάργεια, στις τρεις οικοδομικές του φάσεις. Πρόκειται για έναν εξαιρετικά οχυρό πύργο, σε στρατηγικής σημασίας θέση.
Πιθανώς, ανήκει στην αρχική μεσοβυζαντινή οχύρωση της ακρόπολης. Λειτούργησε ως παρατηρητήριο, τόσο για τη βυζαντινή πόλη όσο και για τμήμα του λεκανοπεδίου, ως οχυρωματικό στοιχείο αλλά και ως το ύστατο καταφύγιο για τους άρχοντες σε περίπτωση πολιορκίας."
Πέτρινα σκαλιά και μικρή τοξωτή θύρα εισόδου στο αρχοντικό του πασά Καλού, που βρίσκεται στη βόρεια παραλίμνια πλευρά. Πρόκειται για το μοναδικό σωζόμενο αρχοντικό στον οικισμό του Κάστρου, το αρχαιότερο και ένα από τα σημαντικότερα της πόλεως.
Κατασκευάστηκε περίπου στα μέσα του 18ου αι. Ως προς την αρχιτεκτονική του, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του τουρκογιαννιώτικου ρυθμού. Η ονομασία του οφείλεται στον ιδιοκτήτη του, τον Ασλάν Ζουλφικάρ πασά, ο οποίος έμεινε γνωστός ως πασάς Καλός. Από τη συγκεκριμένη θύρα εισήλθε για πρώτη φορά στα Γιάννινα ο Αλή πασάς, μια νύχτα του 1778 και αφού άρπαξε την εγγονή του πασά Καλού, την παντρεύτηκε, προκειμένου να εκβιάσει τον παππού της να παραιτηθεί από το αξίωμά του, με σκοπό να αναρριχηθεί εκείνος.
Ανδρική κεφαλή, σε έξεργο ανάγλυφο, τοποθετημένη στη νότια παρειά της κεντρικής πύλης του Κάστρου, πριν από την είσοδο στο διαβατικό. Τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι τα έντονα μάτια με το διαπεραστικό βλέμμα. Λειτουργεί ως αποτροπαϊκή του κακού μορφή, προστατεύοντας το οικοδόμημα ή ως φορέας δύναμης που αντιμάχεται καθετί αρνητικό.
Φωτογραφική Λεπτομέρεια των σιδερένιων εξαρτημάτων, από το διαβατικό της κεντρικής πύλης του Κάστρου, τα οποία έφεραν τα θυρώματα.
Τοξωτό άνοιγμα, το οποίο κλείστηκε σε μεταγενέστερη φάση. Λεπτομέρεια από τον περίβολο της Συναγωγής. Η μακραίωνη και ταραγμένη ιστορία της εβραϊκής κοινότητας των Ιωαννίνων αποτυπώνεται και στις διάφορες επεμβάσεις στον περίβολο της Συναγωγής. Η ύπαρξη της πρώτης Συναγωγής μαρτυρείτε, σύμφωνα με τις πηγές, ήδη από τον 9ο αι., ενώ η εβραϊκή κοινότητα εξακολουθεί να υφίσταται, αν και πλέον ολιγομελής, αδιάκοπα έως σήμερα.
Λεπτομέρειες από Ιδιωτική λαϊκή οικία, κατασκευασμένη με λίθους, χώμα και ξύλο. Τα ανώνυμα λαϊκόσπιτα, άψογα εναρμονισμένα στο φυσικό περιβάλλον, διασώζουν, με τρόπο μοναδικό, την ιστορία και τους ρυθμούς της γιαννιώτικης αρχιτεκτονικής.
Πρόσοψη λαϊκής οικίας, διανθισμένης με σαχνισί. Το σαχνισί, στηριγμένο σε ξύλινες δοκούς, χρησιμοποιήθηκε ιδιαίτερα στην αρχιτεκτονική των Ιωαννίνων.
Πλακίδιο με φυτική διακόσμηση και χρονολογία 1915, ευρισκόμενο στην αυλή ιδιωτικής οικίας.
Τμήμα αυλής με πηγάδι ιδιωτικής οικίας της ύστερης ελληνιστικής περιόδου. Αποκαλύφθηκε σε ιδιωτικό οικόπεδο. Είναι χαρακτηριστική, για την πόλη, η χρήση πηγαδιών ήδη από την αρχαιότητας έως και την ύστερη οθωμανοκρατία.
__________________________________________________________________
Τα κείμενα είναι γραμμένα από την κ. Κωνσταντίνα Ζήδρου Αρχαιολόγο, Υπ. Διδάκτωρ Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Πέραν των άλλων ασχολήθηκε συστηματικά με το κάστρο των Ιωαννίνων ως αρχαιολόγος τόσο στην αποκατάσταση του εξωτερικού περιβόλου όσο και ως μελετητής με την δημοσίευση εργασίας με τίτλο "η τοπογραφία του Βυζαντινού Κάστρου".
Οι φωτογραφίες είναι της κ. Αλεξάνδρας Μπόμπολη που θεωρεί την φωτογραφία ως αποτύπωση συναισθημάτων και μοναδικής στιγμής .
Τα ανωτέρω , πολύ δε περισσότερο το σύνολο της έκθεσης ,είναι αποτέλεσμα μιας αρμονικής συνύπαρξης και προβληματισμού απέναντι σε έναν βασικό πυρήνα του ιστορικού κέντρου της πόλης των Ιωαννίνων άλλα και σε ένα σύμβολο-μνημείο της πόλης.
Είναι μια προσπάθεια να αναδείξουν τις "κρυφές γωνιές ..και τα καλά κρυμμένα μυστικά" . Με την θεματική τους προβολή, μέσω της έκθεσης που πραγματοποίησαν θέλησαν να ανασύρουν από την λήθη ,σημαντικά στοιχεία και να μας υπενθυμίσουν ή καλύτερα να μας ευαισθητοποιήσουν απέναντι στις παρακαταθήκες της ιστορίας μας
Φεβρουάριος 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου