Η αοριστία στην τέχνη της σύνθεσης.

  Στη θεωρία της τέχνης η έννοια της μεταμοντέρνας  αποτύπωσης , μίας εικαστικής τάσης που εμφανίζεται στις αρχές της δεκαετίας του 1970,  έχει ως χαρακτηριστικό γνώρισμα τον σαφή λόγο έκφρασης τόσο σε καθαρά τεχνικό επίπεδο με την πιστή αποτύπωση της σύνθεσης όσο και σε επίπεδο ρεαλιστικής εξιστόρησης του θέματος διαχωρίζοντας την θέση της από αυτό που έως τώρα κατείχε το επιφαινόμενο και η αοριστία. 

     Στην δεκαετία του 1980 η τάση αυτή μεταλλάσσεται και αποκτά  δυναμική με κυρίαρχο στοιχείο  την θεώρηση μίας αυτόνομης σφαίρας που εμπεριέχει τον κόσμο του εμπορίου , των μέσων μαζικής ενημέρωσης , τον κόσμο του θεάματος και της εύκολης αφομοίωσης παράγοντας ταυτόχρονα τα δικά της απρόσωπα κοινωνικά σύμβολα.  

     Η δυναμική των μέσων ενημέρωσης διαμορφώνει την ανθρώπινη συνείδηση και κουλτούρα επιβάλλοντας κυριολεκτικά, την αίσθηση ότι τα προσλαμβανόμενα ερεθίσματα αποτελούν στοιχεία πιστής αναπαράστασης και αληθοφάνειας που εμπεριέχονται στην ιδεολογική του ταυτότητα, χαρακτηριζοντας τα ως κανονικότητα.  

     Όμως, όπως συνήθως συμβαίνει, ορισμένοι εικαστικοί καλλιτέχνες διαφοροποιούνται και αμφισβητούν την θεώρηση αυτή επαναπροσδιορίζοντας την αοριστία και ασάφεια  ως ένα πεδίο αντίστασης και αντίδρασης στον ισοπεδωτικό χαρακτήρα της κανονικότητας .

   Αλλά η αοριστία ή το επιφαινόμενο , αυτό που γίνεται αντιληπτό από περισσότερες ανθρώπινες αισθήσεις είναι ένα από τα Αμφισβητήσιμα αλλά και εντυπωσιακά χαρακτηριστικά που επαναπροσδιορίζουν την έννοια της σύνθεσης στην τέχνη.     

    Η αοριστία όταν ενσωματώνεται στην εκφραστικότητα του μέσου αποτύπωσης δίνει την δυνατότητα στον θεατή να συμπληρώσει και να αναδιατυπώσει την ολοκλήρωση της σύνθεσης με τις δικές του νοητικές αντιλήψεις και παραδοχές.

    Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο θεατής να εντοπίσει σημεία που αναφέρονται στην δική του ψυχοσύνθεση και νοητική αναζήτηση και έτσι έμμεσα να ανασυνθέσει τα περιεχόμενα της σύνθεσης προβάλλοντας στην ουσία εσωτερικές του ανάγκες , ανησυχίες και εκφραστικότητα .   

  

 

    

Δείτε επίσης παρόμοιες εικόνες στις παρακάτω συνδέσεις. 
1.  H αφηρημένη Τέχνη της φωτογραφίας 
2.  Εικόνες ..πειραματισμοί και άλλα 
3.  Φωτογραφικές αναζητήσεις ...μια άλλη προσέγγιση...
4. 

Θύαμις … μια διάσχιση .. ένα πέρασμα στην Μυθολογία…

 "… Αλλά κατόπιν η γη με τον Ουρανό επλάγιασε και γέννησε τον βαθυστρόβιλο ᾽Ωκεανόν και την γλυκόθωρη Τηθύα˙και η Τηθύς εγέννησε στον ᾽Ωκεανόν, τους Ποταμούς με τα νερά τα γοργοστρόβιλα…".  Κάπως έτσι ο Ησίοδος περιγράφει την λατρεία των ανθρώπων για τα ποτάμια.. στην Θεογονία του…       Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η ένωση της Τηθύος ,κόρης του Ουρανού και της Γαίας , με τον αδελφό της Ωκεανό δημιούργησε χιλιάδες ποταμούς, ισάριθμες θεότητες, τις Ωκεανίδες, αλλά και χιλιάδες νύμφες, όπως αναφέρει ο ποιητής της Θεογονίας Ησίοδος. (αρχαίος ποιητής από την Ασκρη της Βοιωτίας που έζησε γύρω στο 700 ή 800 π.Χ. ).  
     Είναι η λατρεία των ανθρώπων προς τα Ποτάμια,  είναι η πίστη τους ότι κάθε ποταμός είναι αένεος (=αυτός που ρέει πάντοτε, αιώνιος, παντοτινός, αδιάκοπος) αλλά και Θεός που λατρευόταν με Βωμούς και ιερά.. ‘’Μη διασχίζετε ποτέ τα νερά των ποταμών με το αιώνιό τους ρέμα, πριν να πείτε μια προσευχή, με τα μάτια προσηλωμένα στα εξαίσιά τους νάματα, πριν να βρέξετε τα χέρια σας στο ευχάριστό τους και καθάριο νερό’’.  
Μια λατρεία διττή και αντιφατική ,μια λατρεία επίπλαστη και κατευναστική αφού πάντα ο σκοπός του ήταν να τιθασεύσει την δύναμη της φύσης… αυτή που τα πάντα καταστρέφει στο διάβα του αλλά ταυτόχρονα και γονιμοποιεί , μια αρχέτυπη μορφή που ενώνει και χωρίζει , ευεργετεί και ζημιώνει…
      Ενας από αυτούς ο Κάλαμος ήταν γιος του ποτάμιου θεού Μαιάνδρου. Ο Κάλαμος παραπόταμος του Θύαμη (από το Θύω=κινούμαι άγρια) συνδεόταν με θερμό έρωτα με τον Κάρπο, γιο του Ζέφυρου και μίας από τις Ώρες.  
    Ο Κάρπος μια μέρα που λουζόταν στον ποταμό Μαίανδρο πνίγηκε και τότε ο Κάλαμος καταράστηκε τον πατέρα του και ικέτευσε τον Δία να πεθάνει μαζί με τον Κάρπο.  Ο Δίας μεταμόρφωσε τον Κάλαμο στο ομώνυμο φυτό, την καλαμιά, και τον Κάρπο στον καρπό της.
      Απο την αρχαιότητα ο Καλαμάς αποτέλεσε σπουδαίο υδάτινο δρόμο επικοινωνίας με το μεσόγειο τμήμα της Ηπείρου.
   Στους αρχαίους Ελληνιστικούς χρόνους, δίπλα στις όχθες του ποταμού άκμασαν μεγάλες πολιτείες όπως η Λυγιά και η Μαστιλίτσα στις εκβολές τα Γίτανα, στη συμβολή του Καλπακιώτικου με τον Καλαμά, η Φανωτή στην περιοχή των Πηγαδουλίων, η Οσδίνα στο τέλος του φαραγγιού και η Ραβενή στην αρχή του, καθώς και η Χρυσορράχη κοντά στις πηγές του.
Τις πόλεις αυτές κατέστρεψαν οι Ρωμαίοι το 167π.χ. για να γεμίσουν λίγο αργότερα την ευρύτερη περιοχή των εκβολών αλλά και της ενδοχώρας με αγροικίες και πολίσματα (Λαδοχώρι, Αλαμάνι, Άγιος Γεώργιος κ.λ.π.) 
    Οι διάσχιση σε ένα μικρό μέρος του Ποταμού έγινε από τον Ορειβατικό Σύλλογο Ιωαννίνων σε συνεργασία με τον ορειβατικό σύλλογο Ηγουμενίτσας προσφέροντας τις καλύτερες εντυπώσεις και εμπειρίες στους συμμετέχοντας.     


Δείτε επίσης όλες τις αναρτήσεις πιέζοντας εδώ... 


                                                                                                        Ιωάννινα Σεπτέμβριος  2017 
 

Kandovan …. Ενα χωριό που μένουν τρωγλοδύτες

  Το Kandovan  είναι ένα ορεινό απομονωμένο χωριό, σε υψόμετρο 2300 μέτρα   ,στην απομακρυσμένη βορειοδυτική γωνία του Ιράν , στην επαρχία του Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν, απέχει περίπου 600 χιλιόμετρα από την Τεχεράνη ,πρωτεύουσα του Ιράν και περίπου 50 χιλιόμετρα από την πόλη Ταμπρίζ που είναι και η μεγαλύτερη πόλη της περιοχής,  

     Ανήκει σε μια ευρύτερη ηφαιστειακή περιοχή, που δεσπόζει το όρος Sahand ένα ανενεργό ηφαίστειο με υψόμετρο τα 3707 μέτρα και με παλιά έντονη ηφαιστειακή δράση .  Η τελευταία έκρηξη του χρονολογείται  στα 11.000 χρόνια πριν όπου με την τέφρα του και τις γεωλογικές μεταβολές του νερού της βροχής και του ισχυρού αέρα διαμόρφωσε κωνικούς σχηματισμούς βράχων. 

     Η μορφή και τα υλικά που αποτελούν τους βράχους αυτούς που είναι παρόμοια με ηφαιστειακά υλικά του Τουρκικού χωριού Uchisar στην Καππαδοκία, λαξεύονται εύκολα με μεταλλικά διχαλωτά αντικείμενα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα σταδιακά να δημιουργηθούν δεκάδες λαξευμένες εσωτερικές  σπηλιές που αποτέλεσαν στην συνέχεια την μόνιμη κατοικία των ντόπιων   

     Τα σπίτια αυτά , ονομάζονται "Karan" στην τοπική τούρκικη διάλεκτο , μια λέξη που μεταφράζεται περίπου σαν ο πληθυντικός αριθμός της κυψέλης.  είναι λιτά σε ανέσεις,  απλά σε κατασκευή ήταν και είναι ακόμη και σήμερα , σχεδόν μονόχωρα  , ένα κοινό δωμάτιο , με υποτυπώδη κουζίνα και εξωτερική τουαλέτα, με λαξευμένες στο βράχο  σκάλες πρόσβασης, ξύλινες βεράντες και μικρά παράθυρα. 

     Πολλές από αυτές τις κατασκευές όταν ανήκουν στην ίδια οικογένεια αποτελούνται από 2-3 πατώματα λαξευμένα στους βράχους όπου το χαμηλότερο τμήμα αποτελεί τον στάβλο των ζώων, το μεσαίο την κύρια κατοικία και το ανώτερο είναι ο αποθηκευτικός χώρος ή ο χώρος των προμηθειών για τους δύσκολους μήνες του χειμώνα. 

       Ήταν για τους ντόπιους φτωχούς αγρότες , κατοίκους της περιοχής η καλύτερη λύση γιατί οι σπηλιές αυτές χαρακτηρίζονται ως τα πιο ενεργειακά αποδοτικά σπίτια αφού παρέχουν επαρκή μόνωση για να κρατήσει το εσωτερικό τους σε σταθερή θερμοκρασία καθ 'όλη τη μακρά χειμερινή δύσκολη περίοδο αλλά και να το διατηρεί δροσερό το καλοκαίρι.    

   Οι ελάχιστοι σημερινοί του κάτοικοι  ισχυρίζονται ,με βάση αυτά που λένε οι «παλαιοί, οι γέροντες»,  ότι το χωριό τους δημιουργήθηκε τουλάχιστον πριν από 700-800 χρόνια, τον δέκατο τρίτο αιώνα όταν ο στρατός των Μογγόλων λεηλάτησε την περιοχή τους και οι αγρότες της περιοχής κατάφυγαν στο βουνό δημιουργώντας την νέα τους κατοικία για να σωθούν. Υπάρχουν όμως επιστημονικές ενδείξεις ότι τα μερικά από τα σπήλαια αυτά κατοικούνταν ήδη πριν από 3.000 χρόνια, την εποχή του Ζωροαστρισμού με τις φυλές των Μήδων και των Περσών να κυριαρχούν στην περιοχή.  

        Σήμερα οι περισσότεροι ,ηλικιωμένοι κυρίως, που έχουν απομείνει στο χωριό ασχολούνται με γεωργικές εργασίες και διατήρηση πολύ μικρών ατομικών κτηνοτροφικών μονάδων, ομιλούν μεν μία παλαιά τούρκικη διάλεκτο αλλά είναι μια καθαρά παραδοσιακή ιρανική οικογένεια.

   Το χωριό, διατηρείται  με κρατικές επιδοτήσεις του Ιράν στην  αρχική του μορφή παρότι στις σπηλιές αυτές έχει εισέλθει ο πολιτισμός με την μορφή των υδραυλικών εγκαταστάσεων και της ηλεκτρικής ενέργειας , ενώ στην γύρω περιοχή άρχισαν να εμφανίζονται  μικρές πολυκατοικίες . 

Βρείτε περισσότερες φωτογραφίες ή αναφοράς στις συνδέσεις

1. http://www.heritageinstitute.com/zoroastrianism/urmia/kandovan.htm
2. https://www.lostwithpurpose.com/how-to-get-to-kandovan-from-tabriz/
3. https://www.tourismontheedge.com/hidden-places/asia/kandovan-village-iran
4. http://yomadic.com/kandovan-iran/

Δείτε επίσης όλες τις αναρτήσεις που έχουν γίνει πιέζοντας εδώ...


                                                                                                        Ιωάννινα Σεπτέμβριος 2017.