Τα Κείμενα και οι Εικόνες αποτελούν πνευματική εργασία και επιτρέπεται η αντιγραφή τους μόνο οταν αναφέρεται ρητά η διεύθυνση προέλευσης δηλαδή το παρόν Ιστιολόγιιο ή ο συντάκτης του Κειμένου

Ένα festival Χορού αλλιώτικο από τα άλλα ….



   Ένα , ίσως το ομορφότερο, εντυπωσιακό δρώμενο  που οργανώθηκε στην πόλη μας και στο Ξενοδοχείο Ήπειρος Παλλάς ,λίγα χιλιόμετρα έξω από τα Ιωάννινα ήταν το 3o Πανελλήνιο BaiLatino Dance festival χορού από 24 έως 26 Νοεμβρίου . Εντυπωσιακές παρουσίες χορευτών , ανδρών και γυναικών με φανταστικές και εξαίρετες ενδυματολογικές απόψεις που αναδείκνυαν τόσο την αισθητική τους ταυτότητα όσο και την αθλητική τους καλογυμνασμένη καλλίγραμμη φιγούρα τους προσφέροντας στους παρευρισκομένους εντυπωσιακές εικόνες .   Παρότι ελάχιστα γνωρίζω για την τεχνική του χορού και τα μυστικά του αυτό που με ευκολία διαπίστωσα είναι ότι πρέπει ένας χορευτής να έχει ικανότητες και πολύ καλή φυσική κατάσταση για να μπορεί να αποδώσει με τόση αρμονία και συνεργασία αυτές τις εντυπωσιακές φιγούρες.   Αν κρίνω δε από τις θερμότατες εκδηλώσεις ορισμένων παρευρισκομένων που παρακολουθούσαν τα δρώμενα τη σκηνής , προερχόμενοι κυρίως από τις σχολές χορού άρα και γνώστες της τεχνικής του χορού τότε σίγουρα το θέαμα αυτό  κάλυπτε απόλυτα τις προσδοκίες τους . Πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι αρκετοί χορευτές έχουν συμμετοχή σε Ευρωπαϊκές και άλλες παρόμοιες συναντήσεις με πολύ καλά αποτελέσματα και ακροατήριο πολύ πιο αυστηρό αφού προέρχεται κυρίως από παρόμοιες σχολές χορού που γνωρίζουν το αντικείμενο .   Εκείνο βέβαια που μου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη ήταν η ικανότητα των χορευτριών να εκτελούν σχεδόν ακροβατικές φιγούρες συνεργασίας με τον σύντροφό τους στο χορό φορώντας γόβες ..αρκετών εκατοστών.. χωρίς να υπάρχουν πτώσεις ή τουλάχιστον παραπατήματα , κάτι που προφανώς αναδεικνύει τον επαγγελματισμό που τους διακρίνει.  

Συνεχίζεται...............

καθώς επίσης και 




 

Ασπρόμαυρη φωτογραφία .. η άλλη πραγματικότητα ..Μέρος 1

 
   Η τέχνη της φωτογραφίας από την αρχή της εμφάνισής της εκφράστηκε  μέσα από την ασπρόμαυρη απεικόνιση ενός πολύχρωμου κόσμου.  Στα πρώτα της βήματα έλαβε μορφή και σχήμα απόκτησε υπόσταση μέσα από τους τόνους του γκρι, της σκιάς και του φωτός, του ενδιάμεσου ανάμεσα στο μαύρο και το Λευκό και για αρκετά χρόνια αποτελούσε κυρίαρχο μοναδικό εκφραστικό μέσον ενός πολύχρωμου κόσμου.      Η αναπόφευκτη εξέλιξη της τεχνολογίας και η συνεχής ανάγκη για πιστή αποτύπωση της πραγματικότητας οδήγησε τους φωτογράφους στην καθιέρωση της έγχρωμης φωτογραφίας όχι μόνο γιατί κάθε αντικείμενο που απεικονίζεται σε αυτήν παραπέμπει σε εύκολες σχηματοποιημένες μορφές έκφρασης που ήδη υπάρχουν στην αντίληψη των ανθρώπων αλλά την καθιστά και ανταγωνιστική μίας άλλης τέχνης έγχρωμης αποτύπωσης, της ζωγραφικής.        Σήμερα αν και έχουμε την δυνατότητα να απεικονίσουμε πιστά την πραγματικότητα με χιλιάδες χρώματα συχνά χρησιμοποιούμε ακόμη την ασπρόμαυρη  έκφραση γιατί μόνο μέσω αυτής μπορούμε να διαφοροποιήσουμε την οπτική αντίληψη των πραγμάτων και να προσδώσουμε την γοητεία ενός αντικειμένου μέσα από το παιχνίδισμα του φωτός και των σκιών  που αυτό δημιουργεί.      Μερικοί θεωρούν την έγχρωμη φωτογραφία πιο «σαγηνευτική» ,  πιο εικαστική και προσιτή στην ανθρώπινη θέαση ίσως επειδή την συνδυάζουν με την ζωγραφική που κατά κανόνα εκφράζεται με χρώματα.        Αν και σε έναν πίνακα ζωγραφικής τα χρώματα δεν αποδίδουν συνήθως την ακριβή πραγματικότητα αλλά μια μεταφορά της αντίληψης του ζωγράφου που ο θεατής αποδέχεται χωρίς ενόχληση,  αφού είναι μέρος της έκφρασης του , αντιθέτως στην έγχρωμη φωτογραφία ο θεατής θεωρεί δεδομένη την πιστή απεικόνιση των χρωμάτων στα αντικείμενα και θα «ενοχληθεί οπτικά» αν αυτή η απεικόνιση απομακρύνεται από την πραγματικότητα.      Η αντίδραση αυτή οξύνεται όταν έχουμε έντονα κοντράστ ,κορεσμένα ,  «σκληρά» ή «ξεπλυμένα» χρώματα .  Αντιθέτως στην ασπρόμαυρη θα «ενοχληθεί» λιγότερο αφού αντιλαμβάνεται την αποτύπωση μίας ανύπαρκτης πραγματικότητας όπου το «ξεπλυμένο» χρώμα για παρ5άδειγμα αντικαθίσταται εύκολα με μία απόχρωση του γκρι .  

Δείτε επίσης  




 

                                                                                      Ιωάννινα  Νοέμβριος 2017
   


Του φθινοπώρου .... οι εξορμήσεις των χρωμάτων…..


    Είναι φορές που αναρωτιέμαι πόσο εύκολα μπορείς με ένα όμορφο ταξίδι στην σιγαλιά του δάσους,με ένα απλό περπάτημα στην ομορφιά του Φθινοπώρου , πάνω στα πεσμένα σκόρπια φύλλα των δέντρων , με ένα απαλό και τρυφερό άγγιγμα του αέρα που θα σου θυμίσει την αλλαγή των εποχών, να αλλάξεις όλη σου την ψυχοσύνθεση, να ξαναγεννηθείς και να αποβάλλεις την καθημερινότητα και όσα μαζί της εκείνη κουβαλάει… 

    Δεν ξέρω αν αυτό που ισχυρίζονται ορισμένοι πως όταν περπατάς παράγονται στο σώμα σου και μέσα στο μυαλό σου χημικές ενώσεις … κάτι σαν ενδορφίνες που σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα , που σε αναγκάζουν να κοινωνικοποιηθείς περισσότερο , το σίγουρο πάντως είναι ότι πράγματι νιώθεις καλύτερα και αν είσαι με παρέα .. τότε σίγουρα θα είναι ακόμη πιο καλύτερα….  

   Όπως επίσης είναι δεδομένο πως μέσα από το μυαλό σου θα ξεπηδήσουν ξαφνικά νέες ιδέες και στοχασμοί, πράγματα και σκέψεις και  άλλα πιο πολλά που τάβλεπες αλλιώς ή δεν τα θυμώσουν , όμως πάνω απόλα θα νιώσεις ξαφνικά πως «ξέχασες να πάρεις» όλα αυτά που σε βασάνιζαν στο χθες και που κάποιοι τα λένε στρέςς  άγχος  και βαρεμάρα. 

    Άλλοι πάλι λένε πως όταν περπατάνε νιώθουν ελευθερία , νιώθουν την αιωνιότητα να τους εμπνέει και να τους απομακρύνει από το εφήμερο της ζωής τους , να τους ξαναζωντανεύει … γιατί κάπου εκεί ψηλά τους περιμένουν οι θεοί… νιώθουν την αύρα τους να τους γεμίζει και να τους ατσαλώνει..

   Αλλοι πάλι ισχυρίζονται πως το περπάτημα «βελτιώνει σημαντικά την καρδιακή υγεία μειώνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης εμφράγματος μέσα από την αύξηση του καρδιακού ρυθμού και της κυκλοφορίας του αίματος, μιας και αποδεδειγμένα η αερόβια γυμναστική συμβάλει σημαντικά σε αυτό».

   Αυτοί πάλι που ξέρουν πιο πολλά λένε πως σύμφωνα με τις μελέτες το περπάτημα μπορεί να μας βοηθήσει στην πρόληψη του εγκεφαλικού και να μειώσει τον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2 «καθώς αυξάνετε ο αριθμός των υποδοχέων της ινσουλίνης στα κύτταρα, διατηρώντας το σάκχαρο σταθερό στο αίμα.

Ότι και να λένε  ..τι σημασία έχει αφού μέσα από την επαφή σου με την φύση νιώθεις την ύπαρξή σου να ξαναζωντανεύει νιώθεις να σου ανοίγονται καινούργια μονοπάτια που θα σε ταξιδεύουν σε άλλες καταστάσεις εκεί που η κατάθλιψη δεν έχει τόπο και λόγο να ριζώσει… .

 




       
 Η φωτογράφηση έγινε κατα την διάρκεια ορειβατικής διαδρομής με τα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγτου Ιωαννίνων  στον Αγιο Αχίλλειο ή Χαΐλλι , μικρή νησίδα στη λίμνη της Μικρής Πρέσπας

                                                                                                     Ιωάννινα Νοέμβριος 2017