«Οι παλιές αγάπες δύσκολα λησμονιούνται»… ισχυρίζονται
ορισμένοι και δεν εννοούν προφανώς «την γειτόνισσα των παιδικών μας χρόνων με
τα προσόντα» της αλλά την «σκοτώστρα» το
«μηχανάκι» , την μεγάλη αγάπη ,το μεγάλο όνειρο των νεανικών μας χρόνων που
«στοίχειωνε» την μάνα μας όταν από τις
βόλτες με αυτό ,με ματωμένα σκισμένα παντελόνια γυρίζαμε στο σπίτι . 
Άλλα χρόνια , άλλες
εποχές ,αξέχαστες, νοσταλγικές, αφού τα χρόνια εκείνα ούτε internet γνωρίζαμε
τι είναι ούτε βεβαίως ξέραμε τον υπολογιστή… τότε ψάχναμε τις αλάνες και τα
απόμερα δρομάκια για να μας οδηγήσουν κρυφά έξω από την πόλη όπου ένα παιχνίδι
με το μηχανάκι θα έδινε το νόημα της ζωής μας . 
Κάτι ανάλογο
θυμήθηκα ,μνήμες των παιδικών μου χρόνων , όταν για μια ακόμη φορά βρέθηκα στο
πανελλήνιο πρωτάθλημα «τριαλ 2018» στην
αθλητική πίστα στα Τρίκαλα Θεσσαλίας , στους απότομους βράχους μιας πλαγιάς ,στους
δυναμικούς αγώνες δεξιοτεχνίας μιας ομάδας ανθρώπων που οργανωμένα και με κανόνες
ανεβοκατέβαιναν τους βράχους . 
Δεν ήταν βέβαια ούτε το «αναμνηστικό τους κύπελο»
ούτε πολύ περισσότερο η μπουκάλα της σαμπάνιας που οι πέντε πρώτοι σκόρπησαν
στους λιγοστούς φιλάθλους που χειροκροτούσαν για την νίκη τους , ήταν μια
έκφραση της αγάπη τους για την μοτοσικλέτα που τους έδωσε την δύναμη να ξεπεράσουν
το φόβο της πάλης τους ανάμεσα στα
βράχια.
Ήταν μια ακόμη
επιβεβαίωση ότι με την θέληση και την τεχνική τους κατάφεραν να διώξουν αυτό
που στοιχειώνει τα όνειρά τους ,την ζωή τους , να διώξουνε το φόβο τους γιατί στο άθλημα αυτό
,ξέρεις πολύ καλά , τα λάθη και οι πτώσεις ποτέ δεν συγχωρούνται , αντιθέτως
μάλιστα σου αφήνουνε σημάδια και όχι μόνο στην ψυχή. 
Δείτε επίσης παρόμοιες αναρτήσεις στους παρακάτω συνδέσμους.
Ιωάννινα Οκτώβριος 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου