Χορεύντας στα βράχια…

     Αψηφώντας το νόμο της βαρύτητας, παρακάμπτοντας τον φόβο , την κοινή λογική, τον κίνδυνο της πτώσης και του ατυχήματος , με την αδρεναλίνη μέσα τους να «βράζει» , άνθρωποι-αράχνες χορογραφούν την αίσθηση της ζωής του έτσι όπως την αντιλαμβάνονται , στις κάθετες πλαγιές , χαράζοντας με τον δικό τους τρόπο το δικό τους μονοπάτι ακροβατώντας πάνω στο ανάγλυφο των βράχων .

    Μια μικρή ασήμαντη σχισμή στο βράχο , μια μικρή προεξοχή πετρούλας, ένα μικρό βαθούλωμα στο βράχο είναι σημεία σημαντικά και ουσιαστικά αφού σε αυτά θα στηριχθούν, θα κρατηθούν, που με τα χέρια και τα πόδια τους, θα τους βοηθήσουν να ανέβουν όλο και πιο ψηλά αναζητώντας την ψευδαίσθηση , την πιστοποίηση πως είναι ακόμη ζωντανοί , πως είναι μαχητές.. πως  «αυτό που τους στοιχειώνει μπορούν να το νικήσουν και θα το νικήσουν».

     Τα απόκρημνα βράχια για την ζωή τους είναι συμβολισμός ,  είναι μέσα στο DNA τους,   είναι ανάγκη και ζωή ,είναι μια πρόκληση που πρέπει να αντιμετωπίσουν, ψυχρά και να την αποδείξουν  , ανελέητα και ορθολογιστικά…  μια ατέλειωτη άτυπη  μορφή άνισης μάχης με το βράχο που θα επαναληφθεί πάμπολλες φορές ,αν και ξέρουν πως τελικά ο νικητής πάντα θα είναι ο βράχος .

  Η αναρρίχηση είναι ένα δύσκολο άθλημα που απαιτεί ικανότητες , γεννήθηκε μέσα από την ορειβασία όμως τα τελευταία 30 χρόνια αυτονομήθηκε πλήρως , έχει χαράξει έναν δικό της δρόμο και αποτελεί ένα ξεχωριστό και πολύ ενδιαφέρον άθλημα με πολλές διαφορετικές εκφράσεις , πρόσφατα μαζί με το surf και το skateboard έχει ενταχθεί στα ολυμπιακά αθλήματα που θα παρουσιασθούν στο Τόκιο το 2021

    Είναι ένα άθλημα δύναμης ,σωματικής και ψυχικής , απαιτεί υψηλή αυτοσυγκέντρωση και κατά την διάρκεια του σκαρφαλώματος αδειάζεις κυριολεκτικά το μυαλό σου από άλλες σκέψεις. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αποφόρτιση από άλλες αρνητικές σκέψεις  αλλά και την ηρεμία να κυριαρχεί σε όλο του το σώμα.

      Η φωτογράφηση έγινε τυχαία όταν συνάντησα μια παρέα νεαρών κοριτσιών-σχοινοβατών που πραγματικά εξέπληξαν τους παρευρισκομένους ,ανεβαίνοντας την απότομη πλαγιά των βράχων ,προκαλώντας έκπληξη όχι μόνο για το νεαρό της ηλικίας των αλλά και για τις αξιοθαύμαστες ικανότητες αναρρίχησης . Τους οφείλω ένα ευχαριστώ  για τις φωτογραφίες που μου έδωσαν. 

Φωτογραφίζοντας αγώνες… μοτοσικλέτας

 Μια από τις αγαπημένες μου θεματολογίες φωτογράφησης είναι και η φωτογράφηση αγώνων μοτοσικλέτας. Μια ιδιόμορφη αλλά και ιδιαίτερα απαιτητική προσπάθεια που συχνά δεν αποδίδει τα αποτελέσματα που προσμένεις αφού δεν μπορείς να «δημιουργήσεις» το κάδρο που θες ούτε και να το «στήσεις» αν βέβαια δεν θες να είναι ένα έγχρωμο φωτοαντίγραφο.   

    Αν και είναι κοινή πεποίθηση ότι το απρόβλεπτο , το απρόσμενο , το εντυπωσιακό είναι εύκολο να συμβεί και θα συμβεί σε αθλητικούς αγώνες αυτής της μορφής με την ένταση που διαθέτουν , αν δεν το περιμένεις να συμβεί και δεν είσαι εκεί που θα συμβεί ,τότε απλά διαπιστώνεις ότι ένα ακόμη άσκοπο κλικ δεν έφερε την αναμενόμενη ικανοποίηση .  

    Πως όμως μπορείς να οργανώσεις μια τέτοια φωτογράφηση που να εμφανίσει την θεαματική πλευρά των αγώνων ; βεβαίως αν ο σκοπός σου είναι ένα έγχρωμο φωτοαντίγραφο μιας αγωνιστικής μηχανής εύκολα μπορείς να το αποκτήσεις , με μεγάλη ευκρίνεια , με επιλεγμένο φωτισμό , το «στήνεις» . Είναι όμως αυτή η φωτογραφία ικανή να εντυπωσιάσει έναν  απομακρυσμένο θεατή;

     Ένας ή μία που συμμετέχει στους αγώνες ως θεατής , έχοντας ερεθίσματα από όλες τις αισθήσεις του ,  αντιλαμβάνεται εύκολα το πάθος των συμμετεχόντων , την ένταση που τους διακατέχει , βιώνει μαζί τους , με τους αναβάτες , αυτά που συμβαίνουν και συχνά παραβλέπει ,όλα αυτά που γίνονται στην μονάδα του χρόνου.   Ο φακός όμως ποτέ.

    Υπάρχει τεχνική αξιοποιήσιμη που θα δώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα ? Προφανώς και υπάρχει και η βασική της αρχή στηρίζεται στο θεώρημα της παρατήρησης όχι ως θεατής αλλά ως ένας ανεξάρτητος παρατηρητής ανεπηρέαστος , αμέτοχος που έχοντας εκ των προτέρων μελετήσει τα χαρακτηριστικά του αγώνα , του εδάφους και των συνθηκών , επιλέγει το σωστό σημείο και χρόνο .

                                                                                                                  (συνεχίζεται) 

 

     

Δείτε επίσης όλες τις αναρτήσεις ταξινομιμένες πιέζοντας εδώ 

και όλες τους αγώνες μοτοσικλέτας  πιέζοντας εδώ

Μια λίμνη , ένα οικοσύστημα και οι παρεμβάσεις

     Υπάρχουν δεκάδες εταιρείες που δραστηριοποιούνται ευρύτερα στην φύση.  Μερικές από αυτές είναι ρυπογόνες και καταστροφικές για το περιβάλλον , άλλες αλλάζουν την μορφολογία μιας περιοχής κατά το δοκούν , άλλες προκαλούν αντιαισθητικά αποτελέσματα και «κατακρεούργηση» του φυσικού περιβάλλοντος  με την παρουσία τους και άλλες δημιουργούν ένα λογικό περιβάλλον ήπιας δράσης και ανάπτυξης με διέξοδα ψυχικής αποφόρτισης.  

   Σε ένα περιβάλλον αρμονικής συνύπαρξης ήπιας μορφής δραστηριοτήτων και φύσης ο επισκέπτης θα χαλαρώσει ,θα αθληθεί , θα αναζητήσει επίλυση και διέξοδο στα καθημερινά προβλήματα που τον πιέζουν  ασφυκτικά χωρίς να προκαλέσει παρεμβάσεις στην ροή της φύσης και αυτό τελικά θα έχει σαν αποτέλεσμα τόσο την δημιουργία ανάπτυξης για την περιοχή όσο και την αυξημένη προστασία της ίδιας της φύσης.  

    Κάτι παρόμοιο ,έχω την αίσθηση ότι συμβαίνει και στην μικρή λίμνη του Ζηρού ,όπου μια ήπιας μορφής ελεγχόμενη επιχείρηση τουριστικής ανάπτυξης προσπαθεί να δραστηριοποιηθεί με αθλητικές δράσεις όπως το canoe-kayak , ποδήλατο , ελαφριάς μορφής πεζοπορία και άλλες δραστηριότητες , σε ένα υπέροχο φυσικό οικοσύστημα βιοποικιλότητας και  λειτουργικής συνέχειας με την όσο το δυνατόν ελάχιστη παρέμβαση σε αυτό.   

  Η Λίμνη Ζηρού ή « Ζηρός" , ονομασία σλαβικής προέλευσης ,  είναι μια μικρή υδάτινη συγκέντρωση , βρίσκεται 2 χλμ δυτικά της επαρχιακής οδού Άρτας - Φιλιππιάδας - Ιωαννίνων ,έχει  διαστάσεις περίπου 900μ Χ 600μ με μέγιστο βάθος τα 70 μέτρα περίπου (μέτρηση 1997 ) ενώ σταδιακά η μία της πλευρά η νότια «σβύνει» σε ρηχή αμμουδιά. Η θερμοκρασία του νερού κυμαίνεται χειμώνα καλοκαίρι από 10 έως 22 βαθμούς Κελσίου .

    Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ιστορία της δημιουργίας της, καθώς αυτή φαίνεται να οφείλεται στην τεκτονοκαρστική δραστηριότητα της περιοχής και σε κάποιον ισχυρό σεισμό. Οι γεωλόγοι θεωρούν ότι η λίμνη αποτελούσε πολύ παλιά ένα λιμναίο σπήλαιο και η οροφή αυτού κατέρρευσε πριν περίπου 10.000 χρόνια και έτσι δημιουργήθηκε η υπέροχη αυτή λίμνη.  

    Στην ευρύτερη περιοχή που περιβάλλει την λίμνη έχουν εντοπισθεί λίθινα εργαλεία προϊστορικής εποχής που υποδηλώνουν χρηστικές δραστηριότητες και  κατοικίες και γενικά η περιοχή χαρακτηρίζεται ως μια ιδεώδη τοποθεσία για κατοίκηση και μάλιστα με άριστες συνθήκες γεωργίας, κτηνοτροφίας και παροχής νερού.. Έκτοτε δεν παρατηρούνται ιδιαίτερα στοιχεία δραστηριότητας.  

    Στις όχθες της Λίμνης Ζηρού, κτίσθηκε από Ελβετούς αρχιτέκτονες το 1947-1949 η "Παιδόπολη Άγιος Αλέξανδρος λίμνης Ζηρού" ("Ζηρόπολη"), με αντικείμενο την περίθαλψη των ορφανών παιδιών του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου που ακολούθησε , με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού , του Ελβετικού Ιδρύματος Don Suisse και της τότε κυβέρνησης της Ελλάδας . Έκτοτε έχει χρησιμοποιηθεί για διάφορες δράσεις από δημόσιους φορείς έως σήμερα που εγκαταστάθηκε κέντρο Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης .  

   

     Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ομάδα που δραστηριοποιείται στην λίμνη , τον Λουκά Ζαψα και τους φίλους του , που μου έδωσαν την δυνατότητα της φωτογράφησης .

Παναγιά η Παρηγορήτισσα στην Άρτα.

Το εσωτερικό του Ναού με τους κίονες

   Ένας παράξενος Χριστιανικός Λατρευτικός ναός Οκταγωνικού τύπου με σταυροειδή εγγεγραμμένου ,διαστάσεων 20Χ22 μέτρα με έναν μοναδικό και πρωτότυπο τρόπο κατασκευής , ασυνήθιστο για τον συντηρητικό τύπο της εποχής του  και με πιθανή κτήση τον 13 αιώνα από τον Ηγεμόνα της Ηπείρου Νικηφόρο Άγγελο Κομνηνό  Δούκα , την σύζυγό του Άννα Παλαιολογίνα και τον γιό τους Θωμά σύμφωνα με ανάγλυφη διακόσμηση που υπάρχει σε τόξο.

Το ψηφιδωτό του Τρούλου με τον Παντοκράτωρα και με εντονα σημάδια φθοράς

   Η διαφοροποίηση συνίσταται σε μία περίεργη εσωτερική κατασκευή από λευκές μαρμάρινες στήλες ή κίονες αρχαϊκής προέλευσης και με σκαλιστές ανάγλυφες παραστάσεις ασυνήθιστες για τον συντηρητικό τρόπο κατασκευής του εσωτερικού λατρευτικών ναών.

 Είναι το μοναδικό Βυζαντινό μνημείο που στηρίζει με εσωτερικούς εμφανείς κίονες τον τρούλο.

    Κατασκευάσθηκε στην θέση παλαιότερου ναού μικρότερου σε διαστάσεις που ενσωματώθηκε στην κατασκευή και οι τοίχοι του αρχικά είχαν κατασκευασθεί με εσωτερική πολυτελή ορθομαρμάρωση ,στην συνέχεια και σε διαφορετικές εποχές ,χρονικά καλυφθήκαν με διάφορες τοιχογραφίες κυρίως ευαγγελιστών και προφητών που σήμερα ελάχιστες σώζονται.

      Ο Τρούλος που στηρίζεται σε 8 μαρμάρινες παραστάδες (=κίονες) εσωτερικά φέρει πολύχρωμη ψηφιδωτή διακόσμηση με παράσταση του Παντοκράτορα και των προφητών , μάλλον σύγχρονες της κατασκευής του , ενώ υπάρχουν τοιχογραφίες κατασκευασμένες από τον μοναχό Ανανία περί του 1558 και άλλες στα επόμενα χρόνια .

    Σήμερα εκτελούνται στον χώρο αρχαιολογικές εργασίες αναστύλωσης και ανάδειξης τόσο του εσωτερικού χώρου όσο και άλλων χώρων και 16 κελιών που γειτνιάζουν του Ναού και σύντομα προβλέπεται να εκτεθούν ευρήματα της αρχαίας Αμβρακίας ,σημαντικής αρχαιολογικής πόλης στην ευρύτερη περιοχή της Αρτας. Ο ναός παραμένει ανοικτός και επισκέψιμος στο κοινό.

 Δείτε επίσης όλες τις αναρτήσεις πιέζοντας στο Αναφορές-Συνδέσεις-Περιεχόμενα