Του Χριστού τα σπάργανα …για άλλη μια χρονιά

      Κάποιοι παλαιοί , με ζωντανή την πίστη στην παράδοση , με το χαμόγελο στα χείλη , γεμάτοι από την δίψα της ζωής και της προσφοράς , για άλλη μια χρονιά, ξύπνησαν και πάλι στην ξένη πλέον και ίσως άχαρη γειτονιά μας την γλυκιά ανάμνηση των παιδικών μας χρόνων , το πιο υπέροχο γλυκό που πάντα περιμέναμε… πριν από τα Χριστούγεννα.. , την παιδική μας τηγανίτα.    

     Μια γλυκιά ανάμνηση τότε το καταχείμωνο , τότε που το χιόνι σκέπαζε τις αυλές μας , όταν σε μια απόμερη γωνιά στήνονταν η πυροστιά και πάνω σε αυτήν  η πλάκα , ή μαυρόπλακα διαλεγμένη να αντέχει και να μην «ξεπεκιάζει» , να μην σκάει… και η «βάβω» έδειχνε την τέχνη της . Έφτιαχνε τον χυλό με αλεύρι και νερό ..και λίγο αλάτι αν είχαν… ,με την κουτάλα τον άδειαζε σιγά σιγά , πάνω στην πυρωμένη πλάκα… και να η τηγανίτα.   

    Ένα ηπειρώτικο έθιμο βγαλμένο και δεμένο τόσο μέσα από την θρησκευτική παράδοση όσο και την ανάγκη της καθημερινότητας για επικοινωνία τους δύσκολους μήνες του χειμώνα αλλά και να τους θυμίζει πως έρχονται Χριστούγεννα  .Ήταν η αιτία .   Εκεί στην ζεστασιά , γύρω από την πυρωμένη πλάκα όλοι ήταν ευπρόσδεκτοι , χαλαροί και άνετοι , να μοιραστούν το πιο απλό… μία τηγανίτα… ,να ευχηθούν καλές γιορτές, να «πούνε δυο κουβέντες» ,να πιούν μια «τσιπουριά» να μάθουνε τα νέα, να γνωρισθούν τα νιάτα.  

    Η συνταγή τους όσο πιο απλή γίνεται με τα πιο απλά και ελάχιστα υλικά της καθημερινότητας , που υπήρχαν πάντα σε όλα τα νοικοκυριά , πλούσια και φτωχά λίγο άσπρο αλεύρι , λίγο νερό , ελάχιστο αλάτι και ανακάτωμα…  και έτοιμος ο χυλός που με την κουτάλα της τον άφηνε αργά να πέσει στην πυρωμένη πλάκα…η «βάβω» ,  αυτή που κατά παράδοση «ήξερε πολλά»…   

   Βέβαια για να τις κάνουν ακόμη πιο γλυκές «φτιάχναν το σιρόπι με μέλι και νερό αν είχαν ή με ζαχαρίτσα και πάνω έριχναν και καρύδια τριμμένα για νάναι καλές και δυνατές..» λέει με το γλυκό χαμόγελο της μία από αυτές… που εθελοντικά ,και με δικά της υλικά και ξύλα... που κάθε χρόνο συμμετέχει στην κατασκευή τους.   Το ζούσε.. το απολάμβανε , το έβλεπες στα μάτια της , ένιωθε και πάλι έτσι όπως παλιά ..που ήτανε παιδί...και αυτό της έδινε ζωή…    

       Κάπου σε μια αυλή ,σε μια παλιά γειτονιά στο κάστρο των Ιωαννίνων … εν έτει 2018..με το 4^ο ΚΑΠΗ Ιωαννίνων και τους ευχαριστώ για τις φωτογραφίες που μου δώσαν...και για τις τηγανίτες.... 

 Δείτε όλες τις αναρτήσεις πιέζοντας εδώ....

                                                                                                   Ιωάννινα Δεκέμβριος 29018

Της σταγόνας η ομορφιά ... είναι μοναδική.

       Συχνά η καθημερινότητα έτσι όπως άγχοτικά την διαμορφώνουμε ,τις περισσότερες φορές , μας αναγκάζει να αγνοούμε ή να παραβλέπουμε πράγματα και καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω μας , κάτι σαν μικρά ή μεγάλα θαύματα που κρύβουν μέσα τους τον εκπληκτικό μικρόκοσμο της φύσης . Αυτός ο υπέροχος κόσμος, αόρατος συνήθως , αναδεικνύεται μερικές φορές και πραγματικά μας γοητεύει με την ομορφιά του.   

    Πραγματικά αριστουργήματα της φύσης που τα χαρακτηρίζει μια ιδιόμορφη αρμονία και λογική αρχιτεκτονικής , φυσικές συγκεντρώσεις του νερού της βροχής που διαμορφώνονται σε σταγόνες , δεσμευμένες από τους αόρατους ιστούς μιας παγίδας και δίνοντας την αίσθηση μιας εντυπωσιακής τέχνης που θα ξεκινήσει την αυτόνομη ύπαρξή της με τον πρώτο σχηματισμό που θα συγκρατήσει  αυτός ο αόρατος ιστός αράχνης .    

   Μερικά ελάχιστα δεκάλεπτα αργότερα ίσως και μισάωρα η ύπαρξή τους θα ολοκληρωθεί  αλλά και θα τελειώσει , θα χαθεί , αφού η θερμοκρασία του περιβάλλοντος γρήγορα θα αλλοιώσει την ύπαρξή τους , την ώσμωση που τα προκάλεσε . Είναι θαυμάσια μοναδικά εκπληκτικά φυσικά αριστουργήματα , έργα της φύσης που χάνονται στον χρόνο, έτσι ακριβώς όπως δημιουργηθήκαν  .   

      Έργα μοναδικής αξεπέραστης τέχνης ενός πολύπλοκου μικρόκοσμού που ο ανθρώπινος παράγοντας αδυνατεί να τα δημιουργήσει , να τα ελέγξει , να τα διαμορφώσει , που η παραμικρή κίνηση γύρω τους αλλάζει την εμφάνισή τους , έργα έωλα που ένα φύσημα του αέρα… θα τα αλλοιώσει , θα τα εξαφανίσει και αυτή είναι η αξία τους .   

      

                                 

 Δείτε παλαιότερη προσπάθεια πιέζοντας στον σύνδεσμο 

1. Της φύσης τα στολίδια...

 και βεβαίως όλες τις φωτογραφικές αναρτήσεις , ταξινομιμένες ανα θέμα πιέζοντας εδώ. 

                                                                                                       Ιωάννινα  Νοέμβριος  2018

  

  

Μια λίμνη … ένας παράδεισος μοναδικής ομορφιάς

    Είναι από όλους παραδεκτό ότι η επαφή μας με την φύση συνήθως μας χαλαρώνει και μας δημιουργεί μια όμορφη αίσθηση . Η θέαση πανέμορφων τοπίων , το νερό , τα ζώα και τα φυτά που τα αποτελούν εύκολα  συνθέτουν έναν παραμυθένιο τόπο που σε προκαλεί να τον εξερευνήσεις για να τον απολαύσεις.  Αυτή η ομορφιά γίνεται ακόμη εντονότερη είτε την άνοιξη που κυριολεκτικά η φύση οργιάζει με το πολύχρωμο μοτίβο  που δημιουργεί είτε το φθινόπωρο με την εκρηκτική ομορφιά της οξιάς και των πεύκων .  

   Ένα από αυτά τα μέρη είναι και η τεχνητή λίμνη στο οροπέδιο Πολιτσές του Μετσόβου , που κατασκευάστηκε το 1987 με σκοπό την παραγωγή Ηλεκτρικής ενέργειας.  Γύρω της υπάρχουν 7 μικρά φράγματα με το μεγαλύτερο να έχει ύψος 78 μ.  Η έκταση της είναι 11,5 τ.χλμ. περίπου  και βρίσκεται σε υψόμετρο 1.350 μέτρων, γεγονός που την κατατάσσει ως την πιο ορεινή μεγάλη λίμνη της Ελλάδας.       Η λίμνη αυτή  βρίσκεται κοντά στο εξίσου σημαντικό και απαράμιλλης μοναδικής ομορφιάς πανέμορφο Εθνικό πάρκο Βίκου–Αώου , την Βάλια Κάλτα ή ζεστή κοιλάδα . Βόρεια της λίμνης υψώνεται το Μαυροβούνι, με την κορυφή Φλέγκα και η Τσούκα Ρόζα, ενώ προς τα νότια απλώνονται οι λόφοι και τα δάση γύρω από τη Χρυσοβίτσα και το Μέτσοβο.      Στο εσωτερικό της λίμνης έχουν σχηματισθεί αρκετά νησάκια  ενώ σχεδόν στο μεγαλύτερο τμήμα της η ακτογραμμή περιβάλετε από μαύρη Πεύκη ,διάσπαρτα ρόμπολα και από το μεγαλύτερο και ομορφότερο πυκνοδομημένο δάσος οξιάς ενώ δεκάδες ρυάκια με το τρεχούμενο πεντακάθαρο νερό από τις πηγές της περιοχής και με τις προσχώσεις έχουν δημιουργήσει ένα τοπίο ασύλληπτης ομορφιάς.       Τα βιοτικά στοιχεία της περιοχής , τα μεγάλα λιβάδια που περιβάλουν την λίμνη έχουν δημιουργήσει μια έντονη βιοποικιλότητα  με πολλά είδη πανίδας και χλωρίδας , μία βλάστηση μοναδική, τόσο από άποψη ομορφιάς, όσο και από άποψη πολλών και  σπάνιων φυτών.  Η ορνιθοπανίδα της περιοχής περιλαμβάνει πολλά είδη του δάσους, αρκετά πουλιά που ζούνε μόνιμα ή περιστασιακά αλλά και μερικές φορές σπάνια είδη.   

Ενδεικτική Βιβλιογραφία για περισσότερες πληροφορίες

1. Τεχνητή λίμνη Πηγών Αώου

2. Η λίμνη των Πηγών Αώου

αλλά και σε δεκάδες άλλες πηγές από αναζήτηση στο google.com

                                                                                                 Ιωάννινα Νοέμβριος  2018

Χορός .. το δώρο των Θεών στον άνθρωπο

     Οι άνθρωποι επικοινωνούν  κοινοποιώντας γνώσεις και συναισθήματα  με πολλούς  και διαφορετικούς τρόπους . Ένας δυνατός σωματικός εκφραστικός τρόπος είναι και ο χορός γιατί συνδυάζει καλλιτεχνική και αθλητική έκφραση  που σε συνδυασμό με την μουσική υπόκρουση που τον συνοδεύει μεταφέρει εύκολα διαθέσεις συναισθήματα και γνώσεις στους θεατές. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο χορός είναι ένα δώρο των Θεών στους ανθρώπους.  

   Για την Ινδική κουλτούρα και έκφραση ό χορός συνδέεται άμεσα με έναν μακρόχρονο  πολιτισμό ,αποτελώντας τελετουργική εκδήλωση ή δρώμενο διήγησης με αναφορά σε πράξεις των Θεών ενώ πολλοί υποστηρίζουν ,βασιζόμενοι σε αρχαιολογικά ευρήματα , ότι έχει παρουσία μεγαλύτερη των 5000 χρόνων , ασκώντας επιρροή σε πολλές  άλλες μορφές τέχνης, όπως η ποίηση, η λογοτεχνία, το θέατρο, η μουσική, η γλυπτική και άλλες.  

 Σύμφωνα με τις Ινδικές λαικές παραδόσεις «ο Brahma (ο δημιουργός του κόσμου για τους ινδουιστές) συνδύασε τη λογοτεχνία από τις Βέδες ( Rig Veda , τα τραγούδια του Sama Veda, την έκφραση (abhinaya) του Yajur Veda και το συναίσθημα (rasa) του Atharva Veda ) , για να δημιουργήσει το natya, δηλαδή τον χορό».   Ο χορός εμφανίζεται ως μια συμπαντική ολότητα ,μια πολυσύνθετη τέχνη, όπου δράμα, μουσική, ποίηση κίνηση και ρυθμός εμφανίζονται σαν ένα αρμονικό σύνολο ,μια μορφή τελετουργικής λατρείας μίας Θεότητας.  

Ορισμένοι κατατάσσουν τους χορούς της Ινδίας σε δύο κατηγορίες τους κλασσικούς και τους παραδοσιακούς. Οι παραδοσιακοί έχουν εορταστικό περιεχόμενο για διασκέδαση των θεατών και δεν είναι αυστηρά δομημένοι.   Οι κλασσικοί  παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία αφού καθορίζονται από τα ήθη και έθιμα της κάθε περιοχής ή της θρησκευτικής δύναμης μίας ομάδας ανθρώπων , έχουν δομημένο τελετουργικό θρησκευτικό περιεχόμενο και συνήθως «εκφράζουν τα εννέα rasas, ( την ευτυχία , τον θυμό , την αηδία , τον φόβο , την θλίψη , το θάρρος ,την συμπόνια ,τον θαυμασμό  και τη γαλήνη).» 

 Όλοι οι κλασσικοί χοροί βασίζονται σε αυστηρούς κανόνες και πειθαρχία έκφρασης , αποτελούνται από μέρη όπως η θεατρικότητα (natya ) , ρυθμικότητα κινήσεων (nritta) και μουσικής υπόκρουσης .Η ενδυμασία , τα πρόσθετα ένδυσης , όλες οι κινήσεις του χορευτή το βλέμμα του ,η μιμητική παραμόρφωση στο πρόσωπό του , οι κινήσεις των χεριών του και των ποδιών υπακούουν σε παραδοσιακούς αυστηρά καθορισμένους κανόνες , απαιτούν μακρόχρονη εκπαίδευση σε διδασκάλους που το όνομά τους συνοδεύει πάντα τον μαθητή και τον μνημονεύει ως πιστοποίηση της αυθεντικότητας .

Οι φωτογράφηση έγινε στο studio Σχολής Yoga της Μάρθας  Κώστα  και η χορευτρια του ινδικού χορού είναι η κ. Nuria Sala Grau τις οποίες και ευχαριστώ. 

Δείτε παλιότερη ανάρτηση στον Bharata Natyam ..την τέχνη των ανθρώπων.

Και

Όλους τους τίτλους των αναρτήσεων πιέζοντας εδώ,

                                                                                            Ιωάννινα Οκτώβριος 2018