Εξω-αισθητική αντίληψη – Θεατρικό παιχνίδι

    Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι στο θέατρο ως έκφραση ακραίας αισθητικής τέχνης υπάρχει η αναγκαιότητα υπέρβασης αισθήσεων και αντίληψης έτσι  ώστε να προκληθεί  μια εσωτερική ανατροπή ,μία εξέγερση , μια αναστάτωση της καθημερινότητας με σκοπό να επιτευχθεί η πλήρης αφομοίωση και απόδοση ενός ρόλου έτσι όπως τον έχει προσδιορίσει ο συγγραφέας του έργου ή έστω όπως ο ίδιος ο ποιών το ήθος την αντιλαμβάνεται.

       Για να επιτευχθεί όμως αυτή η έξω-αισθητική αντίληψη του ρόλου απαιτείται μια προσωρινή δραστική παρέμβαση στις αισθήσεις και αυτό προφανώς απαιτεί μια εσωτερική προσπάθεια από τον ίδιο τον ηθοποιό που καλείται να απορρίψει τα ερεθίσματα μιας αίσθησης και με την σωστή καθοδήγηση να ανακαλύψει και να χειρισθεί μία άλλη πραγματικότητα που του παρουσιάζεται έτσι ώστε να ελευθερώσει τον εαυτό του και να μετατραπεί σε μία αυτούσια καλλιτεχνική ύπαρξη ,στην ουσία παίζοντας τον βιωματικό ρόλο του ίδιου του του εαυτού.

    Φαντάζομαι αυτό θα θέλανε να βιώσουν ως μία πραγματικότητα τα μέλη μιας θεατρικής ομάδας που συνάντησα τυχαία μάλλον σε ένα από τα δεκάδες θεατρικά μαθήματα-παιχνίδια αντίληψης  που με την βοήθεια του δασκάλου τους και ενός συντρόφου που ίσως τον επέλεξαν αποφάσισαν να αντιληφθούν μια νέα πραγματικότητα και κλήθηκαν μέσα σε αυτήν να προσδιορίσουν τον ρόλο τους , την ύπαρξή τους ,την ευαισθησία τους, να εκφράσουν το συναίσθημα που τους δημιούργησε αυτή η νέα πρόκληση.

 

        Η αίσθηση που κληθήκαν να απορρίψουν ήταν η όραση  και το πέτυχαν εύκολα με κάλυψη των οφθαλμών τους και με την καθοδήγηση του συντρόφου τους διάνυσαν μια άγνωστη σε αυτούς διαδρομή με άγνωστη κατεύθυνση ,βιώνοντας την αϋλη ύπαρξη διάσπαρτων ανθρώπων που βρέθηκαν στον χώρο ,άσχετων με το θεατρικό μάθημα , δεκάδων φυσικών εμποδίων αλλά το σημαντικότερο όλων να εκφράσουν αυτό το βίωμα ως μία πραγματικότητα ,ως μια νέα μορφή αντίληψης.

 

   Σίγουρα τα αποτελέσματα της εμπειρίας τους , τα σχόλια και οι αντιδράσεις των συμμετεχόντων σε αυτήν την δραστηριότητα θα ήταν άκρως ενδιαφέροντα αν κρίνει κανείς από την ευχάριστη διάθεση και συζήτηση που ακολούθησε  , φαντάζομαι όμως ότι όλοι οι συμμετέχοντας θα έχουν ήδη αντιληφθεί ότι ο ρόλος του ηθοποιού είναι σε κάθε  περίπτωση μία νέα οντότητα που δημιουργείται μέσα σε μία άλλη οντότητα αλλά διαφορετικής αισθητικής αντίληψης, 

     Ευχαριστώ την Θεατρική ομάδα ,που τα μέλη της δεν τα γνωρίζω για την δυνατότητα που μου έδωσαν να φωτογραφήσω ένα απο τα μαθήματα τους.

                                                                                                           Ιωάννινα Ιούλιος 2019

Όταν «η μία όψη του νομίσματος» ..αποτελεί έργο τέχνης.

     Ολοκληρώνεται σε λίγες ημέρες μία αξιόλογη έκθεση σχεδιαγραφίας  αρχαίων νομισμάτων αποτυπωμένες σε χαρτί ,  σε μεγέθυνση με απόλυτη κλίμακα της εικαστικού –Σχεδιάστριας Εφης Σταυρου στην Πυριτιδαποθήκη του Αρχαιολογικού χώρου Ιτς Καλέ στο Κάστρο των Ιωαννίνων.        Μια αξιοθαύμαστη μεταφορά - παρουσίαση 20 επιφανειών αργυρών νομισμάτων από διαφορετικές περιοχές και χρονικές περιόδου του ελλαδικού χώρου , από το 500 π.Χ μέχρι το 290 π.Χ.    

  Ένας μεστός εικαστικός διάλογος ανάμεσα στις ανάγλυφες μικροτεχνίες των αρχαίων νομισμάτων που με την αυστηρή τήρηση των αναλογιών τους , την πιστή αποτύπωση των μικρών λεπτομερειών που τα χαρακτηρίζουν μετουσιώνονται σε μεγενθυμένες δημιουργίες υψηλής αισθητικής αξίας ,  δίνοντας την αίσθηση μιας τρισδιάστατης απεικόνισης ,με μοναδικό εργαλείο την απόδοση του άσπρου-μαύρου και των αποχρώσεων του γκρι , που «είναι και η μόνη παρέμβαση στα έργα της» , όπως η ίδια δηλώνει.   

  Αισθητικές δημιουργίες που δεν έχουν καμία σχέση με μια απλή ζωγραφική αποτύπωση με τις ελευθερίες που χαρακτηρίζουν αυτή την τέχνη, τις προσθήκες και αφαιρέσεις στοιχείων από τον ίδιο τον καλλιτέχνη αλλά δημιουργίες που διέπονται από αυστηρούς επιστημονικούς όρους και κανόνες πιστής αναπαράστασης και αποτελούν εργαλεία παρατήρησης και μελέτης τόσο των Αρχαιολόγων ,επισκεπτών αλλά και πλήθους μαθητών .  

    Είναι ίσως η πρώτη φορά που δίνεται η δυνατότητα παρατήρησης των ανάγλυφων  περιεχομένων της επιφάνειας ενός νομίσματος σε μεγέθυνση , της τεκμηρίωσης και της ιστορικής μελέτης που αναδεικνύει την αισθητική αξία και αίγλη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς  κάτι που θα ήταν σχεδόν απαρατήρητο στην προσθήκη ενός μουσειακού χώρου και αυτή η διαπίστωση από μόνη της καθιστά σημαντική των ύπαρξη  αυτών των έργων όχι μόνο ως εικαστικές παρεμβάσεις αλλά και ως στοιχείο ανάδειξης ενός αξιόλογου πολιτισμού.

 

    Ευχαριστώ την κ. Εφη Σταυρου για την άδεια να φωτογραφίσω μερικά από τα έργα τέχνης που εκθέτει γιατί  πραγματικά πιστεύω ότι αποτελούν μια πρωτοποριακή εικαστική παρέμβαση όχι μόνο γιατί αποτελούν στο συνολό τους πιστές αναπαραστάσεις μιας δύσκολης να παρατηρηθεί πολιτιστικής κληρονομιάς αλλά γιατί δίνει την δυνατότητα σε οιονδήποτε θεατή να μελετήσει τις ανάγλυφες μικροτεχνίες μιας άλλης εποχής.

   

   

                                                                                                                 Ιωάννινα Ιούλιος 2019

Τα «όλκιμα» … Έργα ζωγραφικής , μορφές που οξειδώνονται.

        Αυτές τις ημέρες μια αξιόλογη και εντυπωσιακή , διαφορετική των κλασσικών έργων , έκθεση κοσμεί τον χώρο του Βυζαντινού Μουσείου Ιωαννίνων στο Κάστρο Ιτς Καλέ. Μια ιδιόμορφη ανθρωποκεντρική θεώρηση ενός κόσμου που συνεχώς αλλοιώνεται , που το βίωμα της καθημερινότητας σταδιακά και αδυσώπητα τον διαβρώνει δημιουργώντας "κούφιες" γερασμένες μορφές , ενός κόσμου αποτελούμενου από ανθρώπινες μορφές που φθείρεται και οξειδώνεται μη αντέχοντας την ροή του χρόνου . 

    Μια έκθεση ζωγραφικής που συνδυάζει με έναν ευφάνταστο και δημιουργικό τρόπο όχι μόνο τις ιδέες και τις αξίες της τέχνης και του πολιτισμού από αισθητικής πλευράς αλλά το σημαντικότερο όλων αναδεικνύει την ιδέα της αναπαράστασης των ανθρωπόμορφων μορφών που ολοκληρώνουν την πορεία τους ,  ενός κόσμου που δημιουργήθηκε , «έπαιξε» τον διαχρονικό του ρόλο του και αναγκαστικά οδηγείται πλέον στην φθορά , την οξείδωση , σε κούφια σχήματα χωρίς μορφή και δύναμη , χωρίς ζωή.  

    Δεν είμαι κριτικός τέχνης να μπορώ να αξιολογήσω από άποψη τεχνικής ή άλλης βαθυστόχαστης ανάλυσης τα έργα του καλλιτέχνη ,ούτε και τον γνωρίζω προσωπικά παρότι αρκετές φορές τον έχω δει να εργάζεται ακατάπαυτα αρκετές ώρες την ημέρα , μπορώ όμως με ευκολία να περιγράψω αυτό το απροσδιόριστο μελαγχολικό αίσθημα που ένιωσα αντικρίζοντας αυτές τις ανθρωπόμορφες μορφές να οξειδώνονται , να σβήνουν ,να «κουφαλιάζουν» σαν μια άνιση πάλη με τους δαίμονες του χρόνου που τις κυνηγάνε.      

   Ίσως η αίσθηση αυτή  να οφείλεται στα δυνατά χρώματα αποτύπωσης , την εμφανή μεταλλική τους χροιά που δημιουργεί την αίσθηση του ανάγλυφου αλλά χωρίς καμιά υπερβολή , την έντονη αλλά γλυκιά αντίθεση σκιάς και φωτός που με γοητεία προβάλει μια ολοζώντανη τρισδιάστατη αποτύπωση .  Ανθρωπόμορφες μορφές που δημιουργούν την αίσθηση πως είτε αποδέχονται καρτερικά την μοίρα τους , είτε «ουρλιάζουν» ,είτε αρνούμενες να υποταχθούν στην αναμενόμενη φθορά του χρόνου που όμως τελικά αδυνατούν να αντισταθούν στην μοίρα τους .  

    Πραγματικά θεωρώ ότι τα έργα του Νεκτάριου Σιούλα   είναι μια εκπληκτική αξιοθαύμαστη δουλειά που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη  , που είναι ικανή να «ταξιδέψει» αισθητικά τον θεατή κάνοντας τον να αναλογισθεί , να οραματισθεί την αναπόφευκτη φθορά  ως αναμενόμενη δράση ενός κόσμου που αργοπεθαίνει σαν μια φυσική συνέπεια διαδοχής ενός άλλου κόσμου που ακόμη δεν γεννήθηκε ,ένα απροσδιόριστο επίπεδο ανάμεσα στο υπάρχον που φθείρεται και το αναμενόμενο.   

 

 Οι φωτογραφίες αποτελούν ένα μικρό δείγμα της εκθεσης των εργων ζωγραφικής του κ. Νεκτάριου Σιούλα που διαρκεί απο 17 Ιουνίου έως 21 Ιουλίου στο Βυζαντινό Μουσείο Ιωαννίνων -Κάστρο Ιτσ Καλέ και τον ευχαριστώ για την δυνατότητα φωτογράφισης που μου έδωσε.

           Δείτε επίσης όλες τις αναρτήσεις ,θεματικάταξινομημένες πιέζοντας εδώ 

                    

                                                                                                                   Ιωάννινα Ιούλιος 2019