Τα Κείμενα και οι Εικόνες αποτελούν πνευματική εργασία και επιτρέπεται η αντιγραφή τους μόνο οταν αναφέρεται ρητά η διεύθυνση προέλευσης δηλαδή το παρόν Ιστιολόγιιο ή ο συντάκτης του Κειμένου

Η Μακροφωτογράφηση και η Τεχνική της Μέρος 1ο

Μακροφωτογραφία
      Χαρακτηρίζεται η φωτογράφηση μικρών αντικειμένων  από πολύ κοντά έτσι ώστε το αποτέλεσμα , η φωτογραφία που θα προκύψει , να είναι τουλάχιστον 1:1 ή και μεγαλύτερη από το πραγματικό αντικείμενο  .  Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να εμφανίζονται λεπτομέρειες που δεν εντοπίζονται εύκολα με γυμνό ανθρώπινο μάτι,.
     Η ύπαρξη ακριβώς αυτών των λεπτομερειών είναι που καθιστά την macro φωτογράφηση ελκυστική και εντυπωσιακή όχι τόσο ως προς την καλλιτεχνική της αφαιρετική αξία όσο περισσότερο από τις λεπτομέρειες που αποτυπώνει.
      Σε γενικές γραμμές για μία μακροφωτογράφηση χρειάζονται ταυτόχρονα σταθερή τοποθέτηση φωτογραφικής μηχανής , μικρό άνοιγμα φακού ή μεγάλη τιμή διαφράγματος , αργή ή μικρή ταχύτητα κλείστρου αλλά ταυτόχρονα και περισσότερο διάχυτο άπλετο μαλακό  φως για να αντιμετωπισθεί η αργή ταχύτητα κλείστρου. Η χρήση του ενσωματωμένου φλάς της μηχανής είναι συνήθως απαγορευτική και ακατάλληλη. 


( Φακός Μακρο Τamron  AF 180mm f/3,5 SP Di LD (IF) ελαφρύς με διάχυση χρωματικών εκτροπών χωρίς εσωτερικό κινητήρα ) 

   Η φωτογράφηση με έναν φακό zoom ή τηλεφακό π.χ. 300 mm μπορεί να δώσει την αίσθηση μιας macro φωτογραφίας όμως  στην πραγματικότητα δεν είναι αφού δεν μπορεί να δώσει λεπτομέρειες απλά.. είναι μια φωτογράφηση που φέρνει κοντά το αντικείμενο .

Η τεχνική της μακροφωτογράφησης
     Για να γίνει μια μάκρο φωτογράφηση χρησιμοποιούνται διάφορες τεχνικές όπως
  1. Η αύξηση της κλίμακας ενός φακού με την τοποθέτηση δαχτυλιδιών που αποτελούνται από συγκλίνοντες φωτογραφικούς φακούς που προσαρμόζονται σαν τα κανονικά φίλτρα στο εμπρόσθιο τμήμα του φακού  μας που είναι προφανές ότι θα πρέπει να έχουν την ίδια εξωτερική διάμετρο  .    Ονομάζονται επίσης και μεγεθυντικά φίλτρα ή δακτύλιοι close-up .   Χαρακτηρίζονται από τους βαθμούς μεγέθυνσης ή διοπτρίες με +1 ή +2 ή +4 ή και +10 για τετραπλασιασμό κ.τ.λ. και έχουν την δυνατότητα να συνδυάζονται αθροιστικά μεταξύ τους δημιουργώντας διαφορετικούς βαθμούς μεγέθυνσης.   Το αποτέλεσμα συνήθως είναι χαμηλής ποιότητας ,εμφανίζονται προβλήματα «βινιαρίσματος» στις γωνίες όμως κοστίζουν ελάχιστα σε σχέση με τους φακούς macro.  
  2. Η χρησιμοποίηση φωτογραφικής φυσούνας, ή δακτυλιδιών (άδειων σωλήνων επέκτασης (Extension tubes)) που προσαρμόζονται μεταξύ του σώματος της μηχανής και του φακού επιμηκύνοντας έτσι μηχανικά την εστιακή απόσταση του φακού.      Η απομάκρυνση του φακού από την φωτοευαίσθητη επιφάνεια προκαλεί μεγεθυντικό αποτέλεσμα στο είδωλο, όπως συμβαίνει και όταν κοιτάζουμε μέσα σε έναν  μεγεθυντικό φακό.     Αυτό είναι αποτέλεσμα της διαπλάτυνσης της φωτεινής ακτίνας στην πορεία που θα ακολουθήσει από τον φακό έως την ευαίσθητη επιφάνεια για να σχηματίσει το είδωλο.  Πρακτικά η επέκταση αυτή προσφέρει όταν ο φακός διαθέτει μικρή εστιακή απόσταση γιατί θα δώσει μεγαλύτερη εικόνα ενώ αντιθέτως ένας φακός με μεγάλη εστικαή απόσταση θα δώσει μικρότερη εικόνα.
  3. Η αντιστροφή ενός κανονικού φακού με την προσθήκη ειδικού αντάπτορα αναστροφής (Reverse ring) που βιδώνει πάνω στο εμπρόσθιο τμήμα του φακού σαν το κλασσικό φίλτρο  και το άλλου του άκρο προσαρμόζεται στο σώμα της μηχανής. Με αυτό τον τρόπο αντιστρέφουμε στην πραγματικότητα την πρόσφυση του φακού στο σώμα της μηχανής και έτσι διαφοροποιούμε πολύ την εστιακή απόσταση του φακού αλλά ταυτόχρονα καταργούμε όλους τους αυτοματισμούς του φακού μας.
  4. Η χρήση ειδικού φακού που ονομάζεται "μάκρο", σταθερής ή μεταβλητής εστιακής απόστασης (ζουμ) που είναι η πιο αξιόπιστη σοβαρή λύση αφού ένας πραγματικός φακός macro έχει άριστη γεωμετρική ακρίβεια στο αποτέλεσμα και συνεπώς προσφέρει την πιο ποιοτική φωτογραφία


        Ένας φακός macro με μεγέθυνση τουλάχιστον 1: 1 ή φακός lifesize σημαίνει ότι ένα μικρό αντικείμενο εμφανίζεται ως πραγματικό μέγεθος που καλύπτει όλη την επιφάνεια του αισθητήρα ή έχουμε αναπαραγωγή φυσικών διαστάσεων για παράδειγμα αντικείμενο με μήκος 1 cm  αναπαρίσταται ως είδωλο στον επεξεργαστή με μέγεθος 1 cm
      Ένας φακός  macro με αναλογία 2: 1 σημαίνει ότι το ίδιο αντικείμενο γίνεται αντιληπτό από τον αισθητήρα σε διπλάσιο μέγεθος. Αντιθέτως ένας φακός με λόγο 1:2 δεν είναι macro αφού αντιλαμβάνεται το αντικείμενο στο μισό του μέγεθος. 
 
 
 
       Η ανωτέρω φωτογραφία παρότι φαίνεται εντυπωσιακή δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως μακροφωγράφηση ..αλλά ως μία φωτογραφία επιλεκτικά εστιασμένη με μεγάλο ποσοστό μεγέθυνσης 
  
 


                            Δείτε επίσης 
                          Μακροφωτογράφηση με compact ,Φωτισμός ,Μικροφωτογράφηση Μέρος 2ο

                               Μακροφωτογράφηση -Βάθος Πεδίου , Επεξεργασία ,Συμβουλές   Μέρος 3ο




                                                                                                             Αναθεώρηση Νοέμβριος 2016.

Οι καρβουνιάρηδες .. των Γρεβενών Μέρος Ι.

     Ένας από τους παλαιότερους τρόπους παραγωγής ξυλάνθρακα που ακόμη και σήμερα , σε πείσμα της τεχνολογίας και των καιρών, εξακολουθεί να υπάρχει σε ελάχιστα ορεινά χωριά είναι τα αυτοσχέδια καμίνια παραγωγής ξυλάνθρακα του γνωστού μας κάρβουνου που ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να χρησιμοπείται στην ζωή μας .
     Μια παμπάλαια τεχνική .. από τα αρχαία χρόνια .. ανεπηρέαστη έως και σήμερα δίχως η τεχνολογία να την έχει αντικαταστήσει… ή να την διαγράψει.. μια τεχνική που με τα προϊόντα της γεμίζει καθημερινά τις ψησταριές στην πόλη μας… 


     Το 1940 περισσότεροι από 5000 άτομα ασχολούνταν με την παραγωγή του κάρβουνου… σήμερα ζήτημα είναι αν υπάρχουν «σκρόπιοι» σε όλη την Ελλάδα καμιά ογδονταρια … αλλά και αυτοί… «ξένοι είναι» συνήθως από γειτονικές χώρες και βέβαια οικογενειακή υπόθεση με πατέρα και γιούς.
    « Για να στήσεις το καμίνι είναι τέχνη.. εγώ την έμαθα από τον παππού μου και τον πατέρα μου ..έτσι όπως εκείνος την ήξερε ... ζούσαν από το καμίνι και πέθαναν σε αυτό … σκληρή δουλειά… σε θέλει πάντα εδώ…. δεν έχει διαλλείματα ..και διακοπές…Πρώτα έπρεπε να διαλέξεις το χωράφι ..νάνε απάνεμο ..να μην το βαράει ο αέρας…και μακριά πολύ… γιατί μετά βρωμάει ο τόπος…και δώσει και καμιά φωτιά..»..μονολογεί ο πάντα φιλόξενος και πρόσχαρος μπάρμπα Γιάννης …παρά τα χρόνια του.. παρά την ολοφάνερη κούραση στο μουτζουρωμένο , ρυτιδιασμένο πρόσωπό του… ακόμη αντέχει...και με την τσιγαριά στα χείλη του...
     Είναι η ιστορία του ... η ζωή του ,το καμάρι του ,η δουλειά του ...μια αυτοσχέδια υπαίθρια κατασκευή από καμίνια , άλλα σβηστά ,άλλα μόλις να έχουν ξεκινήσει… άλλα να καμινιάζουν και λίγο παρακεί δεκάδες πλαστικές σακούλες γεμάτες από κάρβουνα έτοιμες να φύγουν για την αγορά... σε ένα απομακρυσμένο χωράφι των Γρεβενών από έναν άνθρωπο που ξενιτεύτηκε .. που γνώριζε την τέχνη του καρβουνιάρη και που «δεν ήθελε να έχει αφεντικό στην πλάτη του…» 

 

       Σε καθημερινή βάση και με βάρδιες , από την άνοιξη ..που θα «κρατήσει».. μέχρι και τον Οκτώβρη ..όταν πέσουν τα πρώτα χιόνια.. από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί , πάνω από 15 χρόνια.. αφού κάπου τόσα έχουν περάσει από τότε που τον πρωτογνώρισα και έβγαλα τις πρώτες μου φωτογραφίες … με τα ρούχα του.. τα χέρια του ..το ίδιο κατάμαυρα ..πάντα από την καρβουνόσκονη που είναι διάσπαρτη στο χώρο, με τα φτυάρια και τα καρότσια του .. με τις ξύλινες αυτοσχέδιες σκάλες .. με την έντονη μυρουδιά του δηλητηριώδους μονοξειδίου και διοξειδίου του άνθρακα να διαπερνάει τα ρούχα του ,τα πνευμόνια του…τον κόσμο του…τα πάντα...
         «Άσε σου λέω.. είναι μπελάς μεγάλος ..άμα αρπάξει και δεν το προλάβεις.. σε έκαψε…πρέπει να κουφοκαίει…και να το κοιτάς για λίγες μέρες ... μην σπάσει πουθενά … θέλει σιγά-σιγά… και να το ταϊζεις …γιατί αλλιώς χαθήκαν όλα.. στάχτη θα σου βγουν… χαμένος κόπος » και τα έμπειρα μάτια του να κοιτάζουν συνεχώς… τους μικρούς χωμάτινους λοφίσκους να καπνίζουν.. και αυτό θα κρατήσει από 7-8 ημέρες για τα μικρά έως και 20 μέρες καθημερινά και με βάρδιες… μέχρι που ο καπνός που βγαίνει από το καμίνι από σκούρος να γίνει σαν τα «σύννεφα του ουρανού» … έτσι καταλάβαιναν ότι τα ξύλα είχαν γίνει κάρβουνο…
     Μοναδική τους συντροφιά τις λίγες ώρες που αποκαμωμένοι θα ξαπλώσουν ήταν και παραμένει ένα παλαιό ραδιοκασετόφωνο απόλυτα εναρμονισμένο στον φυσικό του χώρο..
     Μια τεχνική .. μία τέχνη που αργά-αργά ξεχνιέται .. «δεν βγάζει πια λεφτά ..και τα παιδιά δεν έρχονται…είναι και η βρωμιά..» .. και ίσως .. είναι πολύ κοντά εκείνη η στιγμή που ένα καμίνι σαν και αυτό θα αποτελεί μια γλυκιά ανάμνηση όπως ακριβώς έγινε και με δεκάδες άλλα επαγγέλματα…που η ροή του χρόνου τα έκανε να ξεχαστούν…




  Δείτε επίσης παρόμοια ανάρτηση 


   Οι καρβουνιάρηδες ...πιστοί στο Ραντεβού τους 
  
και όλες τις αναρτήσεις πιέζοντας εδώ.....  

                                                                                                                     Ιωάννινα   Νοέμβριος 2016

Εικαστικές παρεμβάσεις.... στο μονοπάτι της Αρκούδας

      Υπάρχουν κάποια μονοπάτια που σε οδηγούν ψηλά.. πάνω σε κάποια κορυφή…να δεις τον κόσμο από ψηλά… αλλιώτικα… άλλα πάλι σε κατεβάζουν χαμηλά σε πάνε σε φαράγγια με πέτρινα γεφύρια, σε πέτρινα χωριά με πέτρινες βρύσες με γάργαρο νερό... 

    Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα μονοπάτια ,μοναδικά… που σε μαγεύουν με την ομορφιά τους…
    Ένα από αυτά είναι το «μονοπάτι της αρκούδας»… που διασχίζει τις δασωμένες πυκνόφυτες κορυφογραμμές του Μετσόβου.. ένα υπέροχο ακίνδυνο πανεύκολο μονοπάτι φτιαγμένο από τα πολύχρωμα φύλα των δέντρων που ελίσσεται ανάμεσα στα πεύκα , τα ρόμπολα και την οξυά…

    Οι δυνατές εικόνες των πεσμένων φύλλων , των ξέφωτων με την μοναδική τους θέα… να σου χαρίζουν συνεχώς… μοναδικές στιγμές … να εναλλάσσονται με το θρόισμα των φύλλων … με τα «πλάσματα» , τα «γκογκ» και τους «σωλήνες των ήχων».. και όλες τις άλλες εικαστικές παρεμβάσεις … εκεί πάνω ..στον βιότοπο της αρκούδας ,στα χνάρια της…

     Έργα τέχνης.. έργα γλυπτικής… φτιαγμένα με μεράκι ,εναρμονισμένα πλήρως με την φύση ,διάσπαρτα ανάμεσα στα δέντρα , τοποθετημένα διακριτικά σε απόμερα σημεία που μόνο η αγάπη και ο σεβασμός για την φύση θα τα αποκαλύψει… και αυτό είναι η ομορφιά τους...


    Είναι ένα πείραμα . . «μια τρελή .. αναζήτηση» της σχέσης ανάμεσα στο γλυπτό, τον περιβάλλοντα χώρο του δάσους , τους ήχους της ζωής του δάσους και το θρόισμα των φύλλων.
    Είναι η εικαστική παρέμβαση μίας ομάδας ανθρώπων ,φοιτητών τελειόφοιτων και αποφοίτων που με την καθοδήγηση του καθηγητή Γιώργου Χουλιαρά της Ανωτάτης Σχολής καλών τεχνών, δημιούργησαν πρωτότυπα έργα γλυπτικής κατά μήκος μιας πανέμορφης διαδρομής .
 
Είναι η δική τους αναζήτηση της σχέσης ανάμεσα σε ένα γλυπτό και έναν βιότοπο μια δυνατή παρέμβαση για όλους αυτούς τους οδοιπόρους που πιστεύουν ότι «τα μονοπάτια δεν σχεδιάζονται αλλά δημιουργούνται» .

    Είναι η δική τους συμβολή η «επανασύνδεση τις τέχνης» με την φύση , με τις απαραίτητες θεμελιώδεις αρχέτυπες μορφές επικοινωνίας που επιβεβαιώνει την λογική «ότι ένα μονοπάτι υπακούει πάντα σε δύο νόμους στην οικονομία του χρόνου και στην οικονομία του κόπου».

   Βεβαίως είναι αλήθεια ότι ένα γλυπτό δεν θα σώσει τον κόσμο ούτε θα του προσφέρει την «οικονομία του χρόνου» μπορεί όμως ,αυτόν τον κόσμο , να τον κάνει πιο όμορφο ,πιο θελκτικό με την παρουσία του να μειώσει τον κόπο του οδοιπόρου , να τον κάνει να σταματήσει για λίγο , να φανταστεί το μεγαλείο της φύσης αλλα και το σημαντικότερο όλων ότι σε αυτόν το χώρο.. δεν είναι ο μόνος ότι υπάρχουν και οι άλλοι που έχουν το δικαίωμα να τον απολαμβάνουν.

                                                                                                                                Νοέμβριος 2016







Συρράκο , Καλαρρύτες ...Τα δύο βλαχοχώρια...



     Υπάρχουν κάποια μέρη που ξεχωρίζουν ,που σε σαγηνεύουν  είτε για την αξεπέραστη υπέροχη φυσική τους ομορφιά είτε για την Ιστορία τους.  Τα ορεινά βλαχοχώρια Συρράκο και Καλαρρύτες Ιωαννίνων είναι και τα δύο.

     Σκαρφαλωμένα αμφιθεατρικά στην πλαγιά του όρους Λάκμος ή Περιστέρι , τμήμα της οροσειράς της νότιας Πίνδου σε υψόμετρο 1150 ή 1200 μέτρα αντίστοιχα με έντονα τα στοιχεία της Ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής παράδοσης να τα σημαδεύει τόσο στα πέτρινα οικήματα με τις αυθεντικές στέγες από σχιστόλιθο όσο και στα πέτρινα διάσπαρτα καλντερίμια που τα διασχίζουν

 
Διάσπαρτες πετρόκτιστες βρύσες με μικρά γεφυράκια , δεκάδες κηπάρια από ξερολιθιά ,δεκάδες πανέμορφα αρχοντικά με πελεκητή πέτρα και ξύλινα «σαζάνια» με τοξωτά ανοίγματα σε πόρτες και παράθυρα συνθέτουν ένα πολιτισμό με οικονομική ευμάρεια αλλά και εμπορική επικοινωνία αφού οι ντόπιοι χειρίζονταν το ανάγλυφο της περιοχής με μοναδική ικανότητα δημιουργώντας τα καραβάνια για την μεταφορά των αγαθών. 
  Τα δύο χωριά , το ένα απέναντι από το άλλο , χωρίζονται με ένα φαράγγι που είναι γνωστό με διάφορα ονόματα, με επικρατέστερη την ονομασία ως Φαράγγι του Σταυραετού. Στην κοίτη του φαραγγιού κυλάει ο ποταμός Χρούσιας, που όπως λένε οι ντόπιοι , πήρε το όνομά του από τον μυθολογικό γενάρχη των βασιλιάδων της Ηπείρου Χρούσιο, γιο του Νεοπτόλεμου κι εγγονό του Αχιλλέα.
     Στο βάθος του φαραγγιού ,ανάμεσα  από τεράστια πλατάνια υπάρχει μύλος και ένα μικρό γεφυράκι που από το 1881 έως το 1913 αποτελούσε το σύνορο ανάμεσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία και το Ελληνικό κράτος. 
   Το ιδιαίτερο εντυπωσιακό γνώρισμα του φαραγγιού που πραγματικά σε μαγεύει είναι η μεγάλη ποικιλία από την χλωρίδα που δημιουργεί εικόνες απαράμμιλης φυσικής ομορφιάς και αισθητικής ένα πολύχρωμο σκηνικό από βελανιδιές, φλαμουριές, πλατάνια, κουτσουπιές και δεκάδες άλλα είδη.
      Ένα , εν μέρει ,σχετικά καλοφτιαγμένο μονοπάτι για πεζοπόρους συνδέει τα δύο ορεινά χωριά προσφέροντας υπέροχη θέα από καταρράκτες και το υπέροχο ανάγλυφο της περιοχής να σε εντυπωσιάζει με τις απόκρημνες πλαγιές του.
 
  
                
 .