Η περιπλάνηση στα
στενά και τα Ghats στο Βαρανάσι κάποια στιγμή κατέληξε σε έναν από τους παλαιότερους
και ίσως έναν από τους πιο σημαντικούς ναούς για τους Ινδουιστές τον Kashi
Vishwanatha ή Νεπάλι Mandir ή ξύλινο ναό αφού κατασκευάσθηκε τον 19 αιώνα από τον βασιλιά του Νεπάλ και είναι ένας
από τους 12 ναούς της Jyotirlinga αφιερωμένος
στην Θεότητα Shiva. 
Σύμφωνα με την
παράδοση ο τελευταίος βασιλιάς του Νεπάλ, Rana Bahadur
Shah εξορίσθηκε στο Βαρανάσι από το 1800 έως το 1804 και κατά την εξορία του αποφάσισε
να χτίσει έναν μικρότερο ναό που να μοιάζει με τον Ναό Pashupathinatha
στο Κατμαντού . Κατά τη διάρκεια της
κατασκευής, ο Σάχ επέστρεψε στο Νεπάλ αλλά στις 25 Απριλίου 1806 μαχαιρώθηκε
μέχρι θανάτου από τον αδελφό του Sher Bahadur Shah. Ο γιος του Girvan Yuddha Bikram Shah Deva ολοκλήρωσε τον Ναό 20
χρόνια αργότερα το 1843 και ο ναός, η παρακείμενη περιοχή, η Lalita Ghat και η
dharamshala, ανήκει πλέον στην κυβέρνηση του Νεπάλ.
Ο Ναός εμφανίζει
εξαιρετική χειροτεχνία και ξυλογλυπτική , είναι χτισμένος σε αρχιτεκτονική του
Νεπάλ ,με υλικά που φέραν από εκεί , κατασκευασμένος από ψημένα τούβλα πέτρα
και εξαιρετικό ξύλο που «αντέχει στους τερμίτες» όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται,,
στεγάζει ένα Shiva lingam στο εσωτερικό του και προσφέρει
μια καταπληκτική θέα για διαλογισμό , προσευχή και λατρεία στην Ganga. 
Εκείνο που με εντυπωσίασε περισσότερο σε
αυτόν τον Ναό είναι οι εξαιρετικές περίεργες ξυλόγλυπτες παραστάσεις με
θεματογραφία ερωτικής διάθεσης στα δεκάδες υποστυλώματα της οροφής που σίγουρα
δεν τοποθετηθήκαν τυχαία ούτε βεβαίως με πορνογραφική διάθεση ή να προκαλέσουν τους
πιστούς. 
Δεν είμαι ειδικός στα Θεολογικά θέματα ούτε
και μπορώ να κατανοήσω επαρκώς την αναγκαιότητα ύπαρξης αυτών των παραστάσεων σε
έναν θρησκευτικό ναό όμως η παρουσία τους σίγουρα υποδηλώνει μια διαφορετική
αντιμετώπιση και θεώρηση αυτών των θεμάτων χωρίς την προέκταση που εμείς ως
δυτικοί έχουμε διαμορφώσει λόγω διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων.
.
Σύμφωνα με την
παράδοση ο τελευταίος βασιλιάς του Νεπάλ, Rana Bahadur
Shah εξορίσθηκε στο Βαρανάσι από το 1800 έως το 1804 και κατά την εξορία του αποφάσισε
να χτίσει έναν μικρότερο ναό που να μοιάζει με τον Ναό Pashupathinatha
στο Κατμαντού . Κατά τη διάρκεια της
κατασκευής, ο Σάχ επέστρεψε στο Νεπάλ αλλά στις 25 Απριλίου 1806 μαχαιρώθηκε
μέχρι θανάτου από τον αδελφό του Sher Bahadur Shah. Ο γιος του Girvan Yuddha Bikram Shah Deva ολοκλήρωσε τον Ναό 20
χρόνια αργότερα το 1843 και ο ναός, η παρακείμενη περιοχή, η Lalita Ghat και η
dharamshala, ανήκει πλέον στην κυβέρνηση του Νεπάλ.
Ο Ναός εμφανίζει
εξαιρετική χειροτεχνία και ξυλογλυπτική , είναι χτισμένος σε αρχιτεκτονική του
Νεπάλ ,με υλικά που φέραν από εκεί , κατασκευασμένος από ψημένα τούβλα πέτρα
και εξαιρετικό ξύλο που «αντέχει στους τερμίτες» όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται,,
στεγάζει ένα Shiva lingam στο εσωτερικό του και προσφέρει
μια καταπληκτική θέα για διαλογισμό , προσευχή και λατρεία στην Ganga. 
Εκείνο που με εντυπωσίασε περισσότερο σε
αυτόν τον Ναό είναι οι εξαιρετικές περίεργες ξυλόγλυπτες παραστάσεις με
θεματογραφία ερωτικής διάθεσης στα δεκάδες υποστυλώματα της οροφής που σίγουρα
δεν τοποθετηθήκαν τυχαία ούτε βεβαίως με πορνογραφική διάθεση ή να προκαλέσουν τους
πιστούς. 
Δεν είμαι ειδικός στα Θεολογικά θέματα ούτε
και μπορώ να κατανοήσω επαρκώς την αναγκαιότητα ύπαρξης αυτών των παραστάσεων σε
έναν θρησκευτικό ναό όμως η παρουσία τους σίγουρα υποδηλώνει μια διαφορετική
αντιμετώπιση και θεώρηση αυτών των θεμάτων χωρίς την προέκταση που εμείς ως
δυτικοί έχουμε διαμορφώσει λόγω διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων.
.
Δείτε επίσης παρόμοια ανάρτηση στους παρακάτω συνδέσμους
