Όταν η αδρεναλίνη ..καρφώνεται στο κόκκινο

      Υπάρχουν μερικά αθλήματα ,μερικές έντονες extreme αθλητικές εκδηλώσεις που όταν συμμετέχεις νιώθεις την αδρεναλίνη να καρφώνεται στο κόκκινο όχι μόνο γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι χρειάζεται μεγάλο θάρρος και ψυχική δύναμη να το αντιμετωπίσεις αλλά γιατί απαιτείται μία υπέρμετρη ικανότητα και δεξιοτεχνία να αντιμετωπίσεις το «σαράκι ..που τρώει τα σωθικά σου» και αυτά τα αγνοείς .  

   Επιπρόσθετα αντιλαμβάνεσαι ότι σε έναν αγώνα αυτής της μορφής ένα απρόβλεπτο λάθος , μια ιδιομορφία της χωμάτινης πίστας που συνεχώς μεταβάλλεται ,   μια απρόσεκτη κίνηση δική σου ή των άλλων ,των συναθλητών σου ,δεν έχει και μεγάλη σημασία ποιος θα την ξεκινήσει ,  θα προκαλέσει μια απρόβλεπτη κατάσταση με απρόβλεπτα αποτελέσματα .        Όσο και αν πιστεύεις είτε στην ικανότητα που έχεις αναπτύξει είτε στα προστατευτικά πλαστικά που πάνω σου κουβαλάς  και πιστεύεις πως θα σε προστατέψουν είτε σε όλα τα απαραίτητα μέτρα που έχεις αποδεχθεί ,μια πτώση , μια απρόβλεπτη εμπλοκή θεωρείται δεδομένη ,απλά εύχεσαι από μέσα σου ποτέ να μην συμβεί…    

     «γιατί να πέσω… πως θα πέσω… όλα είναι καλά… όλα θα πάνε μια χαρά.. ε! και άμα πέσεις τι έγινε ..θα ξανασηκωθείς και πάλι… για να συνεχίσεις… αλλά δεν πέφτεις … άκου που σου λέω… άμα φοβάσαι να μην πέσεις .. τότε τι γυρεύεις σε μέρη σαν και αυτά… κάτσε στο σπιτάκι σου να ονειρευτείς… » μου είπε ένας από αυτούς… χαμογελώντας σε μια ανάπαυλα του αγώνα…. Καθαρίζοντας τις λάσπες που ήταν κολλημένες στην φόρμα που φορούσε.

  

            

      Δείτε επίσης παρόμοιες αναρτήσεις με μηχανοκίνητο αθλητισμό πιέζοντας στις παρακάτω συνδέσεις. 
1. Ενας αγώνας  motocross με δυνατές συγκινήσεις. 
2. Οι Παλαιές αγάπες ..δύσκολα λησμονιούνται….

3. H ομορφιά των  βράχων και τις μοτοσυκλέτας..

4. Οι ακροβάτες του motocross ...μέρος 1

5. Οι ακροβάτες του motocross .μέρος 2.

και όλες τις αναρτήσεις που αναφέρονται σε αγώνες μοτοσυκλέτας. 

  Δείτε επίσης όλες τις αναρτήσεις ταξινομιμένες σε κατηγορίες πιέζοντας εδώ.     
  

                                                                                                      Ιωάννινα Μαϊος 2019

Ένας αγώνας motocross ..με δυνατές συγκινήσεις.

       Για άλλη μια φορά ένας δυνατός αγώνας μηχανοκίνητου αθλητισμού ολοκληρώθηκε στην Άρτα χαρίζοντας μοναδικές στιγμές συγκίνησης και ενθουσιασμού στους φανατικούς του φίλους.   Ένας αγώνας που τα είχε όλα , ταχύτητα , σαμάρια και δεκάδες άλλες τεχνικές δυσκολίες , βασιζόμενος τόσο στην ικανότητα και δεξιοτεχνία των αναβατών που συμμετείχαν όσο και στην αξιόλογη οργάνωση.   

         

  

 

  

  

  

      

                

      Δείτε επίσης παρόμοιες αναρτήσεις με μηχανοκίνητο αθλητισμό πιέζοντας στις παρακάτω συνδέσεις.

1. Οι Παλαιές αγάπες ..δύσκολα λησμονιούνται….

2. H ομορφιά των  βράχων και τις μοτοσυκλέτας..

3. Οι ακροβάτες του motocross ...μέρος 1

4. Οι ακροβάτες του motocross .μέρος 2.

και όλες τις αναρτήσεις που αναφέρονται σε αγώνες μοτοσυκλέτας. 

  Δείτε επίσης όλες τις αναρτήσεις ταξινομιμένες σε κατηγορίες πιέζοντας εδώ.     
  

                                                                                                      Ιωάννινα Μαϊος 2019

Για άλλη μια φορά ,κάπου εκεί στα Γρεβενά

     Για άλλη μια φορά , κάπου εκεί στα Γρεβενά , πάντα στο ίδιο μέρος χρόνια τώρα , βρέθηκα κοντά τους , Τους πέτυχα σε μία από τις ελάχιστες στιγμές ανάπαυλας , όχι γιατί είχαν «αποκάμει» αλλά γιατί απλά , θέλησαν να μοιρασθούν με κάποιον παλαιό τους επισκέπτη τους το δώρο που τους έφερε , ένα μπουκάλι τσίπουρο….από το καλό…ήταν μια ευκαιρία , να πάρουνε ανάσα , έτσι χωρίς μεζέ και άρχισαν να πίνουν ,να κάνουν κουβεντούλα , να κάνουν την «τσιγαριά» τους.  

   Πλησίασα απρόσκλητος κοντά τους…ένας από αυτούς με γνώρισε αμέσως …¨πάλι εσύ εδώ… δεν μας βαρέθηκες να μας φωτογραφίζεις ..έλα κάτσε έλα να πιεις μαζί μας …ο φίλος μας εδώ λέει είναι για το καλό μας … για τις μέρες πούρχονται… » και γέμισαν ένα ρακοπότηρο και μου το έδωσαν …  αρνήθηκα ευγενικά … εξηγώντας τους ότι δεν ήταν γιατί δεν ήθελα να πιώ  μαζί τους ...αλλά γιατί τιμόνι και οινόπνευμα… δεν έχουνε φιλίες ..και αυτό το ξέρανε και αυτοί…  

    Ο ένας από αυτούς ο Μπάρμπα Γιάννης με ήξερε από πολύ παλαιά. Τότε που ήταν νέος… όταν είχε στήσει μόνος του το καρβουνιάρικο αυτό μέσα στην ερημιά… μια δουλειά που ήξερε καλά να κάνει για να τα βγάλει πέρα και δόξα το Θεό τα είχε καταφέρει… Ήταν από τότε που εγώ δοκίμαζα τις πρώτες μου φωτογραφικές ανησυχίες… και κάπως έτσι γνωρίσθηκα μαζί του. 

    «Τι μας θες εμάς και μας φωτογραφίζεις , έτσι που είμαστε εμείς , γεμάτοι από μαυρίλα , αφού το ξέρεις αυτή είναι η δουλειά μας , όλη την μέρα χωμένοι στην μαυρίλα… κοίτα να μην μας δουν οι άλλοι έτσι λερωμένους , δεν θέλω να μας γελάνε … μέσα σε αυτά τα χάλια» ..τους κοίταζα αμίλητος…τώρα τι να τους πείς ?

    Πως κάποιοι άλλοι που είναι καθαροί έχουν το μαύρο μέσα στην καρδιά τους , πως αυτοί μπορούν να ξεπλυθούν και να είναι καθαροί …αλλά οι άλλοι …πως θα απαλλαγούν από την κατάμαυρη ψυχή που μέσα τους κουβαλάνε ? 

    « Έλα … σήμερα είσαι τυχερός μου λέει ένας από αυτούς … εκείνο εκεί πέρα… θα το ανοίξουμε για λίγο για να το «ταϊσουμε» ..αν δεν μας πάρει η βροχή… δεν βλέπεις μαζεύτηκαν τα σύννεφα , είναι πολλά ,σε λίγο θα μας πιάσει , και αν το πετύχει ανοικτό τότε θα μας αρπάξει , έσπρωξε το αδειανό μπουκάλι στην άκρη και σηκώθηκαν ταυτόχρονα όλοι τους , έχουμε και αυτό πρέπει να σκεπαστεί.. έρχεται βροχή» απάντησε ό άλλος και ξεκίνησαν.   

   Τρεις νοματαίοι όλοι και όλοι , όμως ο καθένας ήξερε καλά τι έπρεπε να κάνει , ο ένας ανέβηκε ψηλά ,πάνω στην κορυφή του και με το φτυάρι του γοργά άνοιξε τα σωθηκά του … ξεπήδησαν οι πεινασμένες φλόγες … ο άλλος κουβάλησε τα μισοκαμένα ξύλα , ο άλλος έφερε την μπάλα με το άχυρο  , τα ανεβάσανε στην κορυφή …τα ρίξανε στα σωθικά του… το σκέπασαν και πάλι…τους κυνηγούσε ο χρόνος δεν έπρεπε να αρπάξει  όλα μελετημένα, όλα σχεδιασμένα…ούτε και κατάλαβα πως είχαν τελειώσει…  

   Έχω λατρέψει αυτή την όμορφη παρέα…εκεί στα Γρεβενά  ,τόσα χρόνια που τους γνωρίζω , όχι μόνο γιατί φωτογραφικά μου έδωσαν τις καλύτερες στιγμές τους αλλά γιατί τους διακρίνει η απλότητα , η συνεργατικότητα , η φιλική τους διάθεση ,η καλή τους διάθεση ,η καθαρή τους καρδιά , και αν μετά αφού έφυγα …ακόμη μύριζαν τα ρούχα μου από το διοξείδιο του άνθρακα που γεμίζει την ατμόσφαιρα γύρω τους ,είναι σίγουρο πως θα ξαναπάω… για να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ  για αυτήν την εμπειρία ζωής που μου προσέφεραν. 

  Δείτε επίσης παρόμοιες , παλαιότερες αναρτήσεις πιέζοντας εδώ...

1. Οι καρβουνιάρηδες ...πιστοί στο ραντεβού τους.

2. Οι καρβουνιάρηδες των Γρεβενών... μέρος Ι

Δείτε επίσης ολες μου τις αναρτήσεις πιέζοντας εδώ...

                                                                                                          Ιωάννινα Μαϊος 2019.