Ενα Ρεμπέτικο ταξίδι..κάπου στα Λακκώματα της πόλης

     Κάπου στα μέσα του 19 αιώνα , χρόνια δύσκολα και ξεχασμένα , κάποιοι που λόγω της τότε αποδεκτής αντικοινωνικής τους συμπεριφοράς βρέθηκαν πίσω από τα σιδερένια κάγκελα , προσπαθώντας να βρουν διέξοδο έκφρασης συναισθημάτων , αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα την παραβατική τους συμπεριφορά άρχισαν δειλά δειλά να σιγομουρμουρίζουν με αυτοσχέδια όργανα το πάθημα της ζωή τους , τα «μουρμούρικα». Είναι η εποχή που ένα νέο είδος παρακατιανής ελληνικής μουσικής άρχισε να δημιουργείται.  Είναι η μουσική των «γκιαούρηδων στους μεντρεσέδες» . Μεντρεσέδες= κλειστοί οθωμανικοί χώροι διδασκαλίας του Ισλάμ)  

    Ένα διαφορετικό είδος αυτοσχέδιας μουσικής βγαλμένο μέσα από τον πόνο του έγκλειστου παραβάτη, ίσως μέσα από την αδικία για αυτό που έγινε , ίσως για όσα οι άλλοι τους στερήσανε πάντα έτσι όπως εκείνοι πίστευαν.. έγκλειστοι στις τότε σκληρές οθωμανικές φυλακές  ,με την αποφυλάκισή τους γρήγορα μετέφεραν αυτό το είδος μουσικής στα απόμερα στενά των μεγάλων λιμανιών εκεί όπου σύχναζαν , αφού λόγω των πράξεων τους δεν ήταν αποδεκτοί από την κοινωνία.   

   Σε μέρη απόμερα , ανήλια ,μισοσκότεινα ,συνήθως σε υπόγεια  όπου κυριαρχούσαν οι παράνομοι , οι φυγόδικοι ,οι νταήδες , όπου η απαγορευμένη χρήση ουσιών ήταν καθημερινότητα . η Είναι η εποχή όπου στην καλή αστική Αθηναϊκή κοινωνία κυριαρχεί τόσο το ξενόφερτο τραγούδι των Βαυαρών , οι καντρίλιες και η πόλκα , όσο και το ιταλικό μελόδραμα , μελωδίες από την Ιταλική όπερα αλλά και τα πρώτα δειλά βήματα της επτανησιακής καντάδας και τα «μαντοληνάτα» . 

    Είναι η εποχή που η Αστική τάξη των νόμιμων αναζητώντας ,ίσως ένα διέξοδο στην μονοτονία της ίσως νέες μορφές δράσης και έκφρασης , άρχισε να εισχωρεί σε αυτούς τους χώρους , στους χώρους της πορνείας , του εύκολου κέρδους ,των παράνομων απαγορευμένων ουσιών και του υποκόσμου που με την μουσική συνοδεία των «παρακατιανών» , των «ξυπόλητων» άρχισε να δημιουργεί τα πρώτα «καφέ-αμάν» (αμάν = έλεος) γύρω στα 1873 με αρχική ονομασία το «καφε-σαντουρ». 

    Είναι η εποχή που αυτό το είδος της μουσικής άρχισε να βγαίνει από τα υπόγεια  και την αντικοινωνική του έκφραση , να ονομάζεται «ρεμπέτικο» και να μπαίνει στην καθημερινότητα των ανθρώπων ίσως γιατί «μιλούσε» μέσα στην καρδιά όλων , ίσως γιατί η ανάγκη να εκφραστούν , στα επόμενα δύσκολα χρόνια του ξεριζωμού που ακολούθησε ,ήταν μεγάλη  ίσως…. Και γιατί όχι κάποιοι βρέθηκαν να το αγαπήσουν και να το προβάλλουν ως ένα περίτεχνο είδος μουσικής  όπως ο μεγάλος μουσουργός Μάνος Χατζηδάκης .  

  Ευχαριστώ τα μέλη και τους χορευτές του Πολιτιστικού Συλλόγου Λακκωμάτων για τις όμορφες … «μεταχρονολογημένες»  εικόνες που μου έδωσαν , έστω και χωρίς την θέλησή τους  ,στην ετήσια λαικής έκφρασης , καθιερωμένη τους εκδήλωση του Συλλόγου στον «κουραμπά» ,πιστεύω δε ότι εκδηλώσεις αυτής της μορφής που έχουν επιλέξει αναδεικνύουν τον ελληνικό πολιτισμό και αυτό τους τιμά τόσο ως διοίκηση όσο και ως μέλη και χορευτές.  

 Δείτε επίσης παρόμοιες αναφορές στις παρακάτω συνδέσεις

1. Ρεμπέτικο … Η έκφραση ψυχής των περιθωριοποιημένων
2. Ρεμπέτικο ..ένα μέσον εκτόνωσης και έκφρασης.

Και όλες τις αναρτήσεις ταξινομημένες πιέζοντας εδώ.  

Βιβλιογραφία

1. http://www.mousikes-diadromes.gr/photos/item/180-i-istoria-tou-rempetikou-tragoudiou/180-i-istoria-tou-rempetikou-tragoudiou
2. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1
3. http://www.asda.gr/lyk11per/Computer_Lab/rempetiko/rempetiko.htm#%CE%95%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%B7

                                                                                                    

                                                 

     .

   

"Oταν η μουσική υφαίνει... ο χορός σε κύκλους δένει"..

    Για άλλη μια χρονιά , πιστός στο καθιερωμένο πλέον ετήσιο ραντεβού του με το κοινό του και την γειτονιά του , με πίστη στην παράδοση και την λαογραφία ο πολιτιστικός σύλλογος Λακκωμάτων Ιωαννίνων έδωσε το παρόν του με μια πραγματικά πετυχημένη παράσταση στο πάρκο «Κουραμπάς» με τις αξιόλογες χορευτικές του ομάδες ξεσηκώνοντας τους πιστούς του θεατές.  

   Μια κοπιαστική Εργασία , πρόβες και προσπάθεια μιας ολόκληρης χρονιάς , κάτω από τους ήχους της δημοτικής μας μουσικής και την αυστηρή καθοδήγηση των χοροδιδασκάλων τους , με συνεχή εξάσκηση και μάθηση μικροί και μεγάλοι κατάφεραν για άλλη  μια χρονιά να διασκεδάσουν εντυπωσιάζοντας τους παρευρισκόμενους στο πάρκο «Κουραμπάς» με τις χορευτικές τους ικανότητες ,θυμίζοντας σε όλους άλλες αξέχαστες εποχές .  

   Ντυμένοι με τα «βαρειές» παραδοσιακές γιαννιώτικες  στολές τους , έτσι ακριβώς όπως επιβάλει η πιστή τήρηση της παράδοσης , απέδειξαν , παρά τα πενιχρά τους μέσα , για άλλη μια φορά ότι η επιμονή και υπομονή , η συνεχής προσπάθεια και άσκηση πάντα αποδίδει , γεγονός που φάνηκε ξεκάθαρα στο έντονο χειροκρότημα των παρευρισκομένων , αυτό επιδίωκαν και όπως φαίνεται το πέτυχαν απόλυτα.    

   Αξίζει μια μικρή αναφορά στις παραδοσιακές τους ενδυμασίες  πιστά χειροποίητα αντίγραφα της γιαννιώτικης ενδυμασίας ,κατασκευασμένες από τα ίδια τα μέλη του χορευτικού συλλόγου με βάση την αγάπη τους για την διατήρηση της αυθεντικής παράδοσης αλλά και τις γνώσεις και τα ενθυμήματα των γεροντότερων που κατάφεραν να δημιουργήσουν μια αξιόλογη πιστή συλλογή λαογραφικής ενδυμασίας.   

    Δεν είναι τυχαίο που ο σύλλογος αυτός με την αγάπη για την προσφορά που τους διακρίνει για άλλη μια φορά εισπράττει το έντονο χειροκρότημα  των θεατών τους είτε με τους παραδοσιακούς του χορούς σε  Ευρωπαϊκό ή εσωτερικό επίπεδο αλλά και μέσα από την αξιόλογη ερασιτεχνική θεατρική ομάδα που διαθέτει  που πρόσφατα παρουσίαση ένα υπέροχο έργο σε μία κατάμεστη αίθουσα.  

 Δείτε επίσης 

1. Εκδηλώσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου Λακκωμάτων

2. Οταν το "ρωτήστε την μαμά μου καθορίζει την ζωή μας. 

3. Τα Λακκώματα με τον γανωτή τους... 

4. Ο στρατής παραστράτησε.. κάπου εκεί στα Λακκώματα 

    και γενικά όλες τις αναρτήσεις ταξινομιμένες ανα κατηγορία πιέζοντας εδώ.  

   

                                                                                                          Ιωάννινα Ιούνιος 2019

Όταν το «ρωτήστε την μαμά μου».. καθορίζει την ζωή μας.

     Μπορεί στην εποχή μας πολλά να έχουνε αλλάξει και έχουν αλλάξει άλλα προς το καλύτερο άλλα προς το χειρότερο ,όμως μερικές καταστάσεις , παραδοχές, επηρεασμοί και συμβατικές υποχρεώσεις ακόμη είναι κυρίαρχες  ,ουσιαστικές και χαρακτηρίζουν τις σχέσεις των ανθρώπων δημιουργώντας συχνά προβλήματα εκεί που λογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν , θύτες και θύματα συμπλέκονται και εναλλάσσονται στους ρόλους τους και η ζωή , μας θέλει όλους στο ίδιο έργο θεατές που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε και παίζουμε τους ρόλους μας. 

     Ο λόγος φυσικά για την Αξιόλογη Ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του πολιτιστικού συλλόγου Λακκωμάτων Ιωαννίνων που για άλλη μια χρονιά τα μέλη του , οι πολλά υποσχόμενοι ηθοποιοί, έδωσαν  τον καλύτερο εαυτό τους παρουσιάζοντας  την κωμωδία «Ρωτήστε την μαμά» ,μια ακόμη διασκευή του θεατρικού έργου ο «Κουνενές» ή «το παιδί της μαμάς» ή ο «μαμάκιας»  ένα από τα τελευταία έργα που παρουσίασε ο Κώστας Πρετεντέρης το 1978 , χρονιά που στερηθήκαμε και την υπαρξή του σε ηλικία μόνο 52 ετών .   

     «Η μαρτυρία του Κώστα Πρετεντέρη, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, ήταν πολύ σημαντική. Τόσο, που τον ξεχώρισε από τη πορεία των ομοτέχνων του. …σήμερα, αποτελεί δείγμα και μαρτυρία του τι θα μπορούσε να προσφέρει ακόμα, αν η μοίρα δεν του έκοβε το νήμα της ζωής, πάνω στο ωριμότερο στάδιο της ηλικίας του". Αυτά υπογραμμίζει μεταξύ άλλων ο Ασημάκης Γιαλαμάς  προλογίζοντας λιτά, αλλά με βαθιά αγάπη για τον πρόωρα χαμένο συνεργάτη του, στο βιβλίο "Κώστας Πρετεντέρης "Θεατρικά"" (εκδόσεις "Εστία").  

     Το έργο του κλασσικό ,διαχρονικό ,σύγχρονο ,επίκαιρο , αξεπέραστο  μια έξυπνη κωμωδία, που  μέσα από τραγελαφικές καταστάσεις ,παρεξηγήσεις και συμπτώσεις πραγματεύεται ,αναδεικνύοντας τον ανθρώπινο χαρακτήρα που σήμερα αποκαλούμε «άντρας μαμάκιας».   Έναν χαρακτήρα που αν ψάξουμε βαθύτερα μέσα μας θα βρούμε ίχνη του μικρά ή μεγάλα δεν έχει σημασία , πολύ δε περισσότερο αν τον αναζητήσουμε στο περιβάλλον μας .. «και αυτό είναι που κάνει το έργο αρεστό» . 

      Η υποθεση είναι μία αναφορά στην πρώτη γυναίκα της ζωής ενός άνδρα που ασυνείδητα , καλοπροαίρετα, χωρίς δόλο  διαμορφώνει την μελλοντική ερωτική του ζωή , μια υπερπροστατευτική , απόμακρη και ευνουχιστική διάσταση του οιδιπόδειου συμπλέγματος .  Μια σχέση που έχει διαμορφωθεί από την εικόνα του ιδεώδους που έχει η ίδια η μητέρα για την ερωτική της ζωή και που προβάλλει πάνω στο αντικείμενο , από την εμπειρία που η ίδια έχει αποκτήσει και γενικά από τη σχέση με το ανδρικό φύλο. 

     Μια υπέροχη «γλυκιά»  παράσταση από αυτές που μόνο ο Κώστας Πρετεντέρης ξέρει να δημιουργεί ,χωρίς οι διάλογοι να εμπεριέχουν χυδαιότητα και  βλασφημίες , χωρίς τα πρόσωπα της σκηνής να χαρακτηρίζονται καρικατούρες και ανδρείκελα , χωρίς την χυδαιότητα ως νεωτερισμός και καινοτομία να «εκβαρβαρώνει» τον θεατή αλλά  μέσα από μία άδολη ευγένεια και ήθος να προκαλεί το αυθόρμητο γέλιο που δυστυχώς στις μέρες μας , σε κάποιες παραστάσεις παίρνει την μορφή του εκβιασμού κι εκφαυλισμού.   

                                     Δείτε επίσης 

Ολες τις αναρτήσεις που έχουν γίνει πιέζοντας εδώ για μεταφορά. 

Παλαιότερη Θεατρική εκδήλωση του Ιδιου συλλόγου πιέζοντας εδώ

                                                                                                          Ιωάννινα Ιούνιος 2019