Τηγανίτες .."του Θεού τα σπάργανα"

Για άλλη μια χρονιά ,ένα απλό λαϊκό παραδοσιακό δρώμενο , του «Χριστού τα σπάργανα» όπως το ονομάζουν οι παλαιοί ,  ήρθε να μας ζεστάνει τις καρδιές μας και να μας θυμίσει πως έρχονται γιορτές , έρχονται τα Χριστούγεννα , έτσι ακριβώς όπως γινότανε παλαιά στις στενές και ανήλιες γειτονιές του Κάστρου των Ιωαννίνων , σε πείσμα των καιρών που δεν θέλουν άλλο πια να εκσυγχρονίζονται ή δήθεν να "νεωτερίζονται».

   Αιτία φυσικά κάποιοι παραδοσιακοί καστρινοί που πεισματικά αρνούνται να αφεθούν στην ροή του αδηφάγου χρόνου όχι μόνο γιατί πιστεύουν ότι αφού έτσι το βρήκαν , έτσι και πρέπει να το αφήσουν  αλλά γιατί πιστεύουν ότι στην παράδοση και τις κοινωνικές αξίες της ποτέ δεν πρέπει ,ούτε και έχεις το δικαίωμα να παρεμβαίνεις αλλά αντιθέτως πρέπει να προσπαθείς να τις διατηρείς. 

Τα υλικά για αυτή την παραδοσιακή δράση της γειτονιάς , κοινά και εύκολα να βρεθούν  , αρκεί μια μαυρόπλακα , όσο μεγαλύτερη τόσο καλύτερα ,ψημένη να αντέχει στην φωτιά , και να μην "πετσικιάζει" , μια πυροστιά , ξύλα ,νερό και μπόλικο αλεύρι . Ανακατεύεις τα υλικά ,φτιάχνεις το κουρκούτι ,  ρίχνεις και το μέλι και μπόλικα καρύδια και όλα είναι έτοιμα για την προσφορά.

  «Οι παλιοί το ξέρανε οι νέοι το μάθαιναν , διάλεγαν μια γωνιά που δεν σε αεροπαίρνει  ,μάζευαν τα ξύλα ,λίγα δεν χρειάζονταν πολλά ,βάζανε την πυροστιά , και από πάνω βάζανε την πλάκα για να ζεσταθεί… τότε ρίχνανε και το κουρκούτι ,ταφηνες να ψηθούν … όχι λάθος … πρώτα στην μαυρόπλακα θα απλώσουμε την στάχτη ..για να μην κολλάνε και μετά τις τηγανίτες…»  ..την άκουγα να λέει με περισσό καμάρι την ίδια ιστορία ..για τότε που ήτανε μικρή μαζί με την γιαγιά της. …και που μαζί της μάθαινε όλα τα μυστικά... 

Βεβαίως απαραίτητο στοιχείο της παρεϊστικης ομάδας οι οργανοπαίχτες , δηλαδή ένα κλαρίνο μια φλογέρα άντε και ένα ταμπούρλο… οι μουζικάντηδες της γειτονιάς , που γνωστοποιούσαν με τους ήχους πως κάτι γινόταν σε εκείνη την γωνιά , κάποιοι θα καλοπέρναγαν και διασκεδάζαν , κάποιοι κερνάγανε και πίναν… με όλη την παρέα… γιατί στις γειτονιές τότε όλοι ήταν μια παρέα .. 

Δείτε επίσης παλαιότερη δημοσίευση σχετική 
Του Χριστού τα σπάργανα ...για άλλη μια χρονιά.

και φυσικά όλες τις αναρτήσεις πιέζοντας εδώ.... 

                                                                                                   Ιωάννινα Δεκέμβριος 2019.

Μια γιορτή … «για να πάνε τα φαρμάκια κάτω»

       Αυτές τις μέρες συνηθίζεται στα χωριά και τις ορεινές κοινότητες της Ηπείρου και όχι μόνο , να αναβιώνει ένα πανέμορφο συλλογικό έθιμο , μια γιορτή που αναφέρεται στο τσίπουρο , ένα υποπροϊόν της καλλιέργειας αμπέλου που , μετά από ορισμένη επεξεργασία , έρχεται να ζεστάνει κυριολεκτικά τις καρδιές των ανθρώπων αλλά και να τους προετοιμάσει ταυτόχρονα για τον ερχομό του χειμώνα που με τις πρώτες βροχές και τα χιόνια άρχισε δειλά-δειλά να κάνει την εμφάνισή του . 

   Στην αρχή σαν έθιμο ήταν μια καθαρά κλειστή οικογενειακή συγκέντρωση συγγενών γειτόνων και φίλων  να συμμετέχουν στην παραγωγή του όμως γρήγορα απέκτησε μεγαλύτερη διάσταση αφού έδινε την δυνατότητα στα μέλη της κοινότητας να συγκεντρωθούν στο ίδιο μέρος ίσως για τελευταία φορά λίγο πριν την αλλαγή της εποχής, και καταναλώνοντας οινόπνευμα που συνήθως και μας χαλαρώνει , μειώνει τις εντάσεις αλλά και δημιουργεί μια οικειότητα ανάμεσα στα μέλη.   

   Με αυτή την λογική φαντάζομαι τα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου Τύριας μιας μικρής κοινότητας του Δήμου Δωδώνης , πραγματοποίησαν την πρώτη τους γιορτή Τσίπουρου . Χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες των μελών του Συλλόγου , χωρίς τυμπανοκρουσίες  και «φιλαρμονικές» ,διάλεξαν έναν κοινοτικό χώρο , έστησαν το ρακοκάζανο ,το γέμισαν με τσάμπουρα ή στέμφυλα και…του βάλανε φωτιά.

  Οι παλαιοί που ξέρανε πώς να το χειρισθούν αμέσως ανέλαβαν δουλειά , κανόνισαν την ένταση της φλόγας , μετράγανε τα γράδα .. έτσι ακριβώς όπως το είχανε γνωρίσει από τα παιδικά τους χρόνια που άλλοτε κρυφά , άλλοτε φανερά  γέμιζαν τις «νταμιτζάνες» με αυτό το «θεϊκό ποτό» ,  ένα ποτό που έδινε νόημα στην ζωή τους , απάλυνε τον πόνο τους , φανέρωνε τα πάθη τους , «άντε να πάνε τα φαρμάκια κάτω» όπως  συνήθως εύχονταν.

     Δεν θέλανε πολλά , τα υλικά τα είχαν , τα τσάμπουρα και το καζάνι .. «με άδεια παρακαλώ» , τα άλλα ήρθαν .. από τις γυναίκες του συλλόγου που φρόντισαν για τους μεζέδες , θυμίζοντας σε μερικούς παλαιούς  πως  κάποτε το πιάτο μιας γυναίκας ήταν και η τέχνη της να στήσει σπιτικό , άλλα χρόνια αι άλλες εποχές ..και κάπως έτσι ξεκίνησε το γλέντι …με το ζεστό από το καζάνι τσίπουρο να γεμίζει τα ποτήρια όλων.

  Όταν υπάρχει θέληση , κέφι και καλή καρδιά δεν χρειάζονται πολλά , αμέσως βρέθηκαν κλαρίνα  νταούλια και φλογέρες  και μερικές φωνές και άλλοι να σιγοψιθυρίζουν τους γνωστούς σκοπούς και κάπως έτσι οι πρώτοι τολμηροί έκαναν την αρχή και μπήκαν στο χορό , ήταν τότε που ο χώρος απέκτησε ζωντάνια ,απέκτησε ζωή ,έγινε πιο όμορφος  , πιο φωτεινός , ανθρώπινος και μαγικός , , ήταν τότε που όλα άρχισαν να γίνονται ανάλαφρα και κάπως έτσι εκείνη την βραδιά , στην Τύρια «πήγαν τα φαρμάκια κάτω» .  

Ήταν πραγματικά μια όμορφη πετυχημένη οικογενειακή βραδιά όλων των μελών της μικρής κοινότητας Τύριας που οργανώθηκε  με αφορμή το τσίπουρο , είναι από τις δραστηριότητες που δημιουργούν ιστορία , παρακαταθήκη για τους νέους , αλλά που ταυτόχρονα εμπνέει την κοινότητα και βεβαίως του γεμίζει με ανοχή και υπομονή και ίσως το σημαντικότερο όλων την αντίληψη της συλογικότητας που τόσο στην εποχή μας την έχουμε ανάγκη. 

Δείτε επίσης παλαιότερες αναρτήσεις για την γιορτή τσίπουρου 

1. Τσιπουροκατάνυξη ... η γιορτή του Οινοπνεύματος. 

2. Τσίπουρο ...μια γιορτή για Οινοπνεύματα και κέφι...  

  

   καθώς επίσης και όλες μου τις αναρτήσεις πιέζοντας εδώ....

                             

                                                                                           Ιωάννινα Νοέμβριος  2019

Σκόρπιες κουβέντες για την φωτογραφία Νο 1.

   Σε μία φωτογραφική εξόρμηση για το αγαπημένο μου θέμα που είναι η μοτοσικλέτα έτυχε να συναντηθώ με έναν παλαιό μου φίλο ,  συμφοιτητή από τα παλαιά… από «τότε που πιστεύαμε ότι θα φτιάχναμε τον κόσμο » , φωτορεπόρτερ πλέον σε ένα μεγάλο περιοδικό και με συνεργασία σε δεκάδες άλλα. Έναν άνθρωπο της «παλαιάς σχολής και κοπής» που προσωπικά πίστευα ότι πάντα είχε την φωτογραφία σαν πρότυπο στην ζωή του.

   Είχα μαζί του μια αξιόλογη συζήτηση για δεκάδες φωτογραφικά θέματα από τα πιο απλά έως τα πιο σύνθετα και πολύπλοκα ,άλλα με παραξένεψαν για την λογική τους , αλλά τα αποδέχθηκα λόγω πολύπλευρης εμπειρίας του και άλλα ήταν απλώς κοινά αποδεκτά.. είχαμε εξάλλου τους ίδιους δασκάλους… , την ίδια λογική αλλά διαφορετική κατεύθυνση και ροή . Ήταν μια συζήτηση που μού έδωσε πολλά περισσότερα από αυτά που πίστευα πως ξέρω…

   «Όλα είναι ο ορισμός του μου είπε…. Το πώς ορίζεις εσύ την φωτογραφία μέσα στην καρδιά σου , τι είναι αυτό που θες εσύ να πεις στους άλλους αλλά και αυτό που οι άλλοι πραγματικά θα αντιληφθούν χωρίς ποτέ και με περίσσεια ειλικρίνεια αυτό να σου το πουν κοιτώντας σε στα μάτια… ,  αυτό έχει αξία και όχι ένα συγκαταβατικό χαμόγελο , ένα like σε ένα μέσον ενημέρωσης ,ένα μπράβο καλυμμένο πίσω από την συμβατικότητα της καθημερινότητα.  

  Είπε και άλλα …μυστικά πολύ πιο περισσότερα που σταδιακά , έστω και χωρίς την συγκατάθεσή του ,(έχω δικαιολογία …την φιλίας μας. )  θα αποκαλύψω όμως προς το παρόν θα αναφερθώ σε αυτό που πιστεύει για την φωτογραφία των αγώνων. «Είναι δύσκολη ,απρόβλεπτη ,  επίπονη και εμπεριέχει κίνδυνο για τον εξοπλισμό σου. Λίγοι ασχολούνται με αυτήν δύσκολα θα πετύχεις μια δυνατή σκηνή , δύσκολα να αποτυπώσεις την αγωνία , το πάθος των συμμετεχόντων αλλά και θεατών σε έναν παθιασμένο αγώνα».  

      «Να θυμάσαι μόνο ότι όλα είναι αυτό που βγαίνει στην στιγμή του χρόνου όταν περνά η μηχανή ,όχι αυτό που βλέπει τα μάτι σου γιατί δεν θα προλάβει ..τίποτα να δει… αλλά την σκόνη της αυτό που πίσω της θα αφήσει θα την αισθανθείς , είτε στα μάτια σου να μπαίνει είτε στον φακό σου. Σε κάθε περίπτωση θα σε παρασύρει στον δικό της το ρυθμό . Είναι η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό που θέλεις δεν είναι κάτι αδύνατο να γίνει και ίσως να εκπλαγείς από το αποτέλεσμα» . 

   «Ψάξε την ανατροπή ,την ένταση , την θύελλα της στιγμής , όχι τον αναβάτη ,ούτε καν τον δρόμο του αυτά δεν σε ενδιαφέρουν , ψάξε αυτό που θα χαθεί, όταν περάσει η μηχανή , όταν τελειώσει η στιγμή  ,όχι αυτό που μένει  εκτός και αν ο σκοπός σου είναι να καρπωθείς την συμμετοχή του ..εγώ ..για να είμαι ειλικρινής τα θέλω και τα δύο , το ένα για να ονειρεύομαι το άλλο για να ζω… έχω συμβιβαστεί .. και μαρέσει…»

                           

Δείτε επίσης

Ολες τις αναρτήσεις που έχουν γίνει με θέμα την μοτοσικλέτα  

 Ολες τα περιεχόμενα των αναρτήσεων ταξινομιμένα ανα θέμα 

Σαρδέλα.. το ψάρι του λαού.. και η τιμητική της.

Για άλλη μια χρονιά…. Όπως πάντα την τελευταία Κυριακή του Αυγούστου , με πίστη και επιμονή στην διαιώνιση της παράδοσης, αφού ήδη ξεπερνάει τις 50 διοργανώσεις , στα πέτρινα δρομάκια της γραφικής Πρέβεζας … το ψάρι του λαού η νοστιμότατη σαρδέλα είχε την τιμητική της ..  
      Μια λαϊκή γιορτή που συνοδεύεται όπως πάντα με δρώμενα , χορούς και γλέντι από δημοτικά συγκροτήματα που έχουνε καλέσει οι υπεύθυνοι της εκδήλωσης δηλαδή ο Δήμος της Πρέβεζας και φυσικά την εξαίρετη ψητή στα κάρβουνα σαρδέλα να χαρίζει γευστικές απολαύσεις στους φίλους της συνοδευμένη βεβαίως με άφθονο κρασί.  
    Μια γιορτή που μας θυμίζει την διαχρονική σχέση των ντόπιων κατοίκων που χρόνια τώρα ζούσαν από την αλιεία και το εμπόριο της σαρδέλας , το πιο δημοφιλές λαϊκό ,αλλά πάνω απ’ όλα προσιτό ψάρι στα βαλάντια των ανθρώπων Μια αξία ανεκτίμητη αν κρίνει κανείς από τις δεκάδες παρόμοιες διοργανώσεις που τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται σε πολλά λιμάνια της Ελλάδας.  
  Την ημέρα της γιορτής ψήνονται μεγάλες ποσότητες σαρδέλας σε πρόχειρα στημένες ψησταριές κατα μήκος της παραλίας απο εμπειρους ψήστες , με τους καπνούς να γεμίζουν την ατμόσφαιρα , που προσφέρονται στους επισκέπτες, από εθελοντές του Δήμου και με την συνοδεία διαφόρων παραδοσιακών συγκροτημάτων δημιουργούν ένα λαϊκό ξεφάντωμα μέχρι τις πρωινές ώρες.    

     Πέρα από όλα αυτά ο συνδυασμός της Λευκής Νύχτας , η αξιόλογη έκθεση τοπικών βιολογικών Προϊόντων, οι υπέροχες παραλίες , οι υπέροχες ταβέρνες της περιοχής , έδωσαν στους παρευρισκομένους την ευκαιρία να απολαύσουν μοναδικές στιγμές ξεγνοιασιάς και διασκέδασης κάτι που σήμερα όσο ποτέ άλλοτε το έχουμε ανάγκη.   


Δείτε επίσης όλες τις αναρτήσεις πιέζιεζοντας εδώ...

                                                                                                                  Ιωάννινα Αυγουστος  2019

Τα Λακκώματα ...ξεσήκωσαν τους Πολωνούς...

     Για άλλη μια χρονιά ο πάντα δραστήριος πολιτιστικός σύλλογος Λακκωμάτων Ιωαννίνων , με τα πενιχρά του οικονομικά μέσα ,χωρίς καμία άλλη «κρατική επιχορήγηση» , ξεδίπλωσε τις αξιόλογες χορευτικές του ικανότητες εντυπωσιάζοντας τους παρευρισκομένους στην αναγεννησιακή Κρακοβία την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη αλλά και την παλαιότερη πρωτεύουσα της Πολωνίας. 

          Μια πόλη που χαρακτηρίζεται από πλούσια αρχιτεκτονική , εντυπωσικά κτήρια και κατασκευές ,από ιστορία και παράδοση. Μια πόλη αναγεννησιακή των αντιθέσεων , με πεντακάθαρους ανοιχτούς δρόμους , με καταπράσινα πάρκα και τεράστιες πλατείες . 

   Μια λαική παράδοση λέει πως κάποτε, ο θεός των Ινδουϊστών, ο Σίβα, πέταξε επτά μαγικές πέτρες σε επτά διαφορετικά μέρη του κόσμου. Και από τότε κάθε μέρος στο οποίο έπεσε μια πέτρα θεωρείται πως διαθέτει μια ξεχωριστή ενέργεια. Η Κρακοβία ήταν ένα από αυτά τα μέρη…  

  Εκεί σε αυτή την πανέμορφη πόλη οι παρευσκόμενοι θεατές στο  VII Summer Arts Festival 2019 απόλαυσαν μια αριστα συντονισμένη χορευτική παρουσίαση που θα την θυμούνται  αφού , για άλλη μια φορά τα μέλη του χορευτικού τμήματος που αποτελούν τον Σύλλογο των Λακκωμάτων , με την όρεξη και την διάθεση που τα διακρίνει αλλά και το σημαντότερο όλων , την χορευτική τους ικανότητα που τους χαρακτηρίζει , δήλωσαν την δυναμική τους παρουσία σε ένα αξιόλογο ακροατήριο απαιτήσεων .   

     Ήταν μία ακόμη εντυπωσιακή χορευτική εκδήλωση , κίνησης χρωμμάτων και μουσικής στα πλαίσια πολιτιστικών ανταλλαγών και όχι μόνο αφού με την ζωντάνια και τον αυθορμητισμό που τους διακρίνει , τις μουσικές τους επιλογές και τις χορευτικές τους ικανότητες , κατάφεραν να ξεσηκώσουν μια πολυεθνική αίθουσα παρασέρνοντας όλους τους παρευρισκόμενους σε ένα ατελείωτο χορευτικό ταξίδι διασκέδασης.  

   Βεβαίως βοήθησε και το ευχάριστο είδος των μουσικών τους επιλογών όμως πάντα σε ένα σύλλογο όταν υπάρχει η καλή ανιδιοτελής διάθεση της προσφοράς από τα μέλη του , η ανάγκη επικοινωνίας και μεταλαμπάδευσης κουλτούρας σε άλλα πολιτιστικά μοντέλα ,τότε πάντα το αποτέλεσμα είναι εμφανές και φυσικά προβάλει την χώρα μας ως κάτι το αξιόλογο και δημιουργεί την διάθεση της περαιτέρω διερεύνησης.    

   Θα ήταν ευχής έργο παρόμοιες εκδηλώσεις να πολλαπλασιάζονται προβάλλοντας ένα διαφορετικό επίπεδο πολιτισμού σε άλλες χώρες ,καθιστώντας την Ελλάδα πόλο έλξης αλλά και παρατήρησης ενός λαού που τον χαρακτηρίζει η λεβεντιά και το μεράκι , το πάθος για την ζωή και τις χαρές της , για τον έρωτα , για τον άνθρωπο και τις αξίες του και όχι μόνο για μία παραλία της Μυκόνου όπου η αξιολόγηση βασίζεται στο ελάχιστο της ένδυσης.    

     Ευχαριστώ τα μέλη του χορευτικού τμήματος του Πολιτιστικού Συλλόγου Λακκωμάτων για την δυνατότητα που μου έδωσαν να φωτογραφίσω αυτή την αξιόλογη παρουσίαση στην Κρακοβία 

                                                                                                                 Ιωάννινα Αυγουστος 2019

Δείτε επίσης παρόμοιες εκδηλώσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου Λακκωμάτων πιέζοντας εδώ.  

και φυσικά όλες τις αναρτήσεις μου ταξινομιμένες πιέζοντας εδώ.