Τα Κείμενα και οι Εικόνες αποτελούν πνευματική εργασία και επιτρέπεται η αντιγραφή τους μόνο οταν αναφέρεται ρητά η διεύθυνση προέλευσης δηλαδή το παρόν Ιστιολόγιιο ή ο συντάκτης του Κειμένου

Εκεί ψηλά στα βράχια…. Μέρος 2ο


       Για άλλη μια φορά… εκεί ψηλά στα βράχια, ανάμεσα στα δέντρα του περιαστικού δάσους της πόλης των Ιωαννίνων  μια άλλη διαφορετική ομάδα, μια παρέα τεσσάρων νέων παιδιών δοκιμάζουν την τεχνική τους στο κάθετο βράχο… και δεν είναι μάθημα … αλλά άλλη μια προπόνηση … είναι πλέον έμπειροι…και πάνω απόλα νέοι...
    Απλώσαν τα σκοινιά τους ,φορέσανε την ζώνη τους, τα παπούτσια τους , προσαρμόσανε τους κρίκους και την μαγνησία στην ζώνη …τα κράνη ,κοιτάξανε τα βράχια και αναρριχηθήκαν… δ'ιχως να το σκεφθούν... κόντρα στο νόμο της βαρύτητας και γιατί όχι της λογικής…  
     Χρησιμοποιώντας το ανάγλυφο των βράχων, τις ρωγμές στις πέτρες , τις σχισμές , τις εσοχές και εξοχές ως μοναδικά σημεία αναφοράς για να πατήσουν να πάνε όλο και πιο ψηλά… χαρίζοντας έντονες συγκινήσεις αλλά και ένα θέαμα μοναδικό.  
    Με μοναδικά τους όπλα την αυτοσυγκέντρωση σε αυτό που κάνουν , την ευλυγισία τους και την καλή τους φυσική κατάσταση διαλέγουν τα σημεία που με τα δάχτυλά τους θα πιαστούν και με τον απόλυτο συντονισμό του κορμιού τους με δύναμη στα πόδια τους θα ανέβουν όλο και πιο ψηλά… μέχρι επάνω …ψηλά στην κορυφή..  
    Είναι ένα σχετικά καινούργιο άθλημα στην πόλη μας.. όμως έχει φανατικούς φίλους και προσφέρει έντονες συγκινήσεις … είναι ένα άθλημα που γυμνάζει πραγματικά ολόκληρο το σώμα και όχι μόνο αφού απαιτεί πέρα από την καλή φυσική κατάσταση υπομονή και επιμονή…  
    Βλέποντας τα σκοινιά να κρέμονται στους βράχους πίστευα πως δένονται …και ασφαλίζονται στην περίπτωση της πτώσης,  όμως διαπίστωσα ότι όλα ήταν μια ψευδαίσθηση .. οι αθλητές ναι μεν δένονται αλλά μόνο για να ξεκουραστούν όταν χρειασθεί…και άμα χρειασθεί...  γιατί πάντα βασίζονται στα χέρια τους ,στα πόδια τους στα «βύσματα» που έχουν βάλει και που περνάνε το σκοινί τους έτσι ώστε σε περίπτωση πτώσης να μειωθεί το μήκος της …. α... και στην αυτοπεποίθηση που έχουν αποκτήσει.. αρκεί μερικές φορές να μην είναι υπερβολική…  
     «Ασε αυτόν με τίποτα δεν θα τον εμπιστευθώ… καλύτερα να κάτσω κάτω παρά να σκοτωθώ..» ψελλίζει  ένας από αυτούς…αφού το ξέρει είναι ένα άθλημα που απαιτεί την ύπαρξη ενός συντρόφου του «σχοινοσυντρόφου» όπως ονομάζεται που κρατάει το σκοινί που θα τους ξεκουράσει… ή θα τους σταματήσεις αν...και που όλες τις φορές αναρρίχησης είναι σύντροφος της απολύτου εμπιστοσύνης τους αφού από αυτόν και την αντίδρασή του πολλά θα εξαρτηθούν. 
   Και όσοι τυχόν ισχυρισθούν ότι το γυναικείο φύλο υστερεί… «πλανώνται πλάνην οικτράν»
 
  Πρώτη φορά τους συνάντησα ... Δεν τους γνωρίζω .. ούτε τα ονοματά τους γνωρίζω... όμως πραγματικά τους ευχαριστώ για τις ομορφες εικόνες που μου χάρισαν.        

 
Δείτε επίσης παλαιότερη παρόμοια ανάρτηση αναρρίχησης με τίτλο… 




                                                                                          Ιωάννινα         Μάιος  2017  

   
          

       
      

Των γυναικών... οι κύκλοι....

-

   
      Η ανάρτηση αυτή δέχομαι…ότι είναι εν μέρει… λίγο παραπλανητική … αυτό που πραγματικά ήθελα να αναδείξω ήταν η δύναμη της εικόνας που σε συνάρτηση με μερικά … πικάντικα λόγια μπορούν να σας παραπλανήσουν, να σας οδηγήσουν σε ένα κόσμο ψευδαισθήσεων …ή τουλάχιστον σε περεταίρω διερεύνηση…αφού τελικά διαβάζετε το κείμενο αυτό..
...Λόγια πικάντικα, με υπονοούμενα , εικόνες λίγο φευγάτες, που άλλα αναφέρουν και άλλα εννοούν που όμως αποτελούν  στοιχεία ικανά να σας παραπλανήσουν, να σας οδηγήσουν σε ένα κόσμο ψευδαισθήσεων…και αυτό είναι που τελικά επιδιώκω να αναδείξω.... 
     Είναι όμως ένα καθημερινό φαινόμενο που το συναντάμε σε κάθε μας δραστηριότητα, συνέχεια μπροστά μας ,είτε μέσω της τηλεόρασης είτε μέσω των μέσων ενημέρωσης...   μόνο που μερικές φορές αγνοούμε την ύπαρξή του ή αν προτιμάτε δεν του δίνουμε την πρέπουσα σημασία και αξία.
    Είναι η κεκαλυμμένη λογική της διαφήμισης που καθημερινά συναντάμε σε κάθε μας δραστηριότητα… όπου οι «κατέχοντας την δύναμη της εικόνας» εισβάλουν στο μυαλό μας στην καθημερινότητά μας, δημιουργώντας νέες ανάγκες, έμμεσα επιβάλλοντας πράγματα που μερικές φορές δεν τα έχουμε ανάγκη…και ούτε θα μας απασχολούσαν…
    Οι φωτογραφίες είναι όμως πραγματικές , τραβηγμένες σε ένα απομακρυσμένο, ξεχασμένο από όλους, ψαράδικο χωριό στα Νότια της Ινδίας…στην πόλη Μανδρας ή Τσενάι όπως σήμερα ονομάζεται και είναι η πρωτεύουσα της πολιτείας Ταμίλ Ναντού. 
 
     Ενα θαλάσσιο κύμα, ένας πραγματικά υδάτινος εφιάλτης , που δημιουργήθηκε από τον σεισμό της 26ης  Δεκεμβρίου του 2004 στην Ινδονησία και κυριολεκτικά μεγάλο τμήμα χωριού  "διελύθη εις τα εξ ων συνετέθει" . Αργότερα θα κάνω αναφορά σε αυτό... με περισσότερες φωτογραφίες.

     Εκείνο που έχει σημασία τώρα σε αυτές τις εικόνες είναι να κατανοήσουμε , να αντιληφθούμε την οικονομία του λόγου , την λογική  της κοινωνικής διασύνδεσης όπου η ανάγκη συμμετοχής όλων των γυναικών στο κοινό παιχνίδι επιβάλει το άνοιγμα του κύκλου με το ιδιόμορφο κάθισμα και άνοιγμα των ποδιών για να έχουν όλες συμμετοχή.    
     Τα παιχνίδια που έπαιζαν δεν τα γνωρίζω ούτε και μπόρεσα να τα κατανοήσω.. άλλωστε τη σημασία έχει… περισσότερο ήταν η κοινωνικοποίηση που δημιουργούσαν σαν ομάδα παρά η χαρά αφ’ εαυτού του παιχνιδιού.  
     Είναι από τα άτυπα αλλά απαραίτητα στοιχεία κοινωνικοποίησης που ομογενοποιούν την κοινωνία , μειώνουν τα στοιχεία διάσπασης , διαιωνίζουν το ανθρώπινο είδος κάτι που σήμερα ..μάλλον το έχουμε αγνοήσει.

 Δείτε επίσης 





                                                                                               Ιωάννινα ….  Απρίλιος  2017


Διασώστες ... είναι μοναδικοί...



      Τους συνάντησα τυχαία ένα μεσημέρι…. Εκεί ψηλά στα βράχια ανάμεσα στα δέντρα να απλώνουν ,να μετράνε,  να δένουν τα σκοινιά τους.
  Από δέντρο σε δέντρο,  να τα τεντώνουν και να τα ασφαλίζουν … για να καλύψουν μια απόσταση πάνω από 30 μέτρα και πάνω από 10 μέτρα ύψος…. Και μετά δεθήκανε και αυτοί…, φορέσανε τα κράνη τους.. πάνω από όλα η ασφάλεια…  
    Ήταν μία ακόμη “συνηθισμένη” καθημερινή τους άσκηση ή αν θες άλλη μία προπόνηση , μια αιώρηση,  ένα ακόμη πέρασμα ανάμεσα στα δέντρα.. από την μία μεριά στην άλλη και πάλι πίσω… και από κάτω το κενό των 10 μέτρων… για να το συνηθίσουν… .
        Ήταν μια ομάδα διάσωσης .. μάλλον της πυροσβεστικής .. που δοκίμαζε την τέχνη τους… την τεχνική τους.. την ετοιμότητά τους .. να είναι πάντα διασώστες ικανοί και χρήσιμοι όταν τους χρειασθούμε… 
   Ξέρουν πολύ καλά ότι εκεί ψηλά που θα βρεθούν … όταν θα χρειασθεί… λάθη και παραλήψεις.. δεν έχουν νόημα και ούτε πρέπει να υπάρξουν…
      Εκεί ψηλά λάθη δεν χωράνε.. ο χρόνος δράσης είναι λιγοστός… πολύτιμος.. μικρός και τρέχει… ένα λάθος είναι αρκετό.. και η ζωή μοναδική..   
    Τους ευχαριστώ για τις φωτογραφίες που μου χάρισαν…   
 


  Δείτε επίσης σχετικές αναρτήσεις... 

  Αψηφώντας ..τον νόμο της βαρύτητας...

                                                           
και φυσικά όλες τις αναρτήσεις που έχουν γίνει πιέζοντας ταξινομιμένες ανα θέματα εδώ...    


                                                                                                           Ιωάννινα...   Απρίλιος...2017 

Στην Κοπάνη με τους Λαζαριστές … Μέρος 2ο.



    (Λαζαριστές γυρίζοντας στα σοκάκια του χωριού για τα κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής.) 
     Η Κοπάνη είναι ένα αγροκτηνοτροφικό χωριό περίπου 20 χιλιόμετρα νότια της πόλης των Ιωαννίνων , αμφιθεατρικά κτισμένο, σε υψόμετρο 550 μέτρων από τα Ιωάννινα στην πλαγιά του αρχαίου Τόμορου ή όρους Ολύτσικα . Αναφέρεται σαν ονομασία για πρώτη φορά το 1319 σε χρυσόβουλο του βυζαντινού αυτοκράτορα Ανδρόνικου  Β Παλαιολόγου  όμως .
    Τα πολύ παλαιά χρόνια… σύμφωνα με μια εκδοχή ενός μύθου σε μία από τις κορυφές του αρχαίου Τόμαρου , ίσως την πιο ψηλή ..στα 1970 μέτρα …άραξε το πλοιάριο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας μετά τον κατακλυσμό που έστειλε ο Δίας για να τιμωρήσει τους Ανθρώπους… άλλοι πάλι λένε ότι «…καθόμασταν εκεί στα λαμκά, βοσκάγαμε τα ζώα…σκιαζόμασταν ..γιατί λέει βγαίνουν ισκιώματα γιατί εκεί σιμά ήταν ο παλιός ο τάφος…»  …αλλά ποιος ξέρει ..που είναι η αλήθεια…
  «Η ευρύτερη περιοχή κατέχει κομβική θέση στα χερσαία δίκτυα επικοινωνιών ,μετακίνησης πληθυσμών, διάδοσης ιδεών και τεχνογνωσίας, κυκλοφορίας προϊόντων και αγαθών.. από τα παλαιολιθικά ήδη χρόνια» αναφέρει χαρακτηριστικά σε έντυπο που σε συνεργασία με την αρχαιολογική υπηρεσία , εξέδωσε η φιλοπρόοδος κίνηση Κοπάνης.  
 
     Και έχουν δίκιο αν σκεφθεί κανείς ότι η ευρύτερη περιοχή δεσπόζει σαν πέρασμα των αρχαίων προσκυνητών από την νότια πλευρά στην κοιλάδα της Δωδώνης . το Ιερό μαντείο του Διός και της Διώνης , ίσως το μεγαλύτερο και παλαιότερο μαντείο στον Ελλαδικό χώρο.
      
 
       Η ύπαρξη «Ελληνιστικής οχυρωμένης ακρόπολης» στο λόφο της Καλογερίτσας , το νεκροταφείο των ελληνιστικών χρόνων στην θέση «Ελληνικα» ή «λάμκα» , τα  κτερίσματα των τάφων που έχουν ανακαλυφθεί δηλώνουν ξεκάθαρα μια διαστρωμένη οικονομικά και κοινωνικά κοινότητα.

     Είναι ενδεικτικά στοιχεία που μαρτυρούν ένα αξιόλογο οργανωμένο οικιστικό σύνολο διαβίωσης που από το 2008 αποτελεί αντικείμενο έρευνας από την αρχαιολογική υπηρεσία με ενθαρρυντικά τα πρώτα αποτελέσματα 
      Οι Εικόνες προέρχονται από τα μέλη της Φιλοπρόοδου κίνησης Κόπανης που μεταξύ των άλλων δραστηριοτήτων , κάθε μεγάλη Παρασκευή λένε τα κάλαντα της Παναγιάς στα σπίτια της Κοινότητας και τους ευχαριστώ γιατί με «ανεχθήκαν» να τους ακολουθήσω στα σοκάκια του χωριού τους.