Των γυναικών... οι κύκλοι....

-

   

      Η ανάρτηση αυτή δέχομαι…ότι είναι εν μέρει… λίγο παραπλανητική … αυτό που πραγματικά ήθελα να αναδείξω ήταν η δύναμη της εικόνας που σε συνάρτηση με μερικά … πικάντικα λόγια μπορούν να σας παραπλανήσουν, να σας οδηγήσουν σε ένα κόσμο ψευδαισθήσεων …ή τουλάχιστον σε περεταίρω διερεύνηση…αφού τελικά διαβάζετε το κείμενο αυτό..

...Λόγια πικάντικα, με υπονοούμενα , εικόνες λίγο φευγάτες, που άλλα αναφέρουν και άλλα εννοούν που όμως αποτελούν  στοιχεία ικανά να σας παραπλανήσουν, να σας οδηγήσουν σε ένα κόσμο ψευδαισθήσεων…και αυτό είναι που τελικά επιδιώκω να αναδείξω.... 

     Είναι όμως ένα καθημερινό φαινόμενο που το συναντάμε σε κάθε μας δραστηριότητα, συνέχεια μπροστά μας ,είτε μέσω της τηλεόρασης είτε μέσω των μέσων ενημέρωσης...   μόνο που μερικές φορές αγνοούμε την ύπαρξή του ή αν προτιμάτε δεν του δίνουμε την πρέπουσα σημασία και αξία.

    Είναι η κεκαλυμμένη λογική της διαφήμισης που καθημερινά συναντάμε σε κάθε μας δραστηριότητα… όπου οι «κατέχοντας την δύναμη της εικόνας» εισβάλουν στο μυαλό μας στην καθημερινότητά μας, δημιουργώντας νέες ανάγκες, έμμεσα επιβάλλοντας πράγματα που μερικές φορές δεν τα έχουμε ανάγκη…και ούτε θα μας απασχολούσαν…

    Οι φωτογραφίες είναι όμως πραγματικές , τραβηγμένες σε ένα απομακρυσμένο, ξεχασμένο από όλους, ψαράδικο χωριό στα Νότια της Ινδίας…στην πόλη Μανδρας ή Τσενάι όπως σήμερα ονομάζεται και είναι η πρωτεύουσα της πολιτείας Ταμίλ Ναντού. 
 

     Ενα θαλάσσιο κύμα, ένας πραγματικά υδάτινος εφιάλτης , που δημιουργήθηκε από τον σεισμό της 26^ης  Δεκεμβρίου του 2004 στην Ινδονησία και κυριολεκτικά μεγάλο τμήμα χωριού  "διελύθη εις τα εξ ων συνετέθει" . Αργότερα θα κάνω αναφορά σε αυτό... με περισσότερες φωτογραφίες.

     Εκείνο που έχει σημασία τώρα σε αυτές τις εικόνες είναι να κατανοήσουμε , να αντιληφθούμε την οικονομία του λόγου , την λογική  της κοινωνικής διασύνδεσης όπου η ανάγκη συμμετοχής όλων των γυναικών στο κοινό παιχνίδι επιβάλει το άνοιγμα του κύκλου με το ιδιόμορφο κάθισμα και άνοιγμα των ποδιών για να έχουν όλες συμμετοχή.    

     Τα παιχνίδια που έπαιζαν δεν τα γνωρίζω ούτε και μπόρεσα να τα κατανοήσω.. άλλωστε τη σημασία έχει… περισσότερο ήταν η κοινωνικοποίηση που δημιουργούσαν σαν ομάδα παρά η χαρά αφ’ εαυτού του παιχνιδιού.  

     Είναι από τα άτυπα αλλά απαραίτητα στοιχεία κοινωνικοποίησης που ομογενοποιούν την κοινωνία , μειώνουν τα στοιχεία διάσπασης , διαιωνίζουν το ανθρώπινο είδος κάτι που σήμερα ..μάλλον το έχουμε αγνοήσει.

 Δείτε επίσης 

 Ταξίδιωτικές εντυπώσεις απο την Ινδία....

Και όλες τις αναρτήσεις που έχω πραγματοποιήσει.....πιέζοντας εδώ.......

                                                                                               Ιωάννινα ….  Απρίλιος  2017