Ένα γλυκό Νοσταλγικό ξάφνιασμα στην Πόλη…

        Είναι τα κάλαντα του Λαζάρου , οι Λαζαρίνες, ένα έθιμο Χριστιανοσύνης.. που αναβιώνει νοσταλγικά από δύο φίλους που τα έχουν ζήσει, που μεγαλώσανε με αυτά… από τα πρώτα χρόνια.. της ζωής τους, ντυμένοι με την παραδοσιακή τους φορεσιά… γυρίζουν με τα «σύνεργα» σχεδόν όλη την πόλη, για να  για να μας ξυπνήσουν για άλλη μια χρονιά με τις γλυκείες μας αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων…που όλοι μας γυρεύουμε…  που ζούμε από αυτές.. που ζούμε με αυτές..

       Ένα ευχάριστο χωροδιακό δρώμενο με την συνοδεία μίας αυτοσχέδιας ξύλινης κατασκευής με κυπριά ,κουδούνια διαφορετικών ήχων , στολισμένη με Βάϊα και άλλα δεκάδες ανοιξιάτικα λουλούδια και φυσικά συνοδευμένη με το αντίστοιχα καλαθάκι όπου οι παλαιοί αφήναν την αμοιβή τους… συνήθως ένα ή δύο αυγά ή κάποια φρούτα… τότε ήταν δύσκολοι οι καιροί…

   Ένα λαϊκό δρώμενο, πριν από τα πάθη και την Σταύρωση, που μας φανερώνει μια ευχάριστη προαναγγελία , μία Προανάσταση, την Ανάσταση του Λαζάρου αλλά και την Αναγέννηση, τον ερχομό της Άνοιξης… της νέας ζωής που ξεκινάει το νέο της ταξίδι αλλά και που φανερώνει το μεγαλείο της ατέρμονης ζωής.. ) (Από την εξορμησή τους σε Δημοτικά Σχολεία που άφησαν κατάπληκτα ίσως ένα από τα δυσκολότερα ακροατήρια... τα παιδιά... και αυτά θα το θυμούνται..μακάρι ναναι και οι συνεχιστές τους..)

     «Δεν ξέρω πως ούτε και πότε πρωτοξεκίνησε, ούτε και με νοιάζει…είναι ένα δώρο από τους παλιούς .. εμείς έτσι το ζήσαμε, αυτό όταν ήμασταν παιδιά.. και μεγαλώσαμε με αυτό… και έτσι θα το συνεχίσουμε , για την ομορφιά του… για την αξία του πού είναι διαχρονική… για να μας θυμίζει την παιδική μας ομορφιά, νοσταλγικές στιγμές.. εμείς δεν παίρνουμε λεφτά.. αλλά γιαυτό που ζούμε... στα μάτια των άλλων.. αυτοί μας δίνουν δύναμη...  » και απευθυνόμενος στον φίλο του τον Γιώργο λέει « έλα ρε Γιώργη πάμε…» και άρχισε με τα χέρια του να κουνάει τα λαζάρια…με τον ήχο τους να γεμίζει την ατμόσφαιρα γύρω του…  Τα μάτια τους  και η ψυχή τους σίγουρα ξαναγύρισαν χρόνια πίσω τότε που σαν ανέμελα παιδιά.. γύριζαν τις γειτονιές της πόλης… τραγουδώντας .. στα σοκάκια της…  (Απο την ζωντανή τους παρουσίαση στα στούντιο της ΕΡΤ)  

(Στο μέγαρο της περιφέρειας παρουσία του περιφερειάρχη Ηπείρου ...) 

 (Στο μέγαρο της περιφέρειας παρουσία του περιφερειάρχη Ηπείρου ...)

(Απο την περουσίαση τους στο Οικοτροφείο-Σχολείο .... στο μοναστήρι της Ντουραχάνης με τον Πάτερ Αθανάσιο) ΄

 

 (....Η αμοιβή τους ... να μας θυμίζει κάτι από παλιά ένα  ..ολόκληρο αυγό... τότε 

τα παλαιά τα χρόνια που ήταν δύσκολοι οι καιροί..)

  (Απο την παρουσίαση τους στο Δημαρχιακό και με την παρουσία του Δημάρχου .κ.Μπέκα..)

  (Από την παρουσίαση τους σε ένα Παραδοσιακό Παντοπωλείο...)

  (Η προετοιμασία τους και το ντύσιμο...όμως πάνω απόλα να τηρούνται οι παραδόσεις...)

    Ευχαριστώ τον Μακρίδη Γεώργιο , Μαθηματικό, συνταξιούχο καθηγητή Φροντιστηρίου και τον Ξαξήρη Δημήτρη ,συνταξιούχο Δάσκαλο για τις όμοφες εικόνες που μου δώσαν....
                           
Δείτε επίσης όλα τις αναρτήσεις ταξινομιμένες ανα κατηγορία πιέζοντας εδώ

                                                                                                                   Ιωάννινα  ... Απρίλιος  2017