Η μαγεία της Πέτρας.... No 1o

   «Ράκμου» , ένας βράχος με χρωματιστές ραβδώσεις, η «ροδοκόκκινη πόλη» η Πέτρα όπως είναι γνωστή σήμερα  ..μια πανάρχαια πυκνοκατοικημένη πόλη,  λαξευμένη ανάμεσα σε βράχους, διάσπαρτη σε ένα στενό φαράγγι, προφυλαγμένη από τις αμμοθύελλες,  τις δύσκολες συνθήκες της ερήμου που καλύπτει την περιοχή.

     Ένα φρούριο , ένα πέρασμα, μια ανάσα ανακούφισης , αναζωογόνησης, ξεκούρασης ,ανάπαυλας και προστασίας των δεκάδων καραβανιών που διασχίζοντας μια ατέλειωτη απόσταση μεγαλύτερη των 150 χιλιομέτρων κατέφευγαν σε αυτήν.   

 Εκεί, μέσα στην ζεστασία της, ανάμεσα στους βράχους υπήρχε ένας μικρός παράδεισος, ένα μέρος όπου διασκέδαζαν ,ξεκουραζόντουσαν , γινόταν η επανατροφοδότηση των καραβανιών με τα απαραίτητα νέα εφόδια για να συνεχίσουν το μακρύ τους δρόμο στο κόσμο της ανατολής , μεταφέροντας με τις σκληροτράχηλες γκαμήλες τους δεκάδες προϊόντα…

Ένα ατελείωτο καραβάνι από γκαμήλες φορτωμένες με μπαχαρικά, μεταξωτά υφάσματα και αρώματα από τη μακρινή εξωτική Ασία.

   Από την εποχή του χαλκού, σύμφωνα με την Έξοδο της Παλαιάς Διαθήκης (13 αιώνας προ Χριστού ) υπάρχουν ιστορικές ενδείξεις ότι  υπήρχαν μόνιμοι γεωργικοί και κτηνοτροφικοί καταυλισμοί στην περιοχή, οι Χορραίοι, δηλαδή «οι τρωγλοδύτες».   Περίπου τον 7^ο αιώνα προ Χριστού οι Ναβαταίοι μια πολυπληθής αραβική φυλή άρχισε να βρίσκει καταφύγιο ανάμεσα στους βράχους της περιοχής, εκτοπίζοντας σταδιακά τους  τροφοσυλλέκτες , κυνηγούς και ντόπιους νομάδες κτηνοτρόφους που χρησιμοποιούσαν το φαράγγι για προστασία.

    Οι Ναβαταίοι ,η πρώτη οργανωμένη κοινωνία του φαραγγιού με περισσότερα από 20.000 άτομα , ένας έξυπνος εφευρετικός λαός,  σύμφωνα με τον Ιερώνυμο τον Καρδιανό, (Ελληνα ιστορικό  του 4^ου αιώνα προ Χριστού ) πίστευαν στους Θεούς της Πέτρας και στα πνεύματα που κατοικούσαν σε αυτές ,  γιόρταζαν δε την εποχή της άνοιξης μια θεότητα στην οποία προσέφεραν διάφορα αγαθά, ως θυσία, πάνω σε μια μεγάλη πέτρα, στο θυσιαστήριο . Η μεγάλη αυτή πέτρα βρίσκεται νοτιοδυτικά της αρχαίας πόλης και σήμερα ονομάζεται Ουμ-αλ-Μπιγιάρα.

   Υπάρχουν επίσης αναφορές ότι επίγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου «λεηλάτησαν την περιοχή» αποκομίζοντας όμως ελάχιστα οφέλη.  Περίπου το 25π.Χ. έγινε μια ακόμη άκαρπη προσπάθεια των Ρωμαίων να ελέγχουν την περιοχή γιατί αποτελούσε πέρασμα όμως την οριστική λύση της καταστροφής της περιοχής την έδωσαν οι Σασσανίδες Πέρσες που με τις καταστροφικές επιδρομές σχεδόν ερήμωσαν την περιοχή.

   Μέχρι το 1800 περίπου ήταν μια άγνωστη περιοχή για την Δύση  ,σχεδόν ακατοίκητη, ώσπου ένας νεαρός Ελβετός περιηγητής ή κατ’ άλλους τυχοδιώκτης ο Γιόχαν Λούντβιχ Μπέργκχαρντ, το 1812 εισήλθε στο χώρο αναζητώντας κρυμμένους θησαυρούς…  και έκτοτε αποτελεί τον σημαντικότερο τουριστικό προορισμό της Ιορδανίας,. Το έτος 1985 χαρακτηρίστηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και λίγο αργότερα ψηφίστηκε από εκατομμύρια άτομα σε όλο τον κόσμο ως ένα από τα Νέα Θαύματα του Κόσμου.  
 
 
Αποψη της περιοχής από το υψηλότερο σημείο του Φαραγγιού  
 

Διαβάστε επίσης την συνέχεια στο  ..Η μαγεία της Πέτρας 2ο μέρος ...

Δείτε επίσης όλες τις αναρτήσεις που έχουν γίνει ταξινομημένες α;να κατηγορία πιέζοντας εδώ....

                                                                                                                                 Απρίλιος 2017