Τους συνάντησα τυχαία
ένα μεσημέρι…. Εκεί ψηλά στα βράχια ανάμεσα στα δέντρα να απλώνουν ,να μετράνε,
να δένουν τα σκοινιά τους.
Από δέντρο σε δέντρο, να τα τεντώνουν και να τα ασφαλίζουν … για να
καλύψουν μια απόσταση πάνω από 30
μέτρα και πάνω από 10 μέτρα ύψος…. Και μετά
δεθήκανε και αυτοί…, φορέσανε τα κράνη τους.. πάνω από όλα η ασφάλεια… 
Ήταν μία ακόμη “συνηθισμένη”
καθημερινή τους άσκηση ή αν θες άλλη μία προπόνηση , μια αιώρηση, ένα ακόμη πέρασμα ανάμεσα
στα δέντρα.. από την μία μεριά στην άλλη και πάλι πίσω… και από κάτω το κενό
των 10 μέτρων… για να το συνηθίσουν… .
Ήταν μια ομάδα διάσωσης ..
μάλλον της πυροσβεστικής .. που δοκίμαζε την τέχνη τους… την τεχνική τους.. την ετοιμότητά τους .. να είναι
πάντα διασώστες ικανοί και χρήσιμοι όταν τους χρειασθούμε…
Ξέρουν πολύ καλά ότι
εκεί ψηλά που θα βρεθούν … όταν θα χρειασθεί… λάθη και παραλήψεις.. δεν έχουν νόημα
και ούτε πρέπει να υπάρξουν…
Εκεί ψηλά λάθη δεν
χωράνε.. ο χρόνος δράσης είναι λιγοστός… πολύτιμος.. μικρός και τρέχει… ένα λάθος
είναι αρκετό.. και η ζωή μοναδική.. 
Τους ευχαριστώ για
τις φωτογραφίες που μου χάρισαν… 
και φυσικά όλες τις αναρτήσεις που έχουν γίνει πιέζοντας ταξινομιμένες ανα θέματα εδώ...
Ιωάννινα... Απρίλιος...2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου