Αψηφώντας ..το νόμο της Βαρύτητας.

     Αψηφώντας το νόμο της βαρύτητας, παρακάμπτοντας την λογική, τον κίνδυνο της πτώσης και του ατυχήματος , με την αδρεναλίνη στο κόκκινο, άνθρωποι-αράχνες χορογραφούν την δικιά τους αίσθηση της ζωής ακροβατώντας πάνω στο ανάγλυφο των βράχων. 

      Μια μικρή ασήμαντη ρωγμή στο βράχο , μια μικρή προεξοχή πετρούλας, ένα μικρό βαθούλωμα στο βράχο είναι σημεία σημαντικά και ουσιαστικά αφού σε αυτά θα στηριχθούν, που θα κρατηθούν, που με τα χέρια και τα πόδια τους, θα τους βοηθήσουν να ανέβουν όλο και πιο ψηλά αναζητώντας την ψευδαίσθηση , την πιστοποίηση πως είναι ακόμη ζωντανοί , πως είναι μαχητές.. πως  «αυτό που τους στοιχειώνει μπορούν να το νικήσουν και θα το νικήσουν».

      Ο βράχος για την ζωή τους είναι συμβολισμός.. είναι ανάγκη και ζωή ,είναι μια πρόκληση που πρέπει να αντιμετωπίσουν, ψυχρά και ανελέητα,  μια ατέλειωτη άτυπη  μορφή άνισης μάχης με το βράχο που θα επαναληφθεί πάμπολλες φορές και νικητής στο τέλος πάντα θα είναι ο βράχος.   

      «Δεν είναι που η κορφή του βράχου σε κάνει να μαγεύεσαι… εκεί ψηλά... για λίγο θα καθίσεις… και δεν το ευχαριστιέσαι…αλλά ο δρόμος ,το πώς ανέβηκες εκεί, είναι αυτό που θα θυμάσαι.. οταν θα κατεβείς... όλα τα άλλα θα γίνουν αναμνήσεις…υπέροχες, γλυκές » ψιθυρίζει ένας από αυτούς που για χρόνια..."δουλεύανε στο βράχο" ...κοιτάζοντας νοσταλγικά τους βράχους ..κάπου στα Μετέωρα... και απομακρύνεται κουτσαίνοντας .. δεν σεβάστηκε το βράχο και αυτός του το θυμίζει…καθημερινά

      Για έναν θεατή που θα απολαμβάνει, εκ του ασφαλούς,   το θέαμα αυτό, ανθρώπινες φιγούρες  να «έρπουν» ταλαντευόμενοι πάνω στο ανάγλυφο των βράχων, είναι μοναδικό, γεννάει συγκινήσεις, πρωτόγονους φόβους αλλά και  θαυμασμό..

      Για τον αθλητή που θα το δοκιμάσει, είναι αλλιώτικα πολύ, είναι ένα σύνολο από δεκάδες λεπτομέρειες που πρέπει όλες να συντονισθούν με ακρίβεια, χωρίς να γίνουν λάθη ,χωρίς να υπάρξουν παραλήψεις και άλλες αβλεψίες,  γιατί το ξέρει καλύτερα από όλους, το ζει και το μαθαίνει στην σχέση του μαζί του, ο βράχος ποτέ δεν συγχωράει τα λάθη, ούτε και τα ξεχνάει , όμως πάνω απ’ όλα δεν δέχεται συγνώμες….  

 

 

    Η φωτογράφηση έγινε απρογραμμάτιστα από μία εκπαιδευτική συνάντηση αθλητών με όλο τον εξοπλισμό και την αυστηρή επίβλεψη του δάσκαλου της αναρρίχησης.  

 

     Ευχαριστώ τον Γιάννη Χολέβα της "Μετάβασης"  , και την «σχοινοπαρέα»  του , τον Χρήστο Τασούλα  , και τον Χάρη Καζάση για της όμορφες εικόνες που μου προσέφεραν… 


     Δείτε επίσης όλες τις αναρτήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί ταξινομιμένες ανα κατηγορία θέματος πιέζοντας εδώ....

                                                                                                              Ιωάννινα     Απρίλιος  2017